Over de eerste rondleiding van dit jaar

Ondanks dat ik Rick hoorde opstaan moet ik toch weer in slaap gevallen zijn, want Alexa wekt me uit een spannende droom. Dat ene uur tijdsverlies door de zomertijd speelt me iedere keer weer een aantal dagen parten. 

Het is somber buiten, maar gelukkig regent het niet. Ik maak me klaar en kleed me vrij warm aan, want het is koud voor de tijd van het jaar. Dan eet ik mijn ontbijt, de overgebleven paddenstoelen en spinazie van vorige week. 

Rick heeft intussen gedoucht en langzamerhand maken we ons klaar om naar de stad te gaan. Rick gaat vandaag op zijn kantoor in Rosslyn werken en heeft aangeboden mij weg te brengen. We halen koffies van Starbucks en gaan dan op weg. 

We zijn via de I-66 tolweg binnen het halve uur in de stad. Nu moet ik een alternatief vinden voor het Smithsonian kasteel qua toiletten. Rick zet me af bij het Washington Monument en ik maak gebruik van de wc daar.

Daarna rijden we door naar de Library of Congress. Ik heb bij de Neptunus fontein afgesproken met mijn eerste klanten voor een rondleiding dit jaar. Al snel komen J. en D. uit Delft aanlopen. 

Helaas is de Library of Congress op maandag gesloten. Dan vertel ik van de buitenkant maar over de grootste bibliotheek ter wereld. Ze zijn hier nog een aantal dagen dus misschien lukt het ze kaartjes te krijgen om naar binnen te gaan. 

De volgende stop is het Hooggerechtshof en dan steken we over naar het Capitool. De magnolia's bloeien hier prachtig en die staan natuurlijk mooi op de foto's. 

Via de achterkant van het Capitool waar we zicht op de National Mall hebben lopen we naar Pennsylvania Avenue. Hier zijn de kersenboompjes wat verder dan aan het Tidal Basin, maar ik denk dat ze over een week helemaal op hun hoogtepunt zullen zijn. 

Bij de National Archives steken we over naar het United States Navy Memorial. Daar zien we de eenzame matroos op een wereldkaart en een aantal taferelen uit de geschiedenis van de marine. 

Via 7th Street lopen we naar Chinatown. Onderweg stoppen we bij Gregory's voor thee om warm te worden. Alleen krijg ik die van mij als ijsthee, maar dat lest de dorst dan weer goed. We maken hier ook dankbaar gebruik van de wc's. 

Daarna bewonderen we de indrukwekkende Chinese boog en gaan dan verder richting het FBI gebouw aan Pennsylvania Avenue. Onderweg komen we langs een aantal mooie gebouwen en gaan St. Patrick's Church binnen, het oudste kerkje in Washington. 

Vanaf het FBI gebouw naar het Witte Huis komen we nog langs het Eerste Wereldoorlog Monument. Eerlijk gezegd vind ik dat zelf een saai monument en ik weet weinig over die oorlog uit Amerikaanse ogen gezien, behalve dat de Verenigde Staten maar een jaar meededen. 

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we langs 17th Street de heuvel op naar de voorkant. Onderweg zien we het hoofdkantoor van het Amerikaanse Rode Kruis en het imposante Old Executive Building gebouw. 

Na aan de voorkant over de geschiedenis van het Witte Huis te hebben verteld gaan we aan de overkant nog even het "kerkje van de presidenten" binnen. Dit is een heel goed voorbeeld van laat achttiende eeuw/begin negentiende eeuwse kerken. 

Nu is de rondleiding voorbij en ik neem afscheid. Om te vieren dat ik mijn eerste rondleiding dit jaar er weer succesvol op heb zitten ga ik bij de Old Ebbitt Grill lunchen. Daar is het zoals altijd flink druk.

Er is nog een kruk helemaal aan het einde van de bar vrij en ik neem plaats. Hier zit ik naast degene, die oesters openmaakt en daar is hij heel bekwaam in. Ik bestel een salade met zalm, die erg lekker is. De sfeer in dit restaurant is altijd weer zo bijzonder. Ik mis de vele lunches hier wel een beetje. 

Als ik het restaurant uitstap zie ik een heel aantal politieauto's en -agenten. Alles rond het Witte Huis is afgezet, maar het kan niet voor de president zijn, want die is onderweg naar San Diego. Wat het dan wel is zal ik nooit te weten komen. 

Nu heb ik nog zo'n drie uur voor Rick me op komt halen. Ik heb dit weekend ergens gelezen dat er bij twee metrostations speciale kersenbloesem metrokaartjes te koop zijn. Er is maar een beperkt aantal en nu ik toch vlakbij ben wil ik er ook wel een. 

Toevallig loop ik net langs het Federal Triangle station en ga daar de trein naar L'Enfant Plaza nemen. Daar zie ik bij de uitgang inderdaad de machine waarop staat "Cherry blossom Smartrip cards at this machine". 

Net als ik mijn credit card in de machine wil steken duwt een medewerker van Metro me opzij en begint iemand te helpen met haar kaartje. Dat terwijl er twee andere machine open zijn. 

Hij beveelt mij die andere machines te gebruiken, maar daar zitten de speciale kaartjes niet in. Hij lijkt daar niets vanaf te weten. Het blijkt dat de speciale machine geen creditkaarten aanneemt dus de medewerker gaat het met de vrouw bij een andere proberen. 

Gelukkig heb ik nog net $10 contant geld bij me en even later heb ik eindelijk de begeerde kaart in handen. Hij is wel erg leuk! Dit is niet het eerste jaar dat deze kaart er is, maar voorheen had ik geen zin om er speciaal voor te gaan reizen. 

Vanaf het metrostation steek ik de Mall over naar de National Gallery of Art. Dit is een van mijn favoriete musea, vooral als ik even rust nodig heb. Meteen als ik binnenloop zie ik de prachtige azalea's onder de koepel. Ieder jaar is dat weer een genot. 

Nu ik zo'n 17000 stappen heb gezet voel ik mijn voeten en vooral mijn knie wel. Ik heb net vanochtend over Ginevra de Benci van Da Vinci verteld en die ga ik even opzoeken. Het blijft een mooi mysterieus schilderij. 

In de Nederlandse schilders zalen ga ik kijken of de Vermeers inderdaad weg zijn. Dat is het geval, want die hangen nu natuurlijk tijdelijk in het Rijksmuseum. In plaats daarvan hangt er een van mijn favoriete schilderijen hier, het zelfportret van Judith Leyster.

In de zeventiende eeuw hadden vrouwen het helemaal moeilijk om de mannenwereld binnen te dringen. Leyster was een van maar twee vrouwen die als meester tot de Haarlemse Schildersgilde werden toegelaten. 

Er is een bank vrij in de kamer met schilderijen van Rembrandt. Onderstaande kwam voorbij in een documentaire, die ik recentelijk over Rembrandt heb gezien. Er wordt gedacht dat het de molen van Rembrandts vader was. 

Hier zitten met de 17e eeuwse schilderijen en Rembrandts zelfportret geeft me een vredig gevoel. Er is iets eeuwigs aan deze oude schilderijen. Als er vervelend kletsende vrouwen naast me komen zitten verhuis ik naar een andere kamer. 

In deze hangen een aantal impressionistische werken waaronder van Camille Pissaro en Renoir. Ook hier ademt het de sfeer van die tijd. Ik vind het fascinerend dat al deze mensen in zo'n heel andere tijd leefden. 

Rick nadert en ik ga op de trappen van het museum wachten. Ik stap in de auto en een half uurtje later zijn we weer in de heel andere wereld, die thuis heet. Het voelt altijd als een mini vakantie, zo'n dag in de stad. 

We zijn beiden te moe om nog boodschappen te gaan doen. Rick haalt Grieks van Plaka Grill en ik bestel mijn favoriete Chinese maaltijd. Dan kijk ik wat opgenomen kookshows, waaronder Gordon Ramsay's Next Level Kitchen.