Over bloesems en koude temperaturen

Zaterdag

We slapen fijn uit, want ik heb Alexa uitgezet. Om half negen vind ik het wel genoeg geweest en Rick volgt niet veel later. We hebben plannen voor vanochtend en na Orion uitgelaten te hebben gaan we op weg.

Eerst halen we onze koffies en ontbijt van Starbucks en rijden dan naar Washington. We hebben een parkeerplaats in gedachten om de bloesems te gaan zien. Alleen hadden we er niet op gerekend dat de Rock n Roll marathon vanochtend wordt gelopen. 

Er is heel veel afgezet, maar gelukkig kennen we de stad en besluiten bij The Wharf te parkeren. Daarvandaan is het niet ver naar het Tidal Basin. Rick rijdt nog een paar keer mis, maar dan vinden we de parkeergarage en met gemak een plek. 

Langs the Wharf en de drijvende vismarkt lopen we naar het Tidal Basin. De bloesems zijn nog niet op hun hoogtepunt, maar zeker al de moeite waard om te bewonderen. We hopen vurig dat de vorst van vannacht en morgennacht ze niet zal deren. 

Wij gaan kloksgewijs langs het Tidal Basin lopen. Het is vrij druk, maar lang niet zo erg als het kan zijn. We lopen langs het Jefferson Memorial en dan door het Franklin D. Roosevelt Memorial. We komen langs genoeg open bloesems om mooie foto's te maken. 

Bij het kleine monument voor George Mason

Net voorbij het F.D.R. Memorial staan de tenten voor het Cherry Blossom Festival. Vanwege de vroege bloei van de boompjes is dat vandaag al geopend in plaats van begin april. Ik ga een van de winkeltjes binnen en koop een kersenbloesem boodschappentas. Zelfs het busje waar de hondenzakjes in zitten is roze. 

Het is al na elven als we teruglopen naar The Wharf. Het is St. Patrick's Day weekend en bij de Ierse pub zijn doedelzakspelers Amerikaanse patriotische liedjes aan het spelen. Niet erg Iers, maar toch wel leuk om te zien. 

Er loopt een Nederlands stel achter ons dat opmerkt dat het wel erg druk is. Ik kan het niet laten even een praatje met hen te maken. Ze vallen met hun neus in de boter met zowel het Cherry Blossom Festival als St. Patrick's Day vieringen. Dit is een van de drukste tijden in Washington. 

Wij lopen naar Hell's Kitchen, het recentelijk geopende restaurant van Gordon Ramsay. Daar hadden we gereserveerd voor 26 april, maar dan komen Chuck en Christine hier. Online kan er maar 30 dagen van tevoren gereserveerd worden en in persoon lukt het ons een reservering voor 3 mei te krijgen. Dat is perfect!

We zoeken de auto weer op en met moeite vanwege de drukte verlaten we de stad. Rick rijdt naar The Boro waar we ons middagmaal halen. Ik neem een poke bowl van Poki DC en Rick kabobs van Tasty Kabob. We eten in de auto, want de tijd begint te dringen. 

Thuis hebben we nog net tijd om ons op te frissen en dan lopen we naar de overkant waar vroeger een peuter- en kleuterschool stond, maar nu negen dure huizen gebouwd zijn. Vandaag wordt een historisch bord onthuld over deze school, die hier van 1959 (Ricks geboortejaar) tot 2021 stond. 

We zien een heel aantal buren en bekenden, want de meesten van hun kinderen gingen naar dit schooltje. Onze kinderen niet, want wij woonden niet in deze buurt toen Katja en Kai klein waren. Saskia ging naar hetzelfde schooltje als Katja en Kai toen zij oud genoeg was. 

Maar sinds 1999 wonen wij aan de overkant van de Parkwood School en hoorden ieder jaar hun leuke opvoeringen begin mei. De eigenaresse en stichtster Clarene Vickery woonde tot haar dood in 2019 in het huis aan de overkant. Zij werd 101 jaar oud. 

Twee van haar vier zoons zijn er om het bord te onthullen. Haar oudste zoon praat eerst en dan onze burgemeester Linda. Grappig is dat Rick een tweede vuilniszak om het bord deed, want iemand had de eerste opengescheurd.

Tijdens de onthulling is er daardoor wat verwarring, want die tweede vuilniszak verwachtte niemand. Verder gaat de ceremonie van een leien dakje en nu staat het bord aan de overkant. Wij kunnen het vanuit ons eetkamer raam zien. 

We zijn blij gegaan te zijn, want zo zagen we weer eens buurtgenoten, die we weinig spreken. Dit is ook een van de dingen, die ons stadje een gemeenschapsgevoel doen geven in de uitgestrekte voorsteden van Washington. 

Onze vertegenwoordiger in de senaat van Virginia

Het is al drie uur als we ons huis weer binnenlopen. Rick heeft nog energie om hondenpoep te gaan rapen in de achtertuin. Onze tuinman stapte er een paar dagen geleden in en dat wil Rick voortaan voorkomen. 

Bijna bied ik aan om mee te helpen, maar nee. Ik ga mijn Arabische lessen doen. Ik kan nu een aantal zinnen zeggen en dat vind ik al heel leuk. Ik verwacht er weinig van, maar het is zo fascinerend dat het bijna een spel voor me is. 

In maart wordt er altijd een groot college (universiteit) basketbal toernooi gehouden. March Madness heet het en Rick heeft een schema ingevuld voor wie hij denkt dat gaat winnen.

Dit wordt door Ricks werk team georganiseerd en wie de meeste goed heeft wint. Tot nu toe heeft Rick weinig succes, want het ene na het andere sterke team wordt geelimineerd. 

Rick stelt voor naar Yard House te gaan voor een drankje en voorafje. We hebben nog een stapeltje bonnen voor gratis voorafjes. Dat doen we dus en zien Tennessee winnen van Duke. We delen Buffalo kip nuggets, die erg lekker zijn en best koolhydraatarm. 

Terwijl we daar zitten zoeken we naar een restaurant voor ons avondeten. We hebben zoveel keuze dat het soms teveel wordt. Uiteindelijk laat ik Rick Royal Nepal Bistro in Vienna zien. Ik heb daar een keer geluncht, maar Rick is er nog nooit geweest. 

Dat wordt het dus en we krijgen nog net de laatste tafel voor twee. Ook dit restaurant is ontdekt en druk. We bestellen een aantal gerechten en zijn zeer tevreden. De speklap is voortreffelijk en de momo's ook en Rick smult van zijn "thali" een viertal kleine gerechtjes met rijst.

Het enige gerecht dat we allebei bestelden, maar tegenviel, zijn de wild zwijn spiesjes. Het vlees is droog en taai. Daar zou Obelix niet blij mee zijn merkt Rick op. Dat denk ik ook niet! Maar verder hebben we gesmuld, dus gewoon niet nog eens bestellen. 

Gratis linzensoep, zo lekker!

Speklapje

Wat een leuke dag was dit! Ik zie ernaar uit de komende paar weken vaker naar de bloesems te gaan. Het is ieder jaar weer zo bijzonder mooi en een voorrecht dat ik er zo even heen kan gaan. 

Zondag

Weer heb ik Alexa's wekker uitgezet, maar ik word om kwart voor acht wakker en wil dan eigenlijk opstaan. Rick ligt echter nog in diepe rust en als ik opsta maakt Orion zoveel lawaai. Ik lees dus nog maar even op mijn telefoon. 

Rick wordt een half uur later wakker en we kleden ons warm aan. Het vriest vijf graden en voor de verandering staat er een harde koude wind. We hebben nogal wat dingen te doen na ons ontbijt dus die warme kleding komt goed van pas. 

Natuurlijk beginnen we met Starbucks en halen de koffies en ontbijten. Dan rijden we naar Greenheart voor een nieuwe fles groentensap. Ik heb $6 opgespaard en krijg die korting vandaag. Dat is toch altijd meegenomen. 

Volgende stop is de Giant. We kopen in voor ons ontbijt en voor Ricks middageten. We vinden bijna alles op ons lijstje, alleen zijn er helemaal geen leuke kaarten om naar Kai te sturen voor zijn verjaardag. 

Het is koud genoeg om de boodschappen in de auto te houden dus we rijden meteen door naar H Mart. Nadat ik daar mijn paddenstoelen heb gekocht is de markt in het Mosaic District open en gaan we daarheen. 

Op koude dagen als deze heb ik altijd enorm te doen met de mensen in hun kraampjes. Waar ze staan is weinig tot geen zon en het is een windtunnel. Wij gaan onmiddellijk naar Peggy van Savagely Good en kopen daar een paar quiches zonder korst voor morgenavond. 

De dame van King Mushrooms is net als iedere week verlaat, maar we zien haar aankomen dus wachten even. Dit keer neem ik maitake en beukzwammen mee. Ik zie weer uit naar mijn lekkere ontbijten. 

Nu is Total Wine & More aan de beurt en hier halen we wijn, bier en een fles prosecco. 

Aan de overkant zien we een Hallmark winkel en gaan daar een kaart voor Kai zoeken. We zijn er nog niet weg van, maar vinden in ieder geval een leukere dan bij de Giant.

Eindelijk is ons lijstje afgewerkt en we gaan terug naar huis. Wij hebben geluk dat onze magnolia zo vroeg bloeide, want nu zijn de bloemen bruin. Onze buurman klaagt daar ook over, want hun boom was net uit. 

Na een half cardio gedaan te hebben ga ik me opfrissen. Rick neemt zijn douche en dan is het ruim na twaalven. 

Rick wil zijn salade van Cava en ik besluit er ook eens een te nemen. Ze hebben een groente rijst (Right Rice) die meer proteine en minder koolhydraten bevat. Die probeer ik met gegrilde kip, spinazie, komkommer en een dille yoghurt saus. Het smaakt me goed al is de "rijst" me eigenlijk niet koolhydraatarm genoeg. 

We besluiten de rest van de middag te "niksen". Rick kijkt naar de basketbal wedstrijden en ik doe mijn Duolingo lessen. Daarna besteden we een goed uur aan de puzzel. We schieten goed op en hopelijk krijgen we hem de komende week af. 

Rick wil de wedstrijd van zijn universiteit tenminste gedeeltelijk in een pub zien. Hawk & Griffin is daar perfect voor. Het is er altijd gezellig. We delen de fish bites en Rick probeert een nieuw voor hem Guinness Amber bier. 

Om half zeven hebben we een reservering bij een nieuw voor ons Afghaans restaurant, Aracosia. Het ligt in McLean, een kwartiertje rijden. Ik weet niet waarom wij dit nu pas ontdekken, want het is duidelijk heel populair. 

En terecht, want het eten is voortreffelijk! Onderstaande foto is van Ricks voorafje, aushak, met prei en gehakt. Mijn keuze is de mazza grill met zalm, gehakt, filet mignon en een lamsboutje. Dat is een voorafje, maar meer dan genoeg met de sabzi, een gerecht met gekookte groene bladgroentes. 

Ricks hoofdgerecht is ook een mixed grill, maar een veel grotere portie. We smullen werkelijk! Dit restaurant gaat op ons lijstje van vaker bezoeken dat zo langzamerhand erg lang is. 

Op de terugweg zien we de gloed van een mooie zonsondergang. Het is al bij achten, lang leve de zomertijd. Ik vind dat latere donker worden heel fijn. 

We hebben weer alles uit dit weekend gehaald en genoten. Allemaal een heel fijne week gewenst!