Over een hele dag genieten van de lente in Washington

Het is schitterend weer als ik opsta en ik heb enorme zin in vandaag. Het zal de beste dag van de week worden voor een bezoek aan de kersenbloesems en dat ga ik dus doen. 

Na mijn ontbijt en Ricks douche halen we koffies van de Pan Am Center Starbucks. Dan gaat Rick zijn vergadering, die de hele dag duurt, voorbereiden. Ik trap om mijn heupen wat los te krijgen een half uur op de Scoop. 

Dan maak ik me klaar erop uit te gaan. Rick brengt me net voor zijn vergadering begint naar het metrostation en daar moet ik me haasten om de al wachtende trein te halen. Iets meer dan een half uur later stap ik uit bij het Smithsonian station. 

Over de National Mall loop ik naar de eerste kersenboompjes. Die staan bij het Washington Monument en rond een vijver daar vlakbij. Er staat nauwelijks wind en ik vind het leuk om te spelen met weerspiegelingen. 

Daar ben ik een tijdje mee zoet en dan steek ik over naar het Tidal Basin. Het is ongewoon dat er zo weinig wind staat en ook hier zijn heel wat reflecties in het water te zien. Dit keer ga ik tegen de klok in het Tidal Basin rond. 

Vlakbij het Martin Luther King Jr. Memorial hoor ik opeens een paar vrouwen Nederlands praten. Ik kijk naar ze en het blijkt mijn vriendin Huyen met een vriendin van haar te zijn. Hoe toevallig is dat om elkaar in de toeristenmassa tegen te komen! We praten wat en ik maak wat foto's van ze met de kersenbloesems. Zij lopen kloksgewijs dus niet veel later gaan we weer ieder onze eigen kant uit. 

Bij het Franklin D. Roosevelt Memorial maak ik dankbaar gebruik van de toiletten. Dat is wel heel erg fijn hier aan de Mall, overal openbare wc's. Voor het Cherry Blossom Festival hebben ze ook veel toiletcabines (geen idee of dit het juiste Nederlandse woord is) neergezet, maar ik ben niet zo'n fan daarvan. 

Nog steeds genietend van de mooie weerspiegelingen loop ik naar het Jefferson Memorial. Het is al bijna half een en mijn maag begint te knorren. Ik besluit naar The Wharf te lopen. Zo fijn dat daar nu zoveel restaurants zijn, veel dichterbij dan de restaurants rond het Witte Huis waar ik gewoonlijk heen ga. 

Mijn keuze valt dit keer op Bistro du Jour, een echte Franse bistro. Daar bestel ik een salade Nicoise zonder aardappelen. Die smaakt me heel goed. Ook trakteer ik mezelf op de eerste Aperol Spritz van dit seizoen. 

Als ik klaar ben is het wat bewolkt en er staat wind. Weg zijn de weerspiegelingen. Ben ik even blij dat ik vanochtend gekomen ben! Mijn stappen heb ik allang bijeen en ik zoek een bankje op langs het water. Daar doe ik een aantal Duolingo lessen. 

Dan ga ik naar het tulpenveldje naast het Tidal Basin. Onze tulpen zijn nog lang niet uit, maar een aantal hier al wel. Het is hier meestal een aantal graden warmer dan bij ons in de voorsteden. 

De rest van de middag ga ik op een bank zitten met zicht op het Jefferson Memorial en de bloesems. Het blijft mooi al staat er nu flinke wind. Het is ook een stuk drukker. 's Ochtends gaan is het best. 

Rick sms-t dat hij tot half vijf bezig is en tegen vieren loop ik terug naar het Smithsonian station. Ook dit keer hoef ik maar een paar minuten op mijn trein te wachten. In Vienna staat Rick me op te wachten. Dat is altijd weer fijn, want ik voel na zo'n dag mijn voeten wel. 

Voor we aan het avondeten gaan denken maken we de puzzel af. Dit was een erg leuke met een aantal van mijn favoriete Franse posters. Vroeger had ik die van de Chat Noir en Aristide Bruant aan mijn muur hangen. 

Met dit mooie weer willen we barbecuen. Rick heeft kofta kabobs van de Assal Market gehaald en daarbij hebben we gegrilde asperges, koolhydraatarme tortilla's (in plaats van pita's) en tzatziki. We zijn dol op deze thuis gemaakte Mediterraanse maaltijd. 

Het was een prachtige dag en ik denk dat ik goed zal slapen na zoveel buitenlucht.