Over een volle vrijdag

Rick staat al om zes uur op en vertrekt om kwart voor zeven naar zijn nieuwe kantoor in Rosslyn. Daar geeft hij vandaag een belangrijke presentatie aan het Ministerie van Onderwijs. 

Ondanks dat ik wakker was bij zijn vertrek lijkt het maar een minuut later als Alexa haar Disney liedje begint te spelen. Ik blijf nog wat op mijn telefoon lezen en sta dan op.

Beneden zie ik dat Rick nog heel lief koffie heeft gezet. Ik maak mijn ontbijt en als ik dat op heb ga ik naar Starbucks. Bij het cafe in het Pan Am Center haal ik mijn nitro brew op.

De afgelopen twee jaar zijn er allerlei werkwegzaamheden geweest bij de op- en afritten naar de snelweg I-66. Nu is het bijna klaar en zijn het twee rotondes geworden. Veel mensen zijn daar niet blij mee, maar ik vind het wel handig. 

Na mijn cardio maak ik me klaar om naar fysiotherapie te gaan. Vlasta masseert mijn linker schouder en heup. Het doet allemaal nogal wat pijn en ik ben blij dat het uur voorbij is. Hopelijk helpt het in ieder geval wat. 

Het regent inmiddels en ik wilde eigenlijk naar California Shabu Shabu om te lunchen, aangezien Rick daar niet zo weg van is. Helaas zie ik online dat ze alleen nog voor het diner open zijn. Dan ga ik Akai Tori nog eens proberen. 

Vorige keer hadden ze de yakitori nog niet, maar nu wel. Ik ben dol op die stokjes met gegrilde lekkernijen. Ik neem plaats aan de bar en bestel een pot met thee. Van het yakitori menu kies ik okra, paddenstoel, kippenlevertjes, kwarteleitjes in spek en asperge in spek. 

Het is allemaal even smakelijk en een perfecte lunch. De vriendelijke serveerster geeft me heel aardig nog een beker met groene thee mee. Hier ga ik wel vaker heen, want het is ook niet zo duur. 

Aan de overkant parkeer ik bij Whole Foods. Eerst ga ik wat foto's van natte bloemen en knoppen maken. Daarna wil ik een nieuw bosje tulpen kopen, maar hun selectie is vreselijk slecht. Dan wordt het maar een boeket met roosjes, alstrumeria, anjers en wat groen. Dat is ook weleens leuk voor de verandering. 

Als ik terugrijd zie ik de grote advertentie voor Restaurant Week boven de hoofdweg hier in Vienna hangen. Die begint vandaag en is de eerste voor ons stadje. Meestal zijn het drie gangen voor een prix fixe. Rick en ik gaan bijna nooit, want we eten geen dessert en dan is het goedkoper om gewoon a la carte te bestellen. 

Het is verder geen weer om erop uit te gaan. Ik steek de kaarsen en feeenlichtjes aan en ga de vluchten naar Amman en terug uit Cairo boeken. Van Cairo naar Amman vliegen we Royal Jordanian. United heeft directe vluchten naar Amman van Washington dus dat is wel heel fijn. 

Rick komt om kwart over vijf thuis en we gaan meteen door naar Genki, hopend op een plaats aan de bar. Helaas, het is al helemaal vol, kennelijk moeten we nog vroeger gaan. Dan wordt het toch California Shabu Shabu.

Ondanks dat dat Ricks eerste keuze nooit zal zijn smult hij toch van zijn biefstuk en garnalen. Ik heb biefstuk en zalm. Het is zo'n gezonde maaltijd met alle groentes. Het is ook gezellig zo bezig zijn met fondue.  

En zo is het weekend weer begonnen. Dit keer hebben we niets gepland, dus we zien wel wat er komen gaat. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!