Over een mooie maandag

Het is weer maandag en Rick staat nog voor zevenen op. Ik volg niet veel later, want het belooft een prachtige dag te worden. Als eerste schenk ik een mok vol met door Rick gezette koffie. 

Dan kook ik mijn ontbijt en intussen maakt Rick zich klaar. Zoals wel vaker ren ik alvast wat op de plaats en als we naar Starbucks vertrekken heb ik 1500 stappen bijeen. Niet zoveel als anders, maar dat komt wel.

Als we naar buiten stappen worden we weer begroet met een vogel concert. Cardinaaltjes, musjes, Amerikaanse roodborstjes, Carolina wrens, allemaal zingen ze hun prachtige liederen. Ik haal mijn Merlin app uit het stof om ze te identificeren. En wat een genot is onze magnolia dit jaar!

We halen onze koffies en spelen dan een tijdje Pokemon Go. Eigenlijk net iets te lang, want ik zit pas om vijf over negen weer aan de elliptische machine. Dat betekent maar vijfentwintig minuten cardio voor ik naar Sharon vertrek. 

Sharon geeft me oefeningen voor mijn schouders, rug- en borstspieren. Die zitten helemaal vast en daar stemmen veel van mijn problemen van. Nu is dat al jaren zo, maar het kan geen kwaad er goed aan te gaan werken om ze los te krijgen. 

Het halve uur is zoals altijd zo voorbij en voor ik naar huis ga maak ik wat bloesemfoto's van een Prunus Pissardii. Die bomen staan er op het moment prachtig bij. 

Thuis maak ik mijn cardio af en ruim dan de winterspullen op. Zodra er bloesems zijn heb ik genoeg van de sneeuwpoppen. Ik haal de zak met lentespullen naar beneden en het ziet er weer vrolijk uit. Alleen moet ik de tafelloper morgen even strijken, die is vreselijk gekreukt. 

Rick maakt zijn lunch extra vroeg vanwege een vergadering en ik haal een salade van Subway. Die eet ik buiten in de zon op. Dit is de enige dag deze week, die daar warm genoeg voor is, dus ik wil optimaal genieten. 

Nu ik toch winter dingen aan het opruimen ben haal ik die ook uit Fairyville. Ik wacht nog even met de lentespullen tot de nieuwe mulch laag er ligt. Anders moet ik dat allemaal weer opruimen voor de dag dat dat gedaan zal worden. 

Tijd om mijn Arabische lessen te doen. Ik ga op een van de stoelen voor het huis zitten en schiet goed op. Het is heerlijk hier buiten en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om boodschappen te gaan doen. Een ding is voor vanavond dus het moet wel.

Tegen vieren rijd ik naar Whole Foods en maak daar eerst foto's van de bloemen naast de winkel. Dan koop ik de tzatziki, worstjes en plakjes Goudse kaas. Vervolgens haast ik me terug naar huis om de laatste zonnestralen nog mee te pakken. 

Ons avondeten wordt iets dat we nog nooit gegeten hebben: Adana kebabs van de Assal markt, gegrilde koolhydraatarme tortilla's (in plaats van pita's), spinazie en tzatziki. Een Turks-achtig maal dus en het smaakt ons zeer goed. 

Dit gaan we dus vaker maken. We houden ervan nieuwe dingen uit te proberen. Eens denken wat we morgen zullen eten.