Over St. Patrick's Day

Alexa wekt me met "We don't talk about Bruno". Ik ben wel blij met die wekker, want ik wil niet langer slapen. Ik ga naar beneden en maak weer ontbijt van spinazie, champignons en ei. Dan ren ik wat op de plaats tot Rick klaar is.

We halen onze koffies van Starbucks en dan neem ik wat foto's in de achtertuin, die langzaam tot leven komt. Ons kersenboompje heeft al wat bloempjes en het zal niet lang duren tot alles uit is. 

Het is vandaag St. Patrick's Day en ik doe na mijn sporten mijn groene pauw topje aan. Ik heb geen druppel Iers bloed in me, maar als je geen groen draagt vandaag heb je kans geknepen te worden.  

Met mijn Arabische lessen en alles is het al gauw tijd om lunch te halen. We willen vroeg eten, want ons avondeten zal ook vroeg zijn. Het regent en dat was niet voorspeld. Daar gaat mijn voornemen om een stuk te gaan wandelen. 

We halen eten van Subway en eten dat gezellig aan tafel op. Rick stelt voor dat ik een groene St. Patrick's Day natuurfoto maak voor het maandthema. Die is makkelijk gevonden, een blad met regendruppels in de tuin is een goed onderwerp.

Alsof mijn lichaam het weet is mijn pijn niveau hoog. We gaan vanavond uit en ik wil daar niet te moe voor zijn. Ik ga op de bank liggen en lezen in het zevende boek van de Lucy Burdette serie. 

Om vier uur vertrekken we naar The Old Brogue voor ons jaarlijkse St. Patrick's Day concert en diner. Het is erg druk en er lijken geen parkeerplekken open te zijn. We volgen een stel dat lijkt te vertrekken en krijgen zo een plek dichtbij het restaurant. 

Zoals ieder jaar is het druk met allemaal in het groen geklede mensen. Het ziet er altijd heel gezellig uit. Veel Amerikanen hebben Iers bloed in hun aderen. Mijn schoonmoeders achternaam was Riley, zeer Iers. Ricks grootvader was eerste generatie Iers-Amerikaans, waarschijnlijk komt daar het rode haar van Rick, Kai en Saskia vandaan. 

Wij hebben een reservering en lopen naar achter. Rick had gehoopt een biertje te kunnen drinken voor we naar binnen gaan, maar we komen later aan dan verwacht. Dan ga ik wel alleen naar binnen, terwijl Rick zijn wens om in de massa een Smithwick te kopen bewaarheid maakt. 

In het restaurant krijgen we een tafel vlak voor het bandje, de Mostly Irish. De zanger is in Ierland geboren, maar in Schotland opgegroeid. Hij heeft dus een overduidelijk Schots accent, maar niet getreurd, de liedjes zijn leuk en sommigen kunnen we meezingen. 

Het eten is niet mijn favoriet, maar dat wist ik van tevoren. Ik bestel het banger worstje in bladerdeeg als voorafje. Achteraf gezien had ik liever Ricks gerookte zalm op aardappelpannenkoekjes gehad. Ik ga me dat voor volgend jaar voornemen. 

Voor mijn hoofdgerecht heb ik zalm met tomaten-krab saus en als groente boontjes en krieltjes. De zalm is heerlijk, maar de rest zwemt in olie. Rick heeft de bangers worstjes met erwten en aardappelpuree. 

We genieten van de liedjes en de atmosfeer. Ieder jaar is het weer zo leuk! Als dessert krijgen we Ierse whisky cake en ik neem er een paar hapjes van. Het is moeilijk dit maal ietwat koolhydraatarm te houden, maar de rest van de dag heb ik gezond gegeten. 

Om zeven uur speelt het bandje het laatste liedje en dan is het tijd om naar huis te gaan. Ieder jaar vinden we het weer leuk om deze traditie vol te houden. 

Fiona was voor de twee keer in haar leventje in klavertjes gekleed. Wat een verschil met vorig jaar! Ik zou er zo graag bij zijn geweest! Ik had niet gedacht zo dol op een kleindochtertje te kunnen zijn.