Over het weekend in New Jersey

Zaterdag 

Het plenst als we om half acht opstaan. Die regen gaat al gauw over in natte sneeuw. We maken ons klaar om op pad te gaan en krijgen dan een berichtje van Katja. Fiona heeft overgegeven en we gaan dus niet naar peuter gym. 

Rick en ik wachten dan maar tot de Starbucks dichtbij ons open is. Met Katja's en onze koffies rijden we naar Katja's huis. 

Gelukkig lijkt Fiona's overgeven een eenmalig iets. Madammetje zit vol energie en klimt en klautert op haar toestellen. 

Katja probeert nog eens Fiona ontbijt te geven en dit keer verdwijnt de wafel met pindakaas als sneeuw voor de zon. Daarop volgt een halve banaan en Fiona kan er weer even mee door. Haar ouders hebben intussen gedoucht. 

Rick is ontbijt van Comfi gaan halen en we smullen van de omeletten. Voor mij eiwit met allerlei groentes, altijd weer heerlijk en gezond. Dan maken we ons klaar voor ons avontuur voor vandaag. 

Het sneeuwt hard als we naar het Monmouth Museum rijden. Vreemd genoeg blijft het nergens liggen. Dit museum heeft een paar grote ruimtes waar kinderen van alles kunnen doen. Van een glijbaan tot een tafel met speelzand en meer, Fiona vindt het allemaal prachtig. 

Vooral dat zand fascineert Fiona. Daar speelt ze zeker een half uur mee en vindt het maar niets als Kevin haar oppakt om naar huis te gaan. 

Fiona is duidelijk moe en heeft niet veel interesse in haar middageten. Ze deelt haar pindakaas met jam boterham dan ook graag met Rick. Kevin werpt zich op om Fiona naar bed te brengen. Zo kunnen Katja, Rick en ik gezellig ergens gaan lunchen. 

Katja kiest daarvoor de Iron Whale met zicht op zee. Katja en ik bestellen heerlijke salades en Rick de vis taco's.

Na het eten lopen we een stukje over de boardwalk. Het is inmiddels droog, maar heel guur. We gaan dus al snel terug naar de auto.

Thuis treffen we niet alleen Fiona, maar ook Kevin in slaap. We zetten een van de Harry Potter films op en Katja zet een lekkere kop thee. 

Fiona slaapt flink  door en ze wordt pas na vieren wakker. Na haar snack en dergelijke vertrekken we weer. Dit keer gaan we naar de Kane brouwerij. De anderen proeven allerlei bieren, maar ik vind het niet lekker en wil er geen koolhydraten aan verspillen. 

Fiona gedraagt zich als een engeltje en wil door ons allemaal vastgehouden worden. Ik kan dat niet te lang helaas, want mijn linkerschouder protesteert luid. Gek genoeg voelt het heel raar om Fiona op mijn rechterheup te dragen. 

Als de biertjes op zijn gaan we naar Robinson Ale House. Daar hebben we gereserveerd en dat is maar goed ook, want het is er druk. Dit is Katja's keuze voor haar verjaardagsmaaltijd met ons en het is een heel goede. 

Katja en ik delen een half dozijn oesters. Verder heeft Rick een garnalen cocktail en Katja en Kevin pretzelbroodjes met kaassaus waar Fiona ook dol op is. 

Fiona smult tevens van stukjes garnaal van Rick en later van de stukjes brood met kaas uit mijn uiensoep. Die soep vindt ze ook erg smakelijk als ik er wat hapjes van geef. 

Als "hoofdgerecht" neem ik het kaasplankje dat ik bij lange na niet op kan. Gelukkig houdt Kevin van blauwe kaas en gerookte kaas, dus hij neemt de rest mee naar huis. De anderen zijn ook zeer te spreken over hun gerechten. 

Fiona gedraagt zich voorbeeldig tot het einde. Duidelijk heeft het lange middagslaapje geholpen. Het is al half acht als we huiswaarts gaan, laat voor het kleintje. Zij krijgt dan ook meteen haar beker melk en wij nemen afscheid. 

Vannacht gaat hier de zomertijd in en zullen we dus een uur verliezen. Ik ga proberen rond tien uur naar bed te gaan, zodat ik er hopelijk niet zoveel last van zal hebben. 

Zondag

Om half zeven word ik wakker en voel me al goed uitgerust. Denkend dat het vast nog de wintertijd half zeven is check ik mijn Fitbit, de klok in de kamer en mijn telefoon. Allemaal geven ze half zeven aan, maar ik geloof het nog niet. Ik zoek een website met de juiste tijden op en inderdaad zomertijd half zeven. 

De zon schijnt recht de kamer binnen en dat maakt verder slapen een uitdaging. Toch houd ik het nog een paar uur uit tot Rick om half negen eindelijk tekenen van leven geeft. We staan meteen op, maken ons klaar en checken uit het hotel. 

Op weg naar de Starbucks tanken we. Vreemd genoeg zijn de benzine prijzen hier lager dan bij ons in de buurt, want hier in New Jersey kun je niet zelf tanken. Iedere keer weer vinden we dat een vreemde regel, maar New Jersey is wel vaker anders dan andere staten. 

Met de Starbucks koffies komen we bij Katja binnen. Fiona is weer haar schattige zelf. Wij spelen een tijdje met haar tot Katja en Kevin klaar zijn om brunch te gaan eten. 

Hier Mommy,ik heb je portemonnee uit je tas gevist

Er zijn nogal wat restaurants in de buurt, die brunch serveren. Uiteindelijk valt de keuze op Turning Point in Sea Girt. Daar moeten we twintig minuten wachten op een tafel. Ik ben blij dat ik al een glaasje groentesap en een mini worstje opheb, anders zou ik echt hangry zijn. 

Eenmaal aan tafel duurt het ook lang voor het eten komt. Gelukkig kunnen we Fiona bezig houden met Cheerios, die het restaurant gratis geeft, en krijtjes waarmee ze op het menu kan kleuren. Verder is Fiona zo sociaal en regelmatig komt er iemand met haar "praten". 

Tegen twaalven is het eten er eindelijk. Fiona valt aan op haar pannenkoekjes, banaan en aardbeien. Ik heb een eiwit omelet met veel groentes en wat plakjes uitgebakken spek. Rick en Katja smullen ook van hun omeletten en Kevin van zijn garnalen met griesmeel. 

Na de lange zit wordt Fiona ongeduldig en we rekenen gauw af. We gaan nog even de grote Loft winkel naast het restaurant binnen om te kijken of Katja of ik iets leuks kunnen vinden. Soms slaag ik hier heel goed, maar dit keer is hun lentekleding absoluut niet mijn smaak. Katja ziet een trui, die ze leuk vindt, maar die hebben ze niet in haar maat. 

Voor Rick en ik afscheid nemen besluiten we nog even op de boardwalk in Belmar te gaan wandelen. Het is moeilijk voor te stellen dat het hier over een paar maanden warm genoeg zal zijn om op het strand te liggen!

Fiona heeft zelfs tranen in haar oogjes van de koude wind. Toch lopen we een paar kilometer en weer terug. Eigenlijk wilde ik nog met hen mee naar huis en daar afscheid nemen, maar Rick herinnert me eraan dat dat emotioneler is dan nu gedag zeggen en ieder onze eigen weg gaan.

Daar heeft hij natuurlijk gelijk in en inderdaad lijkt het zo makkelijker. Dit weekend ging mij veel te snel voorbij. 

De rit gaat met horten en stoten. Heel goed verkeer en dan staan we opeens weer in langzaamrijdend verkeer. Heel vermoeiend voor Rick en zo duurt het weer meer dan vier uur voor we Vienna binnen rijden. Het sneeuwt hier!

We besluiten meteen maar een hapje te gaan eten bij Greenhouse Bistro. Daar zijn we de enige gasten. We praten daardoor wat met de serveerster uit Oekraine. Zij komt uit een relatief onbeschadigd gedeelte van het land, maar het is duidelijk hoeveel stress de situatie daar brengt. 

Rick en ik delen biefstukhapjes en heerlijke gamba's. Dan bestellen we ieder een kabob maaltijd. Ik neem de zalm en Rick de biefstuk. Het is allemaal perfect bereid. 

Orion is natuurlijk weer dolblij als we thuiskomen. We halen de bagage in de sneeuw naar binnen. Er blijft niets liggen, maar om de een of andere reden is sneeuw leuker dan regen. Nu gaan we lekker lui zijn en de Oscars kijken. 

Morgen heb ik mijn eerste rondleiding dit jaar. Ik heb er zin in, maar hoop dat het weer beter zal zijn dan voorspeld. Allemaal een heel fijne week gewenst!