Over een lentedag

Het lukt me maar niet om op te staan en daardoor ben ik later beneden dan gewoonlijk. Rick komt net naar boven om te douchen. Mijn ontbijt bestaat uit een gepocheerd ei, spinazie en "gewone" champignons. 

Nu weet ik weer waarom ik wilde paddenstoelen lekkerder vind. Die hebben zoveel meer smaak en de textuur is ook verschillend. Maar voor vandaag en morgen is dit prima. Zondag koop ik wel weer nieuwe paddenstoelen. 

Mijn nurse practitioner heeft gereageerd op mijn bloed test uitslagen. Ik had haar gisteravond een berichtje gestuurd, want ondanks zo koolhydraatarm mogelijk eten was mijn glucose nummer weer ietwat verhoogd. 

Het is nog lang geen diabetes, maar ik baal omdat ik me over het algemeen goed aan mijn dieet houd. Ze schrijft terug dat ik moet blijven doen wat ik doe. Wie weet zorgt dat ervoor dat het nummer niet dichter naar diabetes kruipt. Daar luister ik dan maar naar. Verder is alles gelukkig prima. 

Als Rick klaar is maken we ons gewoonlijke ritje naar Starbucks. Het is nu nog koud, maar het belooft eindelijk weer eens een lentedag te worden. De vogels zingen er extra vrolijk door. 

Na een half uur op de mini elliptische machine getrapt te hebben, begeef ik me naar Sharons huis. Iedere keer weer is het halve uur anders en dat maakt dat het nooit saai wordt. Het helpt ook dat we meestal van alles te bespreken hebben tijdens de oefeningen. 

Thuis maak ik mijn cardio af door een half uur op de Scoop te doen. Dan doe ik mijn dagelijkse routine van breinspelletjes en Arabische lessen. Zo gaat de ochtend snel voorbij. 

Rick komt vragen of we lunch zullen bestellen en ik doe dat dit keer van Sweet Leaf. Rick houdt het bij zijn geliefde Cava. Grappig hoe dat nu ineens niet te ver weg is, terwijl Zoe's Kitchen dat hiervoor op die plek was vaak een zucht van Rick opleverde als ik mijn bloemkoolrijst bowl daar wilde halen. 

Langzamerhand warmt het buiten op en ik ga naar Southside Park om wat van de natuur te genieten. Het is hier altijd heel rustig. Ik hoor geritsel in de struiken en hoop een chipmunk te zien, maar helaas zijn het vogels. Het park is mooi, de natuur begint hier ook te ontluiken met pril lentegroen. 

Thuis sleep ik mijn tuinstoel op de oprit en ga in de zon zitten lezen. Ook dit boek van Lucy Burdette is weer spannend en de uren vliegen voorbij. Als het uit is ligt de oprit in de schaduw en ik ga naar binnen. 

Om half zes hebben we ons wekelijke happy hour met Chuck en Christine. We hebben weer van alles te bepraten en gaan misschien volgend jaar februari of maart met zijn vieren naar New Orleans, super leuk!. Zoals altijd wordt meer een happy anderhalf uur. 

Dan laat ik van Four Sisters Vietnamees bezorgen. Rick gaat zijn maal bij Friends Kabob ophalen. We smullen gezamenlijk van ons eten. 

Volgens mij ben ik zelfs wat verbrand tijdens het buiten zitten. Ik zou de temperaturen wel omhoog willen kijken, maar we krijgen nog een paar koudere dagen voor het echt in de stijgende richting gaat.