Over een gemiste injectie

De dag begint met zon en dat is altijd makkelijker opstaan. Rick is natuurlijk al beneden en heeft mijn koffie klaar staan. Ik maak mijn ontbijt dat sneller klaar is, omdat ik maar twee soorten paddenstoelen heb en die zijn beiden makkelijk schoon te maken. 

Rick is al gauw gekleed en gereed om naar Starbucks te gaan. We spelen wat Pokemon Go, maar niet te veel, want Rick wil vroeg aan het werk en ik wil alvast een groot deel van mijn cardio doen voor ik naar personal training moet. 

Sharon wacht me om kwart voor tien op en het halve uur gaat snel. Zij gaat woensdag een week weg en ik volgende donderdag. Dat betekent dat mijn volgende personal training pas op 20 april is! Als ik discipline had zou ik de gewichten zelf doen, maar ik heb er een grondige hekel aan. 

Op weg naar huis fotografeer ik weer wat bloemen. Inmiddels is het zwaar bewolkt, maar met alle bloeiende bomen en nu ook het eerste groen is dat een stuk minder grijs. 

Na mijn Scoop gedaan te hebben doe ik mijn Arabische lessen. Ik ben al bij unit 20 en er zijn 30 units. Dat ga ik wel voor september afkrijgen, denk ik. Daarna is het zaak te blijven oefenen, gelukkig kan dat ook. 

Om half twaalf bedenk ik me dat ik best nu even mijn korte lijstje boodschappen af kan werken. Eerst ga ik naar Walgreens om medicijnen voor Orion en mij op te halen. Het is wat ingewikkeld, want mijn medicijnen moeten met een speciale medische credit card betaald worden en Orions met mijn gewoonlijke kaart. 

Met de medicijnen rijd ik naar de Shell, denkend efficient bezig te zijn. Als ik echter wil gaan tanken zie ik dat ik mijn debit card niet in mijn tas heb. Die heb ik dus in het bakje bij de Walgreens drive thru laten liggen. 

Dan maar terug naar Walgreens, want zonder kaart lukt me niets (achteraf bedenk ik me dat ik ook met mijn Fitbit had kunnen betalen). Onderweg krijg ik een telefoontje dat ze mijn kaart inderdaad gevonden hebben. 

Bij de Shell met mijn kaart krijg ik dertig cent per gallon korting door onze Giant boodschappen. Dat scheelt natuurlijk en ik tank voor $3,09 per gallon. VLINDR had het hard nodig, want er zaten nog maar 22 mijlen in de tank. 

De volgende stop is Whole Foods en ik heb al de hele ochtend het gevoel dat ik daar meer moet halen dan alleen het avondeten. Ik vertelde Sharon er al over en als ik de winkel inloop is het me nog niet te binnen geschoten. 

Als laatste haal ik mijn salade van Subway en ga dan naar huis. Als ik even later de boodschappen in de ijskast leg weet ik eindelijk wat het andere was dat ik nodig had: eieren. Daarvan heb ik er nog maar een over.

Vanmiddag heb ik een afspraak met dr. Lane, de orthopeed. Ik verwacht een steroide injectie in mijn schouder te krijgen, maar stom genoeg heb ik mijn Shringrix vaccinatie in mijn linkerarm gekregen. Ik bedacht me net te laat dat dat beter de rechterarm had kunnen zijn dit keer. 

Dr. Lane vindt inderdaad dat we beter kunnen wachten. Hij heeft zelf gordelroos gehad en wil het risico bij mij niet lopen dat het medicijn van de Shingrix teniet wordt gedaan. Nu moet ik 24 april terugkomen voor de injectie. Ach, ik loop er toch al een tijdje mee, een paar weken meer zal geen verschil maken. 

In Vienna ga ik nog even naar Whole Foods voor die benodigde eieren. Ik bedenk me net op tijd dat Rick gisteren zei dat mijn groentensap op. Ik maak een korte wandeling op het W&OD pad, want het is best aangenaam buiten, en koop dan bij Greenheart een fles Detox. 

Van een Facebook vriendin krijg ik een berichtje dat ze Orion zo mooi vindt dat ze hem digitaal geschilderd heeft. Het is zo goed gedaan en natuurlijk bedank ik haar enorm. Die wil ik wel aan de muur hangen, dus ik bestel een afdruk op papier. 

Vanavond eten we taco's. Soms is dat gewoon een makkelijk en heerlijk maal. De pico de gallo van Wole Foods is vers en de harde taco "schelpen" zijn een lekkere variatie op tortilla's. Het gaat er dan ook goed in. 

En zo zit deze maandag er ook weer op. Tijd om met de voeten omhoog mijn favoriete shows te gaan kijken.