Over groot familie nieuws

Zaterdag

We slapen tot half negen uit en gaan dan na Orions wandeling op pad. Het stormt buiten gewoon met windstoten van 80 kilometer per uur. Dat maakt het koud en ik trek mijn winterjas aan.

Na ons ontbijt bij Starbucks gehaald te hebben brengen we ons lege glas naar de paarse glasbak. Intussen bedenk ik me dat het mooi zou zijn om naar Enid A. Haupt tuin in Washington te gaan. 

Daar staan enorme magnolia's van dezelfde soort als de onze (Chinese magnolia). Als de onze bloeit bloeien die zeker ook. Rick heeft een korte broek aan en ik vraag of hij niet liever eerst naar huis gaat om zich te verkleden. 

Dat is niet het geval en we rijden meteen door naar de stad. We vinden een parkeerplek langs Independence Avenue, stappen van de tuin verwijderd. Zoals al verwacht is het schitterend met al die enorme magnolia's. 

Vorig jaar waren die al heel snel allemaal bruin nadat het hard gevroren had. Dit jaar kunnen we er dus extra van genieten. We lopen door de grote tuin en ik maak heel wat foto's. 

Deze tuin ligt achter het Smithsonian kasteel waar ik altijd voor mijn rondleidingen even van de toiletten gebruik maakte. Dat gaat de komende jaren niet meer lukken want het is tot 2028 gesloten voor renovaties. Nu moet ik een ander plaspunt vinden, want bij het Capitool in de buurt is er niets. 

Terug thuis doe ik halfhartig wat cardio. Rick gaat takken ruimen in de tuin. Door de huidige storm en een eerdere toen we weg waren ligt de tuin bezaaid met grote en kleine takken. 

Zo gaat de ochtend snel voorbij. Na ons opgefrist te hebben gaan we onze lunches halen. Voor Rick wordt het een salade van Potbelly en ik kies een groente wrap van Sweet Leaf.

Het parkeerplaatsje bij Sweet Leaf staat vrijwel altijd vol. Een persoon heeft daar wat op gevonden door op de strepen, die voor rolstoelen bedoeld zijn te parkeren. Dat is illegaal, maar tenzij de politie toevallig langskomt wordt er niets tegen gedaan. Er wordt hier regelmatig erbarmelijk slecht geparkeerd, we hebben er zelfs een Facebook groep voor.

Voor we naar Sweet Leaf gaan lopen we de Assal markt binnen. Daar hebben ze allerlei producten uit het Midden Oosten. Wij nemen adana kabobs mee voor een van onze maaltijden de komende week. Mijn bestelling staat daarna klaar bij Sweet Leaf. 

Na de lunch gaat Rick aan onze belastingdocumenten werken. Die moeten al gauw naar onze boekhouder. Ik doe intussen een heel aantal Arabische lessen. Deze week moet en zal ik bij de eerste drie in mijn "Diamond League" eindigen!

Tegen drieen hebben we beiden zin in iets lekkers om te drinken. We gaan naar Coco's Sweets & Sodas. Voor restaurant week doen zij twee halen, een betalen. Rick kiest zijn zeer caffeine rijke drankje en ik neem eens de Sultans met suikervrije vanille, perzik en ananas siropen. Erg lekker is het. 

Met onze drankjes gaan we onze boodschappen halen van de Giant. Het is geen lange lijst en een uurtje later zijn we klaar. Thuis leggen we de spullen weg en zijn blij dat we dit morgen niet meer hoeven te doen. 

Eindelijk hebben we wat tijd om te puzzelen. De puzzel is erg leuk met allemaal posters over Parijs. Daaronder ook een paar van mijn favorieten zoals de Chat Noir en Aristide Bruant. Het is niet moeilijk en we schieten al goed op. 

Voor het avondeten besluiten we naar Tysons Corner te gaan. De mall blijkt enorm druk te zijn. Rick zet mij af en ik vind nog net een paar stoelen in het bar gedeelte van Coastal Flats. Rick heeft geluk dat er net iemand wegging en vond zo een parkeerplek. 

Bij Coastal Flats vinden wij de gevulde eieren altijd heerlijk. Onder het genot van een drankje smullen we daarvan. Daarna lopen we naar Seasons 52 aan de overkant waar we geluk hebben dat twee stoelen aan de bar vrij komen. 

De bartenders hier kennen ons en we worden vriendelijk begroet. Rick neemt de karbonade en ik een kop paddenstoelen bisque en de met spinazie, krab en garnalen gevulde champignons. Het is allemaal weer heerlijk. 

En nu is het tijd om shows te gaan kijken. Deze zaterdag was ondanks dat we geen specifieke plannen hadden een heel fijne dag.

Orion is in ons huis en boven ons hoofd

Zondag

Vandaag staan we al voor achten op. Rick als eerste en ik wilde nog wat doezelen, maar Orion maakt dan zoveel lawaai dat ik ook maar uit bed kom. Het is een prachtige dag dus fijn om er vroeg aan te beginnen. 

We hebben van alles te doen vanochtend, maar eerst halen we onze koffies en ontbijt van Starbucks. Dan rijden we naar Reston naar Ricks vroegere kantoor. Daar moet hij nog wat spullen ophalen. 

Als we daar aankomen is het tijd voor het videobellen met de kinderen en aanhang. Kai was degene die het organiseerde. Daar dachten Rick en ik niets van, maar de meisjes duidelijk wel. Als Kai "Guess what?" zegt, roept Katja meteen "You're getting married!". 

En inderdaad, Kai en Raquel hebben zich verloofd. Ze gaan, de reden waarom is me nog niet helemaal duidelijk, deze zomer in Copenhagen hun burgerlijk huwelijk voltrekken en dan is er volgende zomer het grootse kerkelijke huwelijk in Madrid waar het merendeel van Raquels familie woont. 

Wij zijn zo blij voor ze en ook voor onszelf. We zouden ons geen lievere schoondochter kunnen voorstellen dan Raquel. Kai maakte een romantische avond van het ten huwelijk vragen. Het is al ruim na tienen als we afscheid van iedereen nemen. 

We gaan naar de vijfde verdieping van het gebouw waar Rick ruim vijftien jaar gewerkt heeft. Het is vreemd het allemaal zo leeg te zien. Rick vindt het gebouw in Rosslyn geweldig, dus het is goed zo. 

Nu we toch in Reston zijn gaan we ook meteen maar door naar Total Wine. Daar vullen we onze wijn en bier voorraad aan. Verder nemen we blikjes ZingZang bloody Mary mix mee, want die vind ik iedere avond lekker in mijn groentensap. 

Zoals denk ik wel duidelijk is in mijn blogs ben ik iedere dag weer op zoek naar een foto, die bij het huidige maandthema past. Als we dan ook herten langs de weg zien stopt Rick zodat ik ze op de gevoelige plaat kan vastleggen. Dat lukt goed, want ze zijn schichtig, maar nieuwsgierig. 

Op weg naar H Mart belt Rick zijn zus om haar het goede nieuws over Kai en Raquel te vertellen. We praten meteen bij, want het is alweer even geleden dat we Ricks zus gesproken hebben. 

Bij H Mart koop ik mijn gewoonlijke paddenstoelen en dan gaan we naar de markt in het Mosaic District. Daar hebben we eieren, Greenheart sap en paddenstoelen nodig. Alleen is Greenheart er voor de tweede week achtereen niet. Dan gaan we straks wel even naar de winkel.

De ochtend is vrijwel voorbij en ik besluit mijn stappen te laten voor wat ze zijn. Het is ook weleens fijn om een rustdag te hebben. We frissen ons op en gaan dan Vienna weer in om te lunchen. 

Rick stelt voor weer naar Sweet Leaf te gaan en dat vind ik prima. Die groente wraps daar zijn heerlijk. Het is warm genoeg in de zon om buiten te eten. 

Als we klaar zijn lopen we naar de overkant. Daar is een nieuwe ijszaak geopend, Bruster's. Zij maken hun ijs iedere dag vers. We proeven allebei een paar smaken, maar nemen dit keer geen bakje ijs. Dat komt een volgende keer wel. 

Op weg naar huis gaan we langs Greenheart voor een fles Detox. Daar beaamt men inderdaad dat ze niet meer op markten zullen staan en ook niet meer thuis bezorgen. Allemaal om het bedrijf rendabel te maken, want het sloot vorig jaar bijna tot een nieuwe investeerder zich aankondigde. 

Onze zondagmiddag is verder fijn rustig. We puzzelen wat, ik doe mijn Arabische lessen en Rick zet een kastje voor in ons kantoor in elkaar. Gewoon gezellig samen thuis zijn heeft ook zijn charme. 

We willen zo graag bij Genki eten en denken dat onze enige optie een paar stoelen aan de bar te krijgen is om er bij openingstijd te zijn. Daar zijn we dus om vijf uur net voor het restaurant opent. Inderdaad hebben we nu stoelen en we hadden geen half uur later moeten komen. Om half zes zit alles vol!

Jenny komt even hallo zeggen al werkt zij vanavond niet achter de bar. Carlos, de bartender, herkent ons ook van vorige keer. De manager komt zelfs nog even zijn excuses maken dat de reservering vorig weekend niet lukte. Was helemaal niet hun fout, dus erg netjes. 

Er staat zoveel lekkers op het menu dat het moeilijk kiezen is. Rick begint met wat sushi en ik met een drietal yakitori spiesjes. Dan bestel ik een gerecht met rauwe bot, truffel en andere smaken, zo lekker! Rick smult ook van zijn keuzes. 

Als we vertrekken is het nog geen half zeven en we grappen dat we officieel oud zijn nu we zo vroeg eten. Het was het helemaal waard, maar hopelijk wordt het iets rustiger zodat we op een vrij normale tijd ook een plaats aan de bar kunnen vinden. Op een tafel hoeven we niet te hopen, die zijn voor een paar maanden al gereserveerd. 

We zien een prachtige opkomende volle maan als we terug naar de auto lopen. Dankzij Kai weten we nu hoe we die kunnen fotograferen. De oranje gloed erop is waarschijnlijk van de ondergaande zon. 

Op ons plein zien we de kinderen van onze Libanese buren buiten spelen. Chadi, hun vader, zit erbij. Ik vertel hem dat Carole me had verteld dat ik een Arabisch kinderboek van hen kon lenen. Carole komt ermee naar buiten en ik probeer wat van mijn geleerde woorden en zinnen met hen. Ze verstaan alles! Dat geeft me zo'n goed gevoel!!

Trots op mezelf dat ik al zo ver ben gekomen met deze puzzeltaal ga ik naar binnen. Ik zal zeker geen gesprek kunnen aangaan, maar wel dingen verstaan en lezen en misschien ook wat zeggen. 

En zo is dit weekend ook weer voorbij. We zijn zo ontzettend blij dat Kai en Raquel het officieel gaan maken. Raquel was sowieso al onze schoondochter, maar zo leuk dat ze, ondanks Raquels eerdere bedenkingen bij een huwelijk, het toch aandurven. Ach, als ze na twee lockdowns in een super kleine kamer nog bij elkaar zijn is het meant to be!