Van Georgetown naar Capitol Hill en terug

Om half acht sta ik op, heel vroeg voor mij. Rick is al beneden en heeft koffie voor me gemaakt. Die heb ik wel nodig, want na al het luie uitslapen voelt half acht als midden in de nacht! We ontbijten samen en dan brengt Rick mij op weg naar zijn werk naar de metro.

De trein staat klaar en nog geen half uur later stap ik bij Foggy Bottom uit. Het hotel van het Belgische gezin, waarmee ik vandaag op stap ga, ligt in Georgetown. Dat betekent een redelijke wandeling vanaf het metrostation, maar het is heerlijk weer en ik vind Georgetown altijd zo leuk, dus geen straf.

Dit hotel heeft twee locaties, dus eenmaal in de lobby verzeker ik me er bij de receptionist van, dat ik op de juiste plek ben. Dat is gelukkig het geval. Ik ben ruim op tijd en vraag even de sleutel voor het toilet. Dan hoef ik me daar geen zorgen meer om te maken.

Dan plant ik me in een van de stoelen in de lobby en ga op de uitkijk naar twee mensen met twee kleintjes. Na een paar families met veel grotere kinderen, zie ik G., E. en hun een- en driejarige kindjes aankomen. We maken kennis en gaan dan op weg.

Via Pennsylvania Avenue lopen we naar het Witte Huis. H. van drie vindt dit fascinerend, want hier wonen de "koning" en de "koningin" en hun prinsesjes. We maken wat foto's en lopen dan naar de achterkant van het huis. Daar is wat gaande en voor de zoveelste keer moeten we er ver van wegblijven.

Nu beginnen we aan het rondje monumenten. G. vooral heeft best wat kennis van de verschillende oorlogen. We beginnen bij het Tweede Wereldoorlog monument en lopen via het Vietnam Memorial naar het Lincoln. Ook dit vindt kleine H. weer interessant, zo'n groot gebouw, dat er als een tempel uitziet. Broertje J. van een is een lekker goedlachs knulletje, die met af en toe een druif heel tevreden is. Echt schatjes zijn het!

We nemen de lift naar boven om het beeld van Lincoln te bekijken. Als we over de Mall heenkijken, horen we beneden een groep militairen van alles zeggen. Wat precies is niet te verstaan, maar het maakt indruk en na afloop wordt er geapplaudisseerd.

Weer beneden lopen we naar het Koreaanse monument. Af en toe zoeken we een bankje in de schaduw op om de kleintjes een snack te geven. H. zit in de "Waarom?" fase, wat soms erg grappig is. J. gaat na zijn snack lekker slapen. Het zijn makkelijke kindjes, ik herken er wel veel van de onze in, duidelijk ook gewend aan reizen.

De tijd gaat intussen wel door natuurlijk, maar we hebben nog genoeg tijd om het splinternieuwe Martin Luther King Jr. Memorial te bezoeken. We lopen door de "Mountain of Despair" naar de "Stone of Hope" en bekijken wat van de uitspraken uit speeches.

De peuters zijn wat onrustig, dus we gaan al snel verder op weg naar het restaurant voor de lunch. Het Franklin D. Roosevelt Memorial slaan we maar over en het Jefferson zien we van verre. Ik vind, dat we met die twee kleintjes al heel wat hebben kunnen doen!

Tegen de tijd, dat we bij Old Ebbitt Grill aankomen, liggen beide kinderen voor Pampus. We krijgen heel wat vertederde blikken van mensen, die langslopen. In het restaurant krijgen we speciaal een tafeltje in het ruimere gedeelte, zodat de kinderen niet gewekt hoeven te worden.

Dit keer besluit ik eens de crabcake te proberen in dit restaurant. Die is erg lekker, moet ik zeggen. Ook E., die de kippenborst met een Indiase saus heeft besteld en G., die de zwaardvis heeft, vinden hun gerechten goed bereid. Inmiddels zijn beide kinderen ook weer wakker en vooral baby J. eet met smaak mee van zijn vaders bord.

Kleine H. heeft meer zin in een hot dog, dus die koopt G. eenmaal buiten bij een van de standjes langs de weg. Op zijn schouders peuzelt H. de hot dog bijna helemaal op. Onderwijl heeft ze heel wat te kletsen. Het is een lekker vrolijk meisje en houdt het goed vol, want we leggen even afstanden af in een temperatuur, die inmiddels weer tegen de dertig graden loopt. De afwezigheid van vochtigheid maakt veel goed.

Bij het Capitool staan de sproeiers aan en er is natuurlijk niets leukers voor een kleintje, dan lekker met water spelen in de hitte. Dat doen we dan ook even. Ook voor ons volwassenen voelen die paar koele druppels lekker aan. Het is duidelijk het einde van het toerismeseizoen, want overal erg stil.

We bekijken het Supreme Court en gaan dan op zoek naar de ingang van de Library of Congress, waar je met een wandelwagen naar binnen kan. Die vinden we al snel en we nemen de lift eerst naar de middelste verdieping.

H. wil graag boeken zien, haar driejarige logica vindt, dat die in een bibliotheek aanwezig horen te zijn. Geef haar eens ongelijk! We gaan dus nog een verdieping hoger, waar we de leeszaal kunnen overzien. Hier zijn gelukkig ook rijen boeken te zien, want ik denk, dat H. ons inmiddels niet meer geloofde.

Als laatste stoppen we op de begane grond, waar we mooi de "engeltjes" (voor H.) langs de trappen kunnen zien. Als we weer naar buiten lopen, wordt de Library of Congress door haar als "leuk" bestempeld. Een heel compliment van zo'n kleintje.

Via de Mall met aan weerszijden de musea lopen we terug richting hun hotel. Kleine J. valt weer in slaap en H. is duidelijk ook moe. We kopen nog even wat water en appelsap en lopen dan terug naar het huis van de "koning", wat H. graag nog eens wil zien.

Langs de Wereld Bank en het IMF lopen we op Pennsylvania Avenue. Bij mijn metrostation, Foggy Bottom, nemen we afscheid, want van hieruit weten ze hun hotel wel terug te vinden. We hebben meer dan 18 kilometer afgelegd vandaag!

Het is spitsuur en dit station is na Metro Center, dus ik heb me er al op voorbereid geen zitplaats te krijgen. Pas zes stations later kan ik gaan zitten. Ik voel mijn voeten enorm! Ik vind de rondleidingen zo leuk, maar het is fysiek ook heel wat.

Eenmaal terug in Vienna kan ik het gewoon niet opbrengen nog naar huis te lopen. Ik neem een taxi en hoop lekker mijn voeten omhoog te doen. No such luck. Saskia wacht me al op en wil graag naar Safeway, want zij heeft geen ontbijtyoghurt of dessert ijs meer. Ik kan ook iets gebruiken voor de snee onder mijn kleine teen, dus stem ermee in te gaan.

Opeens heb ik enorme zin om onze Italie avonden te herleven en koop ook een fles prosecco. Daarmee maak ik thuis een Aperol spritz. Heerlijk! De laatste dag van augustus is het opeens en ik dronk die drankjes in Italie alweer zo'n tijd geleden! Ik ben er niet klaar voor om morgen de kalenders te veranderen naar september!

Foto's van vandaag staan hier. Onze wandeling van vandaag kun je hier volgen.