23 Jaar getrouwd en afscheid van Katja (en Seth)

Zaterdag

Het is schitterend zonnig weer, als we opstaan. Dat was 23 jaar geleden wel anders, toen werd ik gewekt door de harde regen op het dak. Ik zal nooit vergeten, hoe teleurgesteld ik was, dat het uitgerekend op onze trouwdag de ongewone regenachtige dag in augustus was. Gelukkig werd het later op de dag wel droog en konden we, weliswaar met een bewolkte lucht, foto's nemen voor de bekende gebouwen in Washington. Een paar foto's daarvan staan hier.

Wie had toen kunnen denken, dat we nu drie vrijwel volwassen kinderen zouden hebben? De trouwdag werd, ondanks het natte begin, om nooit te vergeten, met zes "groomsmen" voor Rick en zes "bridesmaids" voor mij. Ons bloemenmeisje was een zesjarig meisje, waar ik op paste, en onze ringdrager ons driejarige neefje, die afgelopen december is getrouwd en nu binnenkort vader wordt! Voor mij en mijn familie natuurlijk een typisch Amerikaans avontuur.

Enfin, fast forward naar anno 2011. Rick en ik eten gezellig samen op het deck ontbijt. Verder ligt het hele huis nog in diepe rust. Terwijl we zitten te eten gaat de bel. Ik doe open en er wordt me een prachtig boeket verschillend gekleurde rozen in de armen gedrukt. Er zit een heel romantische kaart van Rick bij. Ik maak meteen foto's van de mooie bloemen.

Al doe ik de hele Max Capacity niet, de individuele sessies zijn ook goed om te doen. Ik doe er dus een met acht keer twintig seconden voor iedere oefening. Daarna gaan Saskia en ik naar de sportschool. Daar doen we een half uur cardio. Buurvrouw Jeanne is er ook, dus we kletsen even bij. Zij zijn deze zomer in Cape Cod geweest en haar zonen zijn maar wat blij terug te zijn.

Na het sporten hebben Sas en ik trek en Rick en Kai ook. Katja en Seth zijn naar Maryland om Seths nicht daar te bezoeken. Het loopt op het einde van de dagen, dat de collegestudenten hier zijn en Kai is dol op Manhattan Bagel. Ik ga erheen om sandwiches voor iedereen te halen. Voor mij wordt het de tonijnsalade, want die is hier zo erg lekker!

Na de lunch is iedereen druk bezig. Rick werkt aan onze vijver, de pomp is al een tijdje stuk en dat is niet goed, want stilstaand water zorgt voor meer muggen. Hij maakt de vijver helemaal schoon en doet er een nieuwe pomp in.

Kai speelt op zijn bas en Saskia heeft een hele groep vrienden en vriendinnen op bezoek. Onvoorstelbaar, hoeveel mensen in haar kamer passen. Het is wel leuk, dat we hier zo de zoete inval zijn. Zo weten we ook, waar Saskia is.

En ik? Ik zou graag schrijven, dat ik heel productief bezig ben geweest vanmiddag, maar nee. Ik ben zo lui als het maar kan geweest, zelfs te lui om naar het zwembad te gaan. Ik heb vanmiddag een heel boek uitgelezen, een mysterie van Jaine Austen en haar poes Prozac. En het was leuk!

Als Katja en Seth terug zijn uit Maryland maken we ons klaar om uit eten te gaan. Dit is Katja's laatste avond thuis alweer. De keuze is gevallen op de Cheesecake Factory, omdat daar een nieuw "SkinnyLicious" menu is, waar Saskia en ik nieuwsgierig naar zijn.

Kennelijk zijn we niet de enigen, want er is een wachttijd van meer dan een uur voor een tafel! We hebben geen zin om daarop te wachten en ik bel Wildfire om te zien hoe lang hun wachttijd is. Zij blijken een tafel voor ons te hebben, dus we lopen er gauw heen.

Dit restaurant staat vooral bekend om zijn steaks, dus ik bestel een petite filet mignon met een blue cheese korstje. Qua temperatuur bestel ik hem "blue", bijna rauw dus. Zo wordt hij ook bezorgd en het is me toch een lekker stukje vlees!

De anderen genieten ook van hun maal, alleen Saskia is minder gecharmeerd van haar kip. Ze had verwacht filet te krijgen, maar het is een halve gegrilde kip. Ik maak hem voor haar schoon en dan is hij toch wel erg lekker mals. Seth past helemaal in het gezin en de conversatie is geanimeerd.

Thuis blijven we nog een tijdje nakletsen en dan neemt Seth vast afscheid van ons. Hij is van plan om om zes uur op te staan om zo vroeg mogelijk op weg te gaan naar Michigan.

Zondag

Als Rick en ik naar beneden komen, zien we Seths Spartans petje nog op het eiland in de keuken liggen. Niet veel later komt Katja naar boven om te vertellen, dat hij inderdaad nog niet is vertrokken. Hij voelde zich niet zo lekker en bleef nog een paar uur liggen.

Rick haalt ontbijt bij Starbucks, dat we buiten op het deck in het zonnetje opeten. Daarna pakt Seth zijn auto in en vertrekt nu toch echt. Hij heeft een lange rit voor de boeg en hopelijk krijgt hij niet teveel te maken met het zware weer, dat wordt voorspeld.

Zin om naar de sportschool te gaan heb ik vandaag niet, maar ik wil wel "iets" aan beweging doen. Ik besluit onze decktrap 30 keer op en af te lopen. Dat zijn 450 treden, dus mijn hartslag gaat er goed van omhoog.

De anderen zijn intussen klaar om naar Target te vertrekken voor de jaarlijkse "back to school" boodschappen. Het hele gezin gaat en met twee karretjes lopen we door de winkel. De prijzen zijn hier heel goed, maar het is zo als altijd weer slikken, als we het eindbedrag zien!

Het is inmiddels voorbij lunchtijd en de magen rommelen. De anderen halen sandwiches bij Wendy's drive thru, maar ik heb enorme zin in McDonald's Asian salad, die tijdelijk weer op hun menu staat. Rick rijdt speciaal voor mij door de McDonald's drive thru. Het is het helemaal waard, ik ben dol op die salade!

Thuis gaat Katja hard aan het inpakken. Voor haar begint school weer om 9 uur morgenochtend. Ze laat het allemaal dus wel op het laatste nippertje aankomen. Het is misschien maar goed ook, want nu zal het zware weer voorbij zijn, als zij gaat rijden.

Dat weer komt halverwege de middag over ons heen. De lucht wordt pikzwart en het dondert vervaarlijk. Het lijkt wel, alsof het Thundershirt Cosmo steeds meer helpt, want hij is een stuk minder nerveus, dan vrijdag. Hoewel het vrijdag ook wel een stuk heftiger was boven ons, dat kan het ook zijn.

Om een uur of vier is Katja klaar om te vertrekken. Met haar verlaat ook Zorro ons weer tot de volgende vakantie. Het is me niet gelukt Katja over te halen hem hier te laten. Ik zal die gekke kat ook echt missen! Morgen begint Katja om 9 uur aan haar laatste jaar bij Virginia Tech. De eerste keer, dat we haar daarheen brachten, lijkt echt nog gisteren!

Ons romantische huwelijksverjaardagetentje heeft Rick voor vanavond gepland. Hij heeft een tafeltje gereserveerd bij Et Voila! in Washington. Dit is een vrij nieuw Frans-Belgisch restaurant, dat heel goede recensies krijgt.

Het restaurant ligt in een woonbuurt in Washington, die ik nog niet kende, vlak aan de overkant van de rivier. Het is gezellig gedecoreerd, modern, maar met warme kleuren. Iedereen, die er werkt, heeft een Frans accent, dus zeer authentiek.

Het menu is heerlijk, ik kan er zo tien gerechten van bestellen, die ik lekker vind. Een van de specials, de watermeloen gazpacho, die niet op het menu staat, klinkt zo lekker, dat ik die als mijn "groente" bestel. Ik krijg er zeker geen spijt van. Wat een unieke smaak, je proeft de watermeloen goed, maar de soep is allerminst zoet.

Als voorgerecht kies ik de zalm met blini's en creme fraiche. De portie is precies goed. Rick probeert de witlof met ham en kaas en vindt die, alhoewel heel smakelijk, eigenlijk een beetje te machtig voor een voorgerecht.

Al voor we hierheen gingen wist ik mijn hoofdgerecht. Ik twijfelde alleen even, omdat ik nu twee avonden achtereen vlees eet, maar ik vind het te lekker. De tartare de beuf is het helemaal. Rick neemt ook steak, maar wel gegrild. Ook dit smaakt allemaal weer prima.

Eigenlijk was ik niet van plan om dessert te bestellen, maar er staan echte macarons op het menu met Nutella ertussen. Die zijn licht genoeg en ook nog eens mijn favoriet. Rick neemt de profiterolles. De macarons zijn precies het goede zoete hapje om deze heerlijke maaltijd af te sluiten.


Washington heeft best veel Belgische restaurants en we zien hier zelfs aan de overkant nog een, Sur La Place. We gaan er even binnen om het menu te bekijken en dat is ook wel de moeite waard, vooral de vele manieren, waarop je er mosselen kunt bestellen. Hier moeten we ook eens gaan eten.

Zo eindigt weer een leuk weekend veel te snel. Katja sms-t, dat ze veilig is aangekomen. Nu is het zaak Kai klaar te maken voor zijn terugverhuizing. Wat is hun zomer weer omgevlogen!