Dag 5: Snorkeldesnorkel

Vanochtend staan we "vroeg" op, om half negen "al" (de rest van de dagen werd het telkens negen uur). Rick en de meisjes gaan duiken bij het Pedernales wrak en ik ga mee als snorkelaar. Kai heeft daar weer geen zin in, helaas. De duik is ook geen uitdaging voor de anderen, maar ik vind het snorkelen daar zo mooi, dus boekten ze het voor mijn plezier. Hoewel, toen ik de meisjes gisteren nog de optie gaf hem af te zegggen, wilden ze toch maar al te graag gaan.

De airco werkte vannacht zowaar. Veel eerder, dan de manager had gezegd en hij zei ook, dat hij weer halve kracht zou gaan werken na een dag. Tot nu toe genieten we dus maar van de extra koelte. Ik sliep er meteen een stuk beter door. Het is niet eens de temperatuur, maar het klamme, dat door de airconditioning wordt tegengegaan.

We eten ontbijt op het balkon en zien, dat het cruiseschip er vandaag is. IN de zomer komen er maar twee cruiseschepen per week naar dit eiland, in de winter zijn dat er veel meer. In ieder geval hebben wij wel geleerd ver van Oranjestad te blijven, als die schepen er zijn. Dan is het een drukte van jewelste! Zo'n schip lijkt wel altijd enorm in vergelijking met een relatief klein eiland.

De meisjes en Rick gaan inchecken bij Unique Sports. Deze duik is ook voor mensen, die het duiken eens willen proberen, want het is er vrij ondiep. Daardoor zit de boot flink vol. Tot mijn genoegen is er nog een vrouw uit Massachusetts, die ook gaat snorkelen, terwijl haar gezinsleden duiken, en een andere vrouw uit Colorado, die op de boot blijft wachten op haar man. Het zijn gezellige mensen en we kletsen wat af. Helaas krijg ik de dame uit Colorado niet zover ook het water in te gaan.

Gelukkig zijn wij hier bij Pedernales de enige boot. De commerciele snorkeltrips gaan hier niet heen, terwijl het veel mooier snorkelen is, dat bij het Antilla wrak. De andere snorkeler blijft volgens mij maar heel kort in het water, want ik zie haar niet.

Het ondiepe punt van het wrak is makkelijk te vinden. Hier groeien mooie koralen op en wemelt het van de vissen. Ieder jaar zie ik er ook een relatief groot aantal koningin engelvissen, de reden, dat ik het hier zo mooi vind. Om te beginnen zie ik er geen, maar dan heb ik ook zo'n "wauw!" reactie, als er eentje uit het diepe naar boven komt.

Rick is zo lief geweest mij zijn fototoestel te laten gebruiken, dus ik fotogafeer erop los. Deze prachtige geel met blauwe vissen zijn nogal schichtig, maar op een gegeven moment zie ik er zelfs vier tegelijk.

Al te gauw naar mijn smaak komen de eerste duikers alweer naar boven. Tijd om naar de boot terug te zwemmen voor mij. Daar vertelt de Coloradoriaanse mij, dat ze een schildpad vlakbij de boot zagen. Die heb ik helaas niet gezien. Ook vertelt ze, dat er gisteren op Eagle Beach een schildpaddennest uit is gekomen. Ooit hoop ik dat eens te zien.

De duikers hebben lekker gedoken, maar niets bijzonders gezien. Ook hebben ze "mijn" engelvissen niet gezien. Ik denk eigenlijk, dat deze plek mooier is om te snorkelen, dan om te duiken. Iedere keer zie ik weer allerlei moois en zij maar weinig. Hoewel, een van de duikinstructeurs zag wel een leeuwenvis, die hier helemaal niet welkom is. Helaas lukte het hem niet hem te doden.

Terug aan de pier komt Kai ons al tegemoet lopen. We nemen een tafeltje bij Bugaloe en bestellen lunch. We zijn al "oude" bekenden van Saartje en Myrthe, die daar serveren, dus dat is altijd gezellig. Mijn broodje gezond smaakt prima en de bitterbal, die ik van Kai mag proeven, ook.

Na de lunch gaan de meisjes naar het zwembad. Kai heeft natuurlijk wel zin om eens iets anders te doen, want hij heeft zijn middag daar doorgebracht. Rick brengt ons tweeen dus naar Arashi, waar we gaan snorkelen.

Rick wil nog even naar Windie's en informatie inwinnen over een nieuw te bouwen complex hier. Hij droomt nog altijd van een tweede huis op Aruba. Ik zie dat niet zo zitten. Als we dan aan een tweede huis denken, heb ik dat liever in Florida, want daar kunnen we heen rijden.

Kai en ik zien van alles moois. Arashi is mijn favoriete snorkelplek, al hebben we de laatste jaren geen schildpadden meer gezien hier. We zien wel een (kleine) mureen en andere prachtige vissen, waarvan ik de Nederlandse namen niet ken (peacock flounder en queen triggerfish, bijvoorbeeld).

Kai krijgt het na een uurtje koud en gaat terug naar het strand. Inderdaad is het water hier om de een of andere reden koeler, dan elders. Ik heb een "shorty" aan, dus houd het langer uit. Rick komt me vlak na Kai's terugzwemmen gezelschap houden. Na zo'n half uur wordt het mij echter ook te koud, dus we zwemmen terug.

We treffen de meisjes bij het zwembad en Rick en de kinderen gaan met een bal spelen. Ik geef mijn al gelezen Libelles aan Evelyn bij de baddoekenhut. Daar maak ik een paar medewerksters van het hotel heel blij mee. Dan plant ik mezelf op een ligstoel en ga verder Nederlandse tijdschriften lezen.

Katja en Saskia hebben vanavond een nachtduik, dus moeten op tijd naar boven om hun spullen te halen. Rick en Kai gaan mee, maar ik blijf lekker lezen en wacht tot zij weer beneden komen. Dan lopen we met zijn allen naar Gilligan's, waar de meisjes gaan eten voor hun duik.

Rick, Kai en ik lopen door naar Piet's Bar op de pier van het Hyatt hotel. Hier kennen we Luz en worden alweer als langverloren vrienden door deze Colombiaanse begroet. Iedereen is hier zo aardig en blij ons weer te zien, dat is de grote aantrekkingskracht van dit eiland.

We kletsen bij en bestellen drankjes en een portie patat oorlog. Die maken ze hier ontzettend lekker en was "Piet"'s favoriet. Piet komt volgens mij al jaren niet meer hier, maar het blijft zijn bar. Dit is het enige Nederlandse aan de Hyatt. Een reden, waarom wij er niet logeren of dineren, want ze hebben enkel Amerikaans eten, niet eens Goudse kaas, wat de andere hotels wel hebben.

Na het drankje en de patat nemen we afscheid van Luz en lopen terug. We zien de meisjes nog en wensen ze een leuke duik toe. In de kamer maken we ons klaar en alweer zien we een spectaculaire zonsondergang. Rick gaat een drankje drinken bij Cafe de Pijp, terwijl Kai en ik in de kamer relaxen. Rick sms-t me meteen, dat ze geen Drop Shot hebben. Dan hoef ik daar niet heen, ha ha.

Kai en ik vertrekken om half acht en lopen naar Salt and Pepper. Bij dit leuke tapas restaurant heeft Rick inmiddels al een tafeltje. We bestellen allerlei lekkers, waaronder carpaccio (een enorm bord, dat we nauwelijks opkunnen met zijn drieen!), bruschetta, gefrituurde brie met een sausje, olijven, piri piri kip (mijn favoriet) en meer. Het smaakt allemaal even lekker en is, in vergelijking met andere restaurants hier, spotgoedkoop.

Na de gezellige maaltijd koopt Kai een zonnebril in een van de souvenirswinkels. Daarna wil Rick nog even in de hoedenwinkel kijken en past allerlei hoeden. Hij wil er duidelijk een kopen, maar ik zie er geen, die echt bij hem past. We nemen foto's, zodat we kunnen vergelijken.

De meisjes zijn inmiddels terug van hun duik. Ze hebben veel gezien, waaronder een paar schildpadden. Ik benijd hen wel en hoop er deze vakantie no meer te zien, dan de twee op weg naar de Antilla. Na de zeezoogdieren vind ik schildpadden de leukste zeedieren.

Als Katja klaar is gaan we met zijn vieren naar het casino. We beginnen met Let It Ride, maar daar hebben we geen succes. Wij zijn kleine gokkers en twintig dollar per person moet ermee doen. Met Black Jack hebben Katja en ik meer succes, terwijl Rick en Kai toekijken.

Een van de dealers herkent ons van vorig jaar en verwelkomt ons terug, leuk! Rick en Kai hebben minder succes, dus we gaan met verlies terug naar boven. We zetten altijd weinig is, zo is het gewoon een leuk spel, zoals Rick altijd zegt. Hopelijk lukt het een andere avond te proberen op winst te komen.

Foto's van gisteren staan hier.