Het vriendje is er

De hele nacht heb ik flinke nek- en hoofdpijn gehad. Er is iets aan mijn reisrugzak, dat dat iedere keer weer veroorzaakt. Het is een heel goede rugzak, dus misschien is het gewoon het gewicht. Als die pijn 's nachts zo erg is vind mijn lichaam het nodig er alle spieren bij te betrekken, dus ik word veel stijver, dan gewoonlijk wakker.

Voor hij naar zijn werk gaat, smeert Rick er wat Mineral Ice op, waardoor het me nog een half uurtje lukt te slapen. Ik baal hier toch zo van! Vandaag zal ook een drukke dag worden, maar gelukkig heb ik alle drie de kinderen thuis om te helpen.

Ze zijn alle drie ook bijtijds op, want Katja verwacht vanavond haar vriendje, Seth, die uit Michigan hierheen komt rijden. Zij heeft hem in Ecuador ontmoet en in Aruba heeft ze iedere avond met hem geskypet. Duidelijk vindt ze hem heel erg leuk. Hij haar ook, dat hij er meer dan tien uur rijden voor over heeft om hier te komen.

De wassen draaien en we pakken zoveel mogelijk uit. De Nederlandse spulletjes hebben het allemaal heelhuids gehaald. De taxichauffeur gisteravond propte die tas tussen de anderen, dus ik vreesde het ergste, maar de schade is hooguit een paar gebroken Pepsels. De in Charlotte achtergebleven duiktas wordt gelukkig ook keurig langsgebracht.

Lang leve het internet weer eens. In Aruba gingen we allemaal achter de computer en bestelden bij Peapod boodschappen voor de komende week. Die worden om elf uur keurig bezorgd. Vooral met hoe ik me vandaag voel ben ik dankbaar geen enorme boodschappenrit te hoeven maken.

Saskia en ik gaan naar de sportschool om de calorieen van de vakantie eraf te werken. Niet, dat we idioot veel hebben gegeten, in ieder geval een heel stuk minder frietjes, dan andere jaren. Saskia at wel haar hele pannenkoek en genoot daarvan. Ik heb af en toe genoten van een dessert en, ondanks het snorkelen, wandelen en de Max Capacity, niet zoveel beweging als gewoonlijk gekregen.

Deze hele vakantie heeft mij gerustgesteld, dat zij geen eetstoornis heeft, maar gewoon nu op gewicht wil blijven. Ze is een pond aangekomen dus eigenlijk min of meer gelijk gebleven. Prima, ze heeft op de foto's ook gezien, dat ze er goed uitziet. Voor het eerst vindt ze het goed om haar foto's op Facebook te zien. Ik ben blij, dat ze een veel beter zelfbeeld heeft nu.

Na een half uur op de crosstrainer voel ik me een stuk beter. Saskia is trots, dat ze vijf kilometer heeft gelopen op de loopband. Zij rekt en strekt na afloop wat. Ik ga op een roller liggen, dat wil nog weleens goed helpen de knopen wat losser te maken. Ik voel me in ieder geval weer een beetje normaal, als we naar huis rijden.

Het is tijd om Cosmo op te halen. Dat is altijd mijn hoogtepunt van de eerste dag terug. Hij komt lekker ruikend na zijn gratis bad naar buiten en is natuurlijk enorm blij mij weer te zien. Zoals altijd is zijn "rapport" helemaal goed. Ze zijn dol op Cosmo bij de kennel! Het is ook zo'n lieverd.

Katja stelt voor vanavond bisonburgers voor. Seth houdt van burgers, maar heeft nog nooit bison gegeten. Ik haal de benodigdheden bij Whole Foods en voor mezelf een zalmburger. Die vind ik hier zo enorm lekker, dit keer is hij met zongedroogde tomaat en basilicum gekruid.

Voor de lunch haal ik dunne bagels bij Manhattan Bagel. We eten buiten op het deck, want het weer is werkelijk fantastisch mooi. Wat dat betreft is thuiskomen in de zomer hier helemaal geen straf. Het is net zo warm, als in Aruba. In de winter is dat natuurlijk een ander verhaal, maar daar denken we nog maar niet aan.

Nadat ik nog meer heb opgeruimd en uitgepakt, bonjouren de kinderen mij naar het zwembad. Zij zijn bezig met opruimen en ik kan verder toch niets doen, aangezien we maar een wasmachine en droger hebben. Ik laat het me geen tweede keer zeggen en loop met mijn zwemspullen naar de overkant.

Het is geen Aruba, maar wel lekker zomers. Het is best druk in het zwembad, in augustus komen er veel gezinnen, die lidmaatschappen huren. Ik zie er ook een paar bekenden uit de buurt en klets bij met hen. Het water is me net te koel om te zwemmen, maar erin staan kletsen is lekker koel.

Een buurvrouw heeft het eenjarige jochie van de collegekamergenote van haar dochter mee. Dat meisje woont voorlopig bij hen om verder geld te verdienen voor college, want haar ouders hebben haar het huis uitgezet.

Het ware verhaal weet je natuurlijk nooit. Katja kent het meisje en zegt, dat er waarschijnlijk meer meespeelt. Toch wel erg zwaar om op je 21ste al alleenstaande moeder te zijn en zo te horen werkt ze, ongeacht haar verleden, nu hard voor een goed leven voor haar en haar zoontje.

Na ook nog lekker wat uit Aruba meegenomen Nederlandse tijdschriften te hebben gelezen, ga ik met tegenzin huiswaarts. Katja wacht al de hele tijd met smart op Seth, die ze rond half vijf verwacht. Ik kan het niet maken voor haar om dan niet gedoucht en gekleed te zijn. Ik heb haar nog nooit zo nerveus gezien voor een vriendje!

Wachtend op de beloofde (misschien toekomstige schoon)zoon zet ik de laatste Aruba foto's op Facebook. Het is heerlijk buiten op het deck, al zijn de cicadeconcerten vrijwel oorverdovend! Dit jaar schijnt een van de grotere groepen cicades te zijn uitgekomen. Ik werd er vanochtend zelfs door gewekt.

Rick en Seth komen tegelijk aan. Seth is helemaal gaar van de lange tien uur durende rit, dat is duidelijk. En die wil Katja (of eigenlijk nog langer, want vanuit Blacksburg is het vier uur meer) 8 september ook gaan maken voor een weekend. Wij zijn het daar helemaal niet mee eens, dus de discussie daarover is nog niet klaar.

Seth is werkelijk een heel leuke jongen. Ik kan zien, waarom Katja tot hem is aangetrokken. Hij ziet er goed uit, maar het is vooral de manier, waarop hij overkomt. Gewoon een spontane jongen, die zich bij ons meteen op zijn gemak lijkt te voelen.

Tijdens het eten is het voor Rick vooral makkelijk met hem te praten, want Seth gaat naar Michigan State, waar Rick ook heenging. Het gesprek gaat vooral over dorms en professoren. De burgers gaan er ook allemaal goed in.

Dan moet Rick alweer afscheid nemen, want hij moet naar Norfolk voor een presentatie morgenochtend. Norfolk is ongeveer vier uur rijden hiervandaan. Natuurlijk is het helemaal niet leuk voor hem om zo snel na een reis alweer weg te moeten, maar gelukkig is het maar een nacht.

Tot zonsondergang zit ik buiten en dan heb ik opeens genoeg van het cicades en krekelgeluid. De natuur kan hier letterlijk oorverdovend zijn. Vanochtend moest Saskia de achterdeur dichtdoen om de tv te kunnen verstaan. Wel grappig, eigenlijk.

Katja en Seth gaan met een groep van Katja's vrienden uit. Saskia, Kai en ik kijken rare shows op TLC. Vrouwen, die niet weten, dat ze zwanger zijn, en daarna de meest idiote kinderfeestjes. De kinderen gaan naar bed en ik wacht tot Rick belt, maar wil ook gauw gaan slapen. Morgen weer een drukke dag, want de collegekinderen beginnen ook volgende week weer.

De foto's van de laatste twee dagen Aruba staan hier en hier.