Dag 6: De Palm Eiland

Deze gaat te boek als de Arubaanse vakantie, waarin ik niet al om half acht of acht uur probeer iedereen uit bed te krijgen. Om de een of andere reden voel ik me deze keer in Aruba heel ontspannen. Ik hoef niet per se voor negenen een power walk te gaan doen. Ik denk, dat ook meewerkt, dat we zo aan de warmte zijn gewend, dat het hier niet bijster heet aanvoelt.

Rick en ik doen onze Max Capacity training en eten dan ontbijt op het balkon. Het is erg bewolkt en aan de kant van het eiland, waar we vandaag heen willen, ziet het er zelfs dreigend uit. We besluiten toch een snelle wandeling naar Eagle Beach te gaan maken.

Door de bewolking is het lang niet zo warm, als gewoonlijk. Ik ben vergeten water mee te nemen, maar mis dat eigenlijk niet eens zo erg. We lopen tot aan de befaamde divi divi boom aan het begin van Eagle Beach. Daar staat een Nederlands gezin foto's te nemen, dus we wachten even.

Daarna is het onze beurt om te fotograferen. Ik vraag aan Rick in het Engels, of hij ook op de foto wil en een van de Nederlandse dames denkt, dat ik het tegen haar heb. Zij antwoordt in het Engels, dat ze al foto's hebben gemaakt. Ik zeg snel, ook weer in het Engels, dat ik het tegen mijn man had.

Heel vriendelijk vraagt zij daarop, of we willen, dat ze een foto van ons beiden maakt. Dat willen wij natuurlijk graag. Raar is wel, dat Rick en ik allebei Nederlands spreken, maar nu durf ik dat niet meer te laten merken.

Ze vindt het duidelijk moeilijk om Engels te spreken en neemt toch de moeite. Rick zegt nog wel "dank je wel", maar die heeft gelukkig een Amerikaans accent. We vergelijken het met als Rick Nederlands probeert te spreken in Nederland en dan meteen in het Engels antwoord krijgt. Wat is nu wijsheid? We realiseren ons beiden, dat het juist vriendelijkheid kan zijn om iemand in zijn of haar eigen taal te antwoorden, al doen zij hun best om die van jou te spreken.

Terug bij het hotel duikt Rick even in het zwembad, maar dat is mij veel te koud! Hoe doen ze dat? Gisteravond was het nog de temperatuur van badwater (mijn temperatuur dus!) en nu, brrrr!!! Dat lukt ons buurtzwembad niet om zo af te koelen.

Boven zijn de kinderen al klaar om te gaan en wij pakken onze spullen voor De Palm Island ook gauw in. Toch nog een half uur achter op schema gaan we op weg. Vorig jaar hadden we een tube met visvoer en we kunnen ons niet herinneren, waar we die hadden gekocht.

We stoppen even bij Aqua Windie's, maar daar verkopen ze uit principe geen visvoer. Ik had dat kunnen weten. De Palm Island is wel een uitzondering, want de vissen daar hebben eigenlijk geen ander eten. Elders voeren wij de vissen ook niet, maar daar is het letterlijk zwemmen in een aquarium.

De weg naar het eiland lijkt versperd, maar Rick rijdt om de versperring heen en zo komen we zonder problemen aan. De toegangsprijs voor zelfs maar een halve dag voor vijf personen is even flink slikken! Maar liefst $80 kunnen we neertellen per persoon, oei!

Met een bootje en de bestuurder, die er al jaren is, worden we naar het eiland gebracht. Toen we hier 9 jaar geleden voor het eerst kwamen was er lekker eten en kon je mooi met de blauwe papegaaienvissen (en andere mooie vissen) snorkelen. Je kon ook lekker je gang gaan en zo ver weg zwemmen, als je wilde.

Nu is er een waterpark, je kunt massages boeken, er zijn twee restaurants en nog veel meer. Wij beginnen met eten, want alles in inbegrepen. Het eten is goed, maar er zou wat meer gezond spul op het menu mogen staan. Bij het buffet vindt Saskia alleen maar groentes, want verder is bijna alles gefrituurd. In het andere restaurant haal ik een hamburger voor haar voor proteines.

Zelf houd ik het bij de tonijnsalade op een broodje en de tomaten, komkommer en eisalade. Ik probeer wel de broodpudding, maar die vind ik niet lekker. Een groot bord met watermeloen en ananas voldoet als dessert.

De enige reden, dat ik zo graag naar dit eiland wil, is het spectaculaire snorkelen. Kennelijk maakt duiken blase, want alleen Rick en Kai zijn daar ook in geinteresseerd. De meisjes vermaken zich met een bal naar elkaar gooien en in het waterpark, wat er ook leuk en kleurig uitziet, maar niet mijn ding is.

Bij de winkel hier vind ik de tube met visseneten, die we vorig jaar ook hadden. Ik doe braaf een zwemvest aan en ga met visseneten en camera het water in. Ik heb de tube nog niet eens opengemaakt en ik heb al een schare vissen, waaronder de blauwe papegaaienvissen, om me heen. Duidelijk herkennen ze deze lekkernij.

Het neemt wat voeten in de aarde om de tube ook open te krijgen en dan kan het fotograferen beginnen. Ik word werkelijk belaagd door vissen, sommigen bijten (letterlijk, want ze hebben "tanden") in mijn handen. Ik vermaak me zo urenlang. Behalve papegaaienvissen zie ik ook een barracuda en andere interessante zeedieren, waarvan ik alleen de Engelse namen ken (ik geef het op de Nederlandse namen te gissen, want duidelijk heb ik het dan meteen mis).

Tegen vieren loopt het al, als de batterij van de camera leeg is. Met tegenzin ga ik het water uit, wetend, dat dit het weer is voor tenminste een jaar. Rick komt me enthousiast tegemoet. Hij gaat een airbrush tattoe laten zetten. Dat lijkt mij en de meisjes ook wel wat. Kai hoeft niet, want die heeft al een echte tattoe.

Heel lief heeft Kai al een feetje voor mij uitgekozen, inderdaad precies mijn smaak. Rick neemt een hagedis op de binnenkant van zijn arm, Katja een schildpad net boven haar lies en Saskia een dolfijn op haar enkel. Mijn feetje gaat ook op mijn enkel. Als ik ooit (betwijfel het, maar je weet nooit) een echte tattoe zou nemen, zou dat het worden. Katja heeft foto's genomen, dus hopelijk plaatst ze die spoedig op Facebook.

Met de boot van vijf uur gaan we terug naar het vaste land. Het was weer een heerlijke middag, maar of we die enorme prijs volgend jaar weer willen uitgeven, weet ik niet. Ik geniet heel erg van het snorkelen hier, maar het eten is niet super en de prijs evenaart zo ongeveer een dag bij Disney!

Op de terugweg gaan we naar Super Food om daar alles, wat we mee terug naar de VS willen nemen, in te slaan. Iedere keer denk ik, dat dat wel mee gaat vallen, om met verbazing naar de volle kar te kijken. Ik vergeet altijd, dat Rick en de kinderen ook hun favorieten hebben.

Wat gaat er dan mee, zullen jullie je afvragen. Een hele tas met Pickwick thee, die Rick, Katja en Saskia lekker vinden. Chocolade pasta en Calve pindakaas voor Kai en Tijgernootjes en Kaas Pepsels voor mij. Oh, en verschillende smaken Slankie, ook voor mij. Chocomel, koekjes, sambal en nog meer, in ieder geval genoeg, dat we toch weer een extra tas zullen moeten inschakelen.

We haasten ons terug en ik verzet onze restaurant reservering met een half uur. Gauw maken we ons klaar en zien de zon ondergaan in de wolken vanavond. De eerste niet zo mooie zonsondergang deze vakantie, je kunt het slechter treffen.

Bij Marandi worden we door Kumi als oude bekenden onthaald. Wij "kennen" hem al van Le Dome, een restaurant, dat helaas alweer een aantal jaren dicht is. Hij herinnert zich ons ook en trakteert Rick, Katja, Kai en mij op een Bellini ocktail. Champagne met perziklikeur en perzik, overal op het menu in Italie, maar ik drink het voor het eerst op Aruba.

Het eten wordt heerlijk. Ik bestel twee voorgerechten, zoals wel vaker. Eerst de gerookte zalm met crabsalade en daarna als "hoofdgerecht" de tonijn op twee manieren (tataki en carpaccio) voorbereid. Het is precies genoeg. De tournedos van Rick en Saskia is zo zacht als boter. Katja's tonijngerecht is ook lekker en Kai heeft de vegetarische brie tempura en geniet daar van.

Allemaal willen we wel de kletskoppen als dessert. We delen drie porties met zijn vijven. Die koekjes zijn zo lekker! Het is smullen geblazen (het wordt met amandelen, saus en vanille ijs geserveerd). Zoals altijd is een maaltijd bij Marandi genieten.

Katja moet nog een of ander online examen doen vanavond, dus geen casino dit keer. Kai en Saskia beramen zich nog of ze gaan opstaan voor de meteoriden vannacht. Wij hopen van niet, want Saskia moet al vroeg weer present zijn voor het duiken morgenochtend. Wat heb ik trouwens genoten vandaag, ik wou, dat ik de tijd stil kon zetten!

Foto's van vandaag (en sommige van gisteren) staan hier.