Weer een gezellige bloglunch

Christine sms-t of ik zin heb in een "walk-talk" telefoontje. Zij staat op het punt om een wandeling te gaan maken. Dat vind ik prima, want dan heeft Cosmo ook zijn loopje meteen gehad. Het is vreselijk vochtig buiten, maar de zon schijnt af en toe en het ziet er niet dreigend uit, dus ik heb geen paraplu mee.

Dom! Gelukkig ben ik al bijna thuis als het begint te hozen! Cosmo en ik zijn doorweekt. Het is een warme regen en ik heb nog niet gedoucht, dus zo erg is het gelukkig niet. Wel vreemd, dat ik die bui letterlijk niet zag hangen. Meestal wordt het voor het zo plenst toch echt wel donker.

In mijn natte plunje doe ik een Max Capacity routine. Laura en Saskia staan ook op en de eerste nacht met Flapjack is goed gegaan. Na hem nog even geknuffeld te hebben, maak ik me gauw klaar om op pad te gaan.

Het is weer droog, dus ik loop naar de metro. Het is wel supervochtig, dus ik ben helemaal klam bij aankomst. Nu mis ik mijn lieve chauffeur Kai wel, moet ik zeggen, toch maar gauw Saskia autorijden leren!

De trein staat al klaar en ik spring er nog net op tijd in. Ook net op tijd voor de regen, want ik zit in de voorste wagon en zie op het raam van de machinist dikke druppels vallen. Precies een half uur later stap ik bij Metro Center weer uit.

Het druppelt wat, maar niet genoeg om de paraplu open te doen. Ik heb met bloglezeres M. bij Zaytinya afgesproken. M. studeert een semester hier in Washington. Zij is vegetarisch en dit restaurant heeft daar een ruime keuze in. Het is een van mijn favoriete restaurants in de stad, dus zeker geen straf om er te gaan eten!

M. is er nog niet, dus ik wacht onder het afdak van het restaurant. Gelukkig is dat er, want het begint weer flink te plenzen. M. sms-t, dat ze iets verlaat is, maar een paar minuten later is ze er al.

We krijgen een tafeltje en een mandje met zo uit de oven hete pitabroodjes. Die zijn vooral lekker om hun warmte, want het is ijskoud in het restaurant! Meestal heb ik er niet zo'n last van, maar nu zit ik echt te rillen.

Het gesprek is meteen geanimeerd, terwijl we het uitgebreide menu bekijken. Ik weet al vrijwel meteen, waar ik zin in heb. Helaas zijn het wel beiden koude gerechten, maar ze zien er zo lekker uit, dat ik het toch maar doe. M. is verstandiger en bestelt twee warme dingen.

Mijn koude komkommersoep is net zo smakelijk, als hij op het menu klonk. De watermeloensalade met fetakaas en olijven is om je vingers bij af te likken. M. vindt haar spanakopita en wilde champignons ook heerlijk. Eigenlijk kun je gewoon niet mis kiezen hier, vandaar, dat de keuze zo moeilijk is.

De hele maaltijd zie ik het werkelijk stortregenen buiten. We hopen maar, dat het minder zal worden, als wij er doorheen moeten, maar die hoop is vergeefs. Gewoonlijk loop ik naar Metro Center een paar blokken verderop, maar ik heb maar een klein parapluutje mee en M. niets tegen de regen.

Gelukkig is aan de overkant het Gallery Place metrostation, waar de rode lijn doorheen komt. We besluiten daar op te stappen en een halte naar Metro Center te rijden. Daar stappen we over op de oranje lijn naar Vienna. Zo blijven we relatief droog.

Voor M. bij haar halte uitstapt, spreken we af, dat ze een keer naar Vienna zal komen. Het was alweer een gezellige internetontmoeting! In de trein bedenk ik me, dat ik dat kwartier naar huis straks niet in de stromende regen wil lopen. Dan neem ik liever een taxi. Gelukkig hoeft dat niet, want als we in Vienna aankomen schijnt de zon zowaar (niet voor lang, maar goed).

Saskia gaat naar vrienden, dus dat geeft mij de kans eens lekker met "de baby" te spelen. Wat een schatje is het! Hij lijkt ook heel kalm en vindt knuffelen erg leuk. Precies, wat Saskia wilde. Natuurlijk maak ik nog een paar foto's, die staan hier bij de foto's van gisteren.

Inmiddels zie ik er weer uit als een stinkdier met mijn zilveren streep boven op mijn hoofd (daar houdt de gelijkenis wel op, hoor). Hoog tijd dus voom Mona te bezoeken. Na anderhalf uur zie ik er weer tiptop uit. Nu kan ik volgende week mijn rijbewijs gaan vernieuwen, mijn haar zal er dan in ieder geval goed opstaan.

Kleine Flapjack heeft nog geen enkele vaccinatie gehad en is nog nooit door een dierenarts onderzocht. Aangezien wij meerdere huisdieren hebben, wil ik dat zo snel mogelijk laten doen. Ik kon voor vanavond nog een afspraak om tien over half acht hebben.

De dierenarts vindt Flapjack duidelijk ook een schatje. Hij is gelukkig ook helemaal gezond. Ze doet een bloedtest en een wormentest, die beiden negatief zijn. Ook krijgt hij zijn eerste vaccinatie, distemper. Hij is zo klein, hij weegt 1,06 lbs, nog geen volle pond, dus! Maar volgens de dierenarts zal hij groot worden.

Terwijl we op de uitslag van de testen wachten, kijken we naar CNN. Ik begin me wel wat zorgen te maken om Irene. Die zal volgens het verhaal toch meer naar het westen trekken, wat betekent, dat wij er minstens een tropische storm van krijgen. De vorige tropische storm hier, Isabel, veroorzaakte enorme schade en wij hadden 3 dagen geen stroom. Voor de zekerheid heb ik vanavond de van maar volgegooid met benzine.

Op MSN klets ik met Kai, die een goede eerste schooldag heeft gehad en helemaal blij is met zijn huisgenoten. Dat brengt mij bij Wendy's vraag in de reacties om de hele "dorm"situatie wat beter uit te leggen.

Omdat de meeste colleges en universiteiten ver van huis zijn voor de studenten is er meestal (beperkte) huisvesting via de school op "campus" mogelijk. Vrijwel alle eerstejaars studenten wonen in een "dorm", zoals die huisvesting wordt genoemd (afkorting van "dormitory").

Zo'n dorm kan allerlei vormen aannemen. Katja woonde bijvoorbeeld haar eerste jaar in een "suite style" dorm. Er waren drie kamers met ieder twee meisjes, die een badkamer en een woonkamer deelden. Dat is een van de meer luxe mogelijkheden.

Gewoner is een lange gang met een heel aantal tweepersoonskamers met aan het eind daarvan een rij toiletten, wastafels en douches, die door iedereen in die kamers worden gedeeld. Kai woont dit jaar in nog een andere mogelijkheid, een "townhouse", vijf studenten hebben er ieder hun eigen kamer en delen een woonkamer, badkamer en keukentje.

Wat dat laatste betreft, de meeste traditionele (gang met veel kamers) dorms hebben ergens wel een gemeenschappelijk keukentje (net als wasmachines en drogers voor het gebouw), maar het gros van de studenten heeft een maaltijdplan. De meeste scholen hebben verschillende cafetaria met een ruime keuze aan verschillende cuisines (hoe groter de school, hoe groter de keuze, antuurlijk ook). De meeste studenten hebben een kleine magnetron en mini ijskast op hun kamer voor als ze iets makkelijks willen klaarmaken.

Veel studenten, zoals Katja, zoeken na het eerste jaar een appartement met vrienden of vriendinnen. De meeste scholen hebben maar beperkt ruimte op hun campus voor meerderejaarsstudenten. Kai moest daarvoor meedoen aan een loterij en had dus heel veel geluk met het resultaat.

Katja kookt vrij veel zelf of met huisgenotes, maar heeft nog steeds een beperkt maaltijdplan, zodat ze bijvoorbeeld heel goedkoop op campus kan lunchen. Kai heeft dit jaar weer een vol plan en zijn huisgenoten waarschijnlijk ook. Ik betwijfel, dat dat keukentje daar veel gebruikt zal worden.

Als er nog verder specifieke vragen zijn over het collegeleven (of dorms), stel ze gerust. Als ik het antwoord niet weet, kan ik het aan Katja of Kai vragen.