2500ste Blog post! (en Flapjack)

Zo, dat had ik op 1 september 2003 echt niet verwacht. Bijna acht jaar later schrijf ik vanavond het 2500ste "verhaaltje", zoals mijn vriendin Petra ze zo leuk noemt, in dit blog.

Sinds ik dit blog begon zijn onze kinderen van kleintjes tot jong volwassenen gegroeid. Ik heb er enorm veel leuke contacten aan overgehouden en schrijf nog steeds (bijna) iedere avond met plezier. Dit blog heeft me meer bewust doen leven, want tenslotte "moet" ik 's avonds wel wat te schrijven hebben. Grote dank aan al mijn lezers en vooral voor de leuke reacties, die ik iedere ochtend mag lezen.

De wekker gaat weer vroeg voor Rick. Gisteren moest hij zijn auto in Washington achterlaten, dus vanochtend heeft hij extra tijd nodig om de metro te nemen. Hij heeft enorme zware tassen met veel electronica mee, omdat hij in het Reagan gebouw moet presenteren. Ik sta dus nog half in slaap op en rijd hem naar de metro.

Aangezien ik daarna nog terug naar bed wil, zet ik mijn (niet erg flatteuze) bril op en ga in pijama in de auto. Gelukkig zien we onderweg geen bekenden! Thuis duik ik nog een uurtje mijn bed in.

Denkelijk vanwege de drukke en rare dag gisteren, maar ik beweeg vandaag als stroop. Het neemt al mijn wilskracht om naar de sportschool te gaan. Daar doe ik een toch wel intensieve interval op de stairmaster. Een leuk boek helpt altijd.

Saskia is inmiddels ook op en samen gaan we naar Safeway voor wat boodschappen. Opvallend is, dat er al allerlei Halloweenspullen te koop zijn. Zouden mensen echt meer dan twee maanden van tevoren inslaan?

Na Saskia thuis te hebben gebracht ga ik de coupon voor een $2 salade van Sweet Leaf gebruiken. Die verloopt vrijdag en de komende paar dagen zal ik in Washington lunchen.

Sweet Leaf is een nieuw cafe in Vienna. Ze hebben salades, maar ook sandwiches, smoothies en ijs. Ik bestel hun "Positano" salade, waarin o.a. zongedroogde tomaten, olijven, artisjokken en verse mozzarella zit. Het is best lekker, maar of ik er de volle $7,50 voor over zou hebben weet ik niet. Er zitten bijvoorbeeld maar vijf balletjes mozzarella in die hele bak!

Intussen gaat het op de radio nog steeds over de aardbeving. Het Washington Monument heeft een scheur en blijft voorlopig dicht. Ook de National Cathedral is dusdanig beschadigd, dat hij gesloten is en de dienst voor Dr. Martin Luther King, die daar gehouden zou worden, naar elders is verplaatst. Ook hebben veel scholen schade en zijn dicht. Onze overburen hebben ook schade aan hun huis, dus wij hebben erg geluk gehad. Tot nu toe hebben we althans niets gevonden.

Langzaam ruim ik de rotzooi van de aardbeving op. Ik neem maar gelijk de gelegenheid waar om mijn al gelezen boeken uit te zoeken en die in de van te doen om naar Goodwill te brengen. Nu ik de Kindle heb zal die boekenkast zich niet snel weer opvullen.

Voor Saskia is dit een spannende dag, want haar wens, waar ze het de hele zomer al over heeft, zal in vervulling gaan. Eindelijk gaf Rick haar het groene licht om een kitten te krijgen. Een kennis van een vriendin van Saskia heeft een nestje en de poesjes zijn oud genoeg om opgehaald te worden. Dat gaan we vanavond doen.

Als ik net lekker buiten zit, komen Saskia en Laura vragen of ik ze naar Michaels wil brengen. Daar willen ze materialen kopen om een bed voor de kat te maken. Ook bij deze winkel is het al alles Halloween en zelfs Kerst! Dat is wel iets logischer, want als je iets wilt knutselen heb je daar wel wat tijd voor nodig. Ik moet aan beide feestdagen nog niet denken!

De meisjes maken een erg leuk kussen in de vorm van een walvis. Het kattenbeest zal als een koning slapen straks. Ik ben wel benieuwd of hij er ooit op zal gaan liggen. Anders is het ook een gezellig kussen voor op Saskia's kamer.

De dames maken hun avondeten en als ze klaar zijn met dineren is het eindelijk tijd om naar Centreville te rijden. Ik ben niet zo blij, dat het daar is, want het verkeer in die richting is meestal verschrikkelijk in het spitsuur. Gelukkig zijn we met meer dan twee en kunnen dus in de HOV banen rijden, dat scheelt wel.

We worden al verwacht en de poesjes worden naar boven gehaald. Het zijn er vijf, vier zwarte en een rood katertje. Saskia weet meteen, welke zij graag wil: het rode katertje. Beide ouders zijn langharig en het ziet ernaar uit, dat de kittens dat ook zijn. Na een tijdje spelen met de knuffeltjes gaat Flapjack, zoals Saskia hem heeft gedoopt, in de drager mee naar huis.

Flapjack heeft nog geen prikken gehad, dus hij moet voorlopig in quarantaine van de andere dieren. Hij is sowieso veel te klein om los in het huis te laten. Het is goed, dat Saskia nog even vakantie heeft, zo kan ze veel tijd met hem besteden. En zo zijn we weer een huisgenootje rijker.

De eerste foto's van Flapjack staan hier.