Over het weekend

Zaterdag

We slapen wat uit tot half negen, want het is donker in de kamer door de miezerregen, die valt. Ik heb zoals gewoonlijk de meest ongewone dromen. Het gaat allemaal over waar ik me tegenwoordig niet druk over probeer te maken, maar kennelijk doe ik dat onbewust toch. 

Als we beiden weer in het land der wakkeren zijn laten we Orion samen uit. Dan rijden we naar Vienna en halen ontbijt van Starbucks. Het motregent nog steeds dus ik ben blij dat ik mijn Australische regenjas aanheb. Die is zeer kleurrijk en ik krijg er veel complimenten voor.

Zaterdag is marktdag en we lopen met mondkapjes op het marktje binnen. Ik vind het iedere keer weer zo'n kleurrijk geheel, al is het maar klein. Mijn Rooster sap ligt klaar bij Greenheart en we kopen tomaten en radijsjes bij een van de groentekraampjes.

De dame met de lekkere soorten zout en andere droge producten heeft vandaag geen zout mee. We kijken er wat rond en nemen kruidenmengsels voor zalm en biefstuk mee. Als die bevallen gaan we er meer proberen, want het klinkt allemaal heel erg lekker. 

Als laatste kopen we een paar quiches zonder korst, die keto zijn. Ik ben heel benieuwd! Dat wordt een van de maaltijden de komende week. Een salade erbij en klaar is Kees, lekker makkelijk. 

Thuis loop ik hard op de plaats tot ik vijfduizend stappen bijeen heb. Intussen is Rick klaar met zijn douche dus tijd voor de mijne. 

Dan vullen we onze Yeti koelbox met allerlei lekkers en rijden westwaards richting de wijngaarden. Onze buren zullen Orion een paar keer uitlaten, terwijl we weg zijn. 

Het weer werkt niet enorm mee, al is het gelukkig wel droog. In de voetheuvels van de Blue Ridge Mountains is het helaas maar 21 graden. "Koud" voor ons, dus ik ben blij dat ik een jasje mee heb. 

Ons oorspronkelijke plan was om naar de Hillsborough wijngaard te gaan. We hebben stoelen en een picknick tafeltje mee voor het geval alles bezet is. Dat is een heel populaire wijngaard. 

Maar net voor het plaatsje Hillsboro zien we een bordje voor de Corcoran Winery. Die hebben we nog nooit bezocht en besluiten eens wat anders te gaan doen. Nou, dat blijkt een heel goede keuze!

Het is een heel kleine wijngaard en ze maken ook cider. De eigenaresse is super aardig en we kunnen zo aan een tafel plaatsnemen. Dit is zo persoonlijk en gezellig en we kletsen ook met de andere aanwezige gasten, die hier duidelijk vaak komen. Alles is natuurlijk met mondkapjes, behalve tijdens het eten en drinken, en dan gepaste afstand houden.

Onder het genot van een rose voor mij en een rode wijn voor Rick maken we ieder een bordje met de meegebrachte charcuterie en kaas. We hebben keurig gezond worteltjes en selderij als groentes, maar verder lekkere prosciutto, gerookte zalm, salami, chorizo, Goudse kaas met mosterdzaad en meer. Het vult de magen goed en is zo ontspannend hier in de volle natuur! 

Laurie Corcoran is de eigenaresse en zorgt heel goed voor haar klanten. Ze hoopt de hele winter open te blijven en wij houden deze wijngaard zeker op ons lijstje van nog eens bezoeken. Alle wijngaarden en brouwerijen hebben het nu moeilijk en hebben onze steun hard nodig. 

Tegen half twee nemen we afscheid, want we hebben een reservering bij Breaux om twee uur. Op weg daarheen moet ik gewoon stoppen om foto's van een oude schuur en oude tractor te maken.  

Verderop passeren we een brouwerij met zonnebloemvelden. Vandaag stoppen we er alleen voor mijn foto's, maar het is goed te weten dat de wijngaard en brouwerij zo dicht bij elkaar zijn. 

Klokslag twee uur rijden we het parkeerterrein van Breaux op. Hier moet je een reservering hebben om een zitplaats te krijgen. Het is druk, maar alles is perfect geregeld. Wij hebben een tafel op het overdekte terras gereserveerd. 

We hebben hier prachtig uitzicht op de enorme wijngaard. Ik waan me gewoon in Frankrijk! We bestellen weer rose en lopen ook rond tussen de wijnranken. De meesten zijn (bijna?) rijp, maar nog niet geplukt. 

Breaux is de achternaam van de eigenaar, die uit Louisiana komt. Hun logo is een rivierkreeft en binnen doet het aan New Orleans denken. Van buiten vind ik het een wijngaard, die zo in Frankrijk of Italie zou passen. Het blijft een favoriet. 

Voor we het weten is het tijd om verder te gaan. We hebben een reservering bij Passion Fish in Reston voor het avondeten. Ik neem me voor meer ritjes naar dit noordwestelijke deel van de staat te maken. Het is wel Trump gebied, getuige de foto hieronder. Ik heb in mijn 37 jaar in de VS nog nooit zo'n adulatie van een president gezien. Het is echt eng!

Omdat de directe route naar Reston gesloten is tijdens het weekend moeten we een heel stuk (lees veertig kilometer!) omrijden. Het is een mooie weg dus heel erg is dat ook weer niet. We dachten echter dat we nog kans om rond te lopen zouden hebben voor onze reservering, maar we komen precies op tijd aan. 

We krijgen een tafel aan de rand van hun terras, helemaal goed. Passion Fish is een super goed visrestaurant, vandaar mijn keuze. Ik begin met de gazpacho met kreeft, heerlijk! Rick heeft de clam chowder, waar hij ook goed over te spreken is. 

Als hoofdgerecht kan ik het natuurlijk niet laten de soft shell krabben te bestellen. Die zijn heel licht en de gebakken champignons erbij zeer smakelijk. Rick heeft de gumbo zonder rijst en met een salade. Het eten is weer perfect bereid en is een goede afsluiting van een heel fijne dag. 

Thuis treffen we een al gevoede Orion en twee hongerige katten. We geven ze gauw eten en doen het overgebleven picknick eten in de ijskast. Wat een leuke dag was dit!

Zondag

We slapen weer even uit, maar eindelijk worden we weer begroet door de zon. Na ons ontbijt van Starbucks gehaald te hebben, rijden we naar het Mosaic District. Daar is het vandaag markt en we sluiten aan in de rij om er binnen te gaan. Die gaat gelukkig vlot.

Eigenlijk hebben we niets nodig, maar het is altijd leuk er rond te kijken.  Ik hoopte de bakkerij van de korstloze quiches hier weer te zien, want we kregen geen opwarminstructies mee. Ze zijn er niet en we gaan het nu zelf maar proberen uit te vinden. 

Rick stelt voor om een flinke wandeling in het centrum te gaan maken om onze stappen bijeen te krijgen. Het is zulk prachtig weer, echt genieten. We lopen de minder fotogenieke hoofdweg af en dan terug langs de gezellige Church Street. 

De eerste tekenen van de herfst zijn er

De reden dat de straat Church Street heet

Terug thuis frissen we ons op en bedenken dan waar we willen gaan lunchen. Dat wordt weer eens Subway voor mij en Cava voor Rick. Op het deck eten we het op. Intussen zie ik ook weer prachtige vlinders op onze buddleia's.

Onze buurvrouw merkte vanochtend ook op dat onze struiken zo vol zitten. Ik maak foto's van een monarch en de twee gedaantes van vrouwelijke Easter Tiger Swallowtails. Verder zien we nu telkens de vlinderdansen en ik maak een filmpje van een ervan. 

De verdere middag besteden we onder anderen aan het in elkaar zetten van een warmtelamp voor op het deck. Als het koeler wordt kunnen we met dat ding aan dan nog buiten zitten en eten en dergelijke. Ik had geluk dat deze nog voorradig was, want we zijn duidelijk niet de enigen met dat idee. 

Orion vindt ons gezelschap heel fijn

Rick maakt de hot tub klaar om er tijdens ons happy hour in te zitten. Alleen is het water vrij koud. Misschien dat het verwarmingselement kapot is. Deze hot tub is meer dan twintig jaar oud en aan vervanging toe. Nu we binnenkort de erfenis van mijn schoonvader krijgen is een nieuwe hot tub weer binnen bereik. 

Ondanks het koele water is het toch goed toeven met een bordje charcuterie en een Aperol Spritz voor mij en een biertje voor Rick. We blijven er langer in dan we gedacht hadden.

Net als ik weer op het droge ben, belt Saskia. Ze is bijna thuis en vraagt om een maaltijd van Silver Diner. Rick en ik halen sushi en sashimi van Passion Fin. Saskia is net thuis als we terugkomen met het eten.

De week bij Laura en Matt heeft haar duidelijk goed gedaan. Ze gaat zelfs morgen of overmorgen terug naar haar kamer in Richmond. Ze heeft haar huisgenoten, die bevriend zijn met Justin, laten weten dat ze het niet over Justin wil hebben. Daar reageerden ze sympathiek op.

Het is schattig hoe Flapjack en Pig Saskia duidelijk gemist hebben. We zagen ze de afgelopen week nauwelijks hier beneden, maar nu liggen ze allebei bij haar. Die katten helpen ook met het helen. 

Het weekend is zoals altijd weer voorbij gevlogen. Deze week staan er ook wat leuke dingen op het programma en het stemt mij al zoveel rustiger dat ik Saskia hier weer hoor zingen. Dat komt allemaal wel goed. Allemaal een heel fijne week gewenst!