Over vrijdag

Rick heeft vandaag vrij gekregen waardoor we onverwachts een vier dagen lang weekend hebben. We blijven dan ook wat langer liggen. Pas rond kwart over acht staan we op. 

Na de regens van gisteravond is het vanochtend prachtig weer. Ondanks de nattigheid op het deck eet ik toch buiten, dan maar een nat achterwerk.  Als Rick klaar is met zijn ochtendroutine rijden we naar de Starbucks drive thru. Daar overhandigt Nick ons onze koffies. Hij klinkt een beetje als Eeyore, want hij had eigenlijk vrij, maar iemand kwam niet opdagen. 

Saskia lijkt een beetje beter en ik ga met een gerust hart mijn stappen op het deck doen. Als ik daar klaar mee ben en Saskia en ik onze douches hebben genomen, gaan we naar Whole Foods. Saskia wil wat eten meenemen naar haar vriendin in Baltimore. 

Maar Whole Foods herinnert haar ook aan Justin en als we naar buiten lopen krijgt Saskia het weer te kwaad. Ik vind het zo zielig! Ik denk dat het echt goed is dat ze naar andere plaatsen gaat waar de herinneringen zich niet opstapelen. 

Rick is intussen bij de dermatoloog voor een check van zijn hele lichaam voor huidkanker. Gelukkig wordt er niets meer gevonden, maar nu hij een keer kanker heeft gehad wordt er aangeraden ieder half jaar zo'n scan te laten doen. 

Rick en Saskia gaan samen lunchen en ik heb met mijn Deense vriendin Kirsten afgesproken. Ik haal mijn salade op van Subway waar ik met "hello miss Petra" wordt begroet. De baas ziet dat de medewerker mijn salade niet correct maakt en corrigeert dat zelf. Zo aardig!

Kirsten en ik hebben afgesproken op de Town Green in het midden van Vienna. Dat is geen groot park dus ik wacht ergens in het midden tot ik haar zie komen aanlopen. We kiezen een van de picknick tafels in de schaduw om te eten. 

Dit parkje is zo fijn om te hebben. Ik zie dat anderen er ook gebruik van maken om te lezen of op gepaste afstand met elkaar te praten. Kirsten en ik hebben elkaar al een tijd niet gezien. Zij is de vriendin, die het coronavirus heel in het begin heeft gehad. Ze zegt dat ze er helemaal overheen is, al wordt ze nog steeds snel moe.  

Het is al na tweeen als we weer afscheid nemen. Kirsten gaat waarschijnlijk eind deze maand naar Denemarken om haar moeder te bezoeken. Haar moeder dementeert en nu kent ze Kirsten nog, dus zij wil niet langer wachten. Waarschijnlijk zullen we dus in oktober weer afspreken. 

Thuis is Saskia zich aan het klaarmaken voor haar weekend in Baltimore met twee vriendinnen. Natalie komt haar ophalen en is vastbesloten Saskia op te vrolijken. Ze noemt een lijst van leuke dingen, die ze gaan doen, op. Dat zit wel goed.

Rick en ik hebben om vier uur onze zwembadreservering, maar rond half vier wordt het opeens donker en begint te regenen. Even overwegen we dan maar niet te gaan. maar we zullen niet smelten. De radar laat zien dat het maar van korte duur zal zijn en het is weer droog als we naar het zwembad lopen. 

We zijn het over eens dat we blij zijn gegaan te zijn. Het water voelt heerlijk aan en we zwemmen allebei tien baantjes en lezen dan de rest van de tijd. We moeten erg lachen om de opblaasbare zwemband met Trump, die door een haai opgegeten wordt, van de mensen in de baan naast ons. Jammer genoeg voor hen is hij te groot en mogen ze hem van de lifeguards niet gebruiken. 

Als we weer droog zijn gaan we naar de mall. Zo ben ik er maanden niet en dan opeens twee keer in een week. Rick wil graag dat ik mijn verjaarscadeau uitzoek. Ik vind veel van de juwelieren hier heel saai, dus die slaan we over. 

We gaan eerst naar Pandora. Daar zie ik een leuke band ketting waar je bedel op kunt doen. Helaas hebben ze hem enkel in zilver en ik wil eens wat anders. De armbanden hebben ze wel in goud en roze goud (niet puur, maar wel goed gemaakt). De hoop is dat de kettingen daar ook in gemaakt gaan worden. Ik wacht dus nog maar even tot dat het geval is. 

Rick stelt voor in de Swarovski winkel te gaan kijken en daar vind ik heel veel mooi. Er is een "saffieren" set, ketting, armband en oorbellen. Daar word ik verliefd op en perfect, want mijn geboortesteen. Nu nog even tot donderdag wachten om het te kunnen dragen. 

Voor ons avondeten gaan we naar beneden en vragen een tafel op het overdekte terras van Coastal Flats. Voor de pandemie was dit waar de valet parking was, maar nu is het allemaal afgesloten en staat het vol tafels. 

We delen de gevulde eieren, die altijd weer super lekker zijn. Dan gaat Rick de auto verzetten naar de garage hier tegenover. Van daaruit maakt hij een paar foto's van mij al kun je op de de onderste echt niet zien dat ik het ben. Het geeft wel een beeld hoe het allemaal is opgezet. 

Rick bestelt crabcakes met bloemkool puree en komkommersalade. Ik kan het niet laten en kies mijn favoriet, de kreeftsalade. Deze plaatselijke keten restaurants stelt nooit teleur. De enige "klacht" die we hebben is dat het menu vrijwel nooit verandert. 

Rick maakte deze foto's vanaf de parkeergarage en ik zit daar helemaal tegen de Coastal Flats muur aan 

Op de terugweg zien we dat het een prachtige zonsondergang gaat worden. We rijden naar het hoogste niveau van de metro parkeergarage waar we het beste zicht hebben. Nog steeds zijn er heel veel bomen, maar die zorgen voor een mooie voorgrond. 

Tijd om de voeten omhoog te doen en wat tv te kijken. Ik moet nodig Nederlandse shows gaan kijken, want er is hier vrijwel niets nieuws. Tot slot wens ik jullie allemaal een heel prettig weekend toe!