Over vrijdag

Het is alweer 19 jaar geleden dat we in New York, maar ook hier in Washington wat vaak wordt vergeten, werden opgeschrikt door verschrikkelijke terreuraanslagen. Ik kan me die hele dag nog zo voor ogen halen. Voor de nieuwere blog lezers heb ik jaren geleden een blog over onze ervaringen geschreven. Die kun je hier lezen. 

Het is vandaag  bovendien een vreemd gevoel dat we zo treuren om 3000 levens, die toen uitgesnuft werden, terwijl er hier in de VS al bijna 200000 doden door het coronavirus te betreuren zijn. Katja en ik hebben het daarover en het zal wel zijn omdat de beelden van 9/11 nog steeds op ons netvlies staan. Het virus is een onzichtbare moordenaar, behalve voor degenen die geliefden hebben verloren. 

Als ontbijt eet ik de overblijfselen van mijn Anita's maal van gisteren. Dan doe ik alvast wat stappen terwijl Rick zich klaarmaakt voor de werkdag. Na onze koffies van Starbucks gehaald te hebben ga ik verder op het deck op de plaats hardlopen. 

Vandaag lukt het me niet mijn stappen in een keer bijeen te krijgen, want personal training is al om tien uur. Het is bewolkt en vochtig, maar droog, dus ik fiets naar Sharon. Dat is maar twee kilometer en heel goed te doen. 

Het halve uur met gewichten gaat zoals altijd snel. Ik fiets terug naar huis en maak mijn 10000 stappen af. Dan is het alweer lunchtijd en ik bestel een bloemkoolrijst bowl van Zoe's Kitchen. Rick haalt zijn gewoonlijke salade van Cava.

Helaas kunnen we niet samen eten, want Rick heeft meteen weer een conference call en eet zijn lunch dus aan zijn bureau. De zon probeert af en toe te voorschijn te komen, maar het lukt nog niet echt. De temperatuur is wel zeer aangenaam en mijn eten smaakt goed in de buitenlucht. 

Na het eten heb ik zin in een wandeling en loop een heel stuk door de buurt. Ik hoop vlinders te zien om te fotograferen, maar degenen, die er zijn, zijn te ver weg. Gelukkig zijn er veel hommels en die zijn ook goede fotomodellen. 

Als Rick klaar is met zijn con call komt hij mij helpen de verjaardagscadeautjes van Katja aan mijn fiets te zetten. Ik heb nu een mand aan mijn stuur, die ik ook als losse boodschappenmand kan gebruiken. Verder een houder voor een waterfles, die ik nog moet verkrijgen, en een tasje waar mijn telefoon en andere spullen in kunnen. Die laatse is heel erg handig.

Katja heeft vandaag vrij en ik ga haar "in persoon" bedanken voor de leuke cadeautjes. Het is alweer een tijd geleden dat we een video chat hebben gedaan. We hebben dagelijks contact via Messenger, maar zo elkaar zien is toch ook wel weer heel leuk. We praten helemaal bij tot Kevin uit zijn werk komt en Rick ook klaar is voor de avond. 

Sinds kort heeft Vienna een glasbak. Vroeger werd het glas opgehaald en toen opeens moest het gewoon weggegooid worden. Daar kwam veel protest tegen, vandaar deze paarse bak om glas in te gooien. Het verhaal is dat het voor een nieuw soort asfalt gebruikt gaat worden.

Rick en ik brengen een doos vol flessen en potten. Het doet me aan vroeger in Nederland denken, dat geluid van vallend en brekend glas iedere keer. Het maakt me bijna nostalgisch (maar niet helemaal). 

We bedenken dat we net zo goed nu ons picknick proviand voor morgen kunnen gaan verkrijgen. We rijden naar Wegmans, waar de keuze ruim is. Als we alles wat we kopen morgen opeten zul je ons weg kunnen rollen. Maar de overgebleven lekkernijen zullen volgende week ook nog heerlijk smaken. 

Na de boodschappen naar huis te hebben gebracht gaan we naar Zenola. Daar worden we als oude bekenden begroet. Ik ga dit keer eens voor wat anders dan de kippenlevers. De kleine spinazie driehoekjes, de rauwe kibbe nayeh en de gegrilde kibbe. Allemaal even lekker! Ricks mixed grill gaat ook nooit mis. 

Dit weekend is mijn verjaardagsweekend en ik mag bedenken wat we gaan doen en waar we gaan eten. Ieder jaar is dat weer heel erg leuk. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!!