Over mijn verjaardag

Rick is allang uit bed als ik tegen achten opsta. Als ik beneden kom, zegt hij dat ik mijn schoenen moet aandoen en mijn ogen dicht. Dan leidt hij mij naar buiten en ik mag pas onderaan de oprit mijn ogen opendoen.

Daar wacht me een grote verrassing. Een enorme "tuin"verjaardagskaart, heel vrolijk en ze hebben er een vlinder bij gedaan, omdat ik zo van vlinders houd. Het vrolijkt de druilerige dag helemaal op. Een super leuk begin van de dag is het! 

Als Rick zijn douche heeft genomen rijden we Vienna in. Daar halen we onze Starbucks koffies en ik wil graag Anita's Spanish scramble als verjaarsontbijt. Dat vind ik zo lekker en het is handig om dan ook al meteen ontbijt voor morgen te hebben. 

Kai belt via WhatsApp en in Frankrijk moet je ten allen tijde een mondkapje op buitenshuis. Kai wandelt naar een winkel en met dat mondkapje is hij soms wat moeilijk te verstaan. Toch hebben we een leuk gesprek. Het is altijd weer fijn zijn stem te horen. 

Rick gaat aan het werk en na het eten doe ik wat stappen op de plaats. Als het weer niet zo slecht was geweest had ik mezelf vrij gegeven, maar met deze regen helpt de beweging. Na 5000 stappen vind ik het welletjes en ga me opfrissen.

Marielle komt om elf uur en ik doe Orion in zijn bench. Daar is hij het natuurlijk niet mee eens en blaft wat af, maar na een tijdje wordt het stil. Marielle heeft een heerlijke fles komkommer sake voor me mee. Ik weet dat die erg lekker is, want ik trakteer mezelf tijdens de lunch op een kommetje.

Het is super gezellig om echt verjaardagsbezoek te hebben! Voor we het weten is het dan ook alweer lunchtijd en gaat Marielle naar huis. Intussen is onderstaand Edible Arrangements boeket bezorgd. Mijn vriendin Judith uit Maine stuurde me dit kleurrijke fruitboeket, super lief! 

Rick en ik rijden naar The Boro voor onze lunch. Ik stel een heerlijke poke bowl samen bij Pokiworks en Rick haalt een salade van Fish Taco. Jammer genoeg kunnen we niet buiten eten, maar aan de eettafel is het ook gezellig.

Christine belt en dan ga ik op weg naar Pro Nails 3. Dit is de eerste keer in een half jaar dat ik mijn nagels weer laat doen. Alles is heel goed opgezet. Je moet hand sanitizer opdoen en een formulier ondertekenen dat je geen symptomen hebt. Verder moet iedereen een mondkapje op en is er plexi glas tussen de nagelstylistes en de klanten. Er mogen maar een bepaald aantal klanten zijn.

Phuong begint aan mijn pedicure en dan komt er een moeder met dochter binnen. Ze zijn heel luid en onbeschoft tegen de nagelstyliste, die hen helpt. Dochterlief, ik schat haar rond de zestien, heeft een specifiek airbrush design in gedachten, maar dat doet deze salon niet, legt Mary vriendelijk uit.

Uiteindelijk kiest het kind toch eieren voor haar geld en laat lange nagels zetten. Dat doet Mary volgens haar ook al niet goed, wat onaardig wordt gezegd en Mary's uitleg wordt in de wind geslagen. Intussen wordt er door ma luidkeels gefacetimet met deze en gene. Terwijl ze hard praten doen ze om de haverklap hun mondkapjes af.

De zachtaardige Vietnamese dames blijven ze vragen ze terug op te doen, maar daar wordt niet naar geluisterd. Op een gegeven moment wordt het mij te gek. Mondkapjes zijn verplicht en de nagelstylistes moeten de hele dag dicht op hun klanten zitten.

Als ik er wat van zeg zetten ze hun mondkapjes wel weer op, maar ma lief gaat luidkeels verkondigen dat zij altijd de "Karens" over zich heen krijgt. Ik antwoord dat daar dan wel een reden voor zal zijn. Boos loopt ze de winkel uit en ik ben tot mijn vermaak voor het eerst een "Karen" genoemd. 

Met mooie turquoise glitternagels ga ik weer huiswaarts. Het plenst en plenst en dan is het opeens zonnig. Rick heeft eerder vandaag een telefoontje van Clarity gehad dat we binnen gaan eten met heel veel voorzorgsmaatregelen, maar nu zijn we benieuwd of ze toch buiten opzetten.

Zodra Rick klaar is met zijn werk maakt hij een Aperol Spritz voor mij en overhandigt me een leuke kaart en mijn cadeautjes. Het is een ketting, armband en oorbellen set van Swarovski met "saffier" kristallen, mijn geboorte steen.  Ik vind het prachtig en doe het meteen aan.

Dan kleden we ons netjes aan en gaan op pad. Inderdaad staan de tenten weer buiten en wij mogen onder een ervan plaatsnemen. We krijgen Nicolas en Blake, die in training is, als serveerders. Zoals altijd is alles perfect.

Rick begint met een erwtenmousse, die ik vergeet te fotograferen. Mijn voorafje is de foie gras, zo ontzettend lekker! Dan heeft Rick de gegrilde lam en ik rog met gamba's en spaghetti squash, allemaal om je vingers bij af te likken. Als laatste delen we een pure chocolade dessert met kahlua ijs. Een perfecte verjaarsmaaltijd is het!

Met deze COVID tijden dacht ik niet dat mijn verjaardag speciaal zou worden, maar zoveel mensen maakten het dat wel! Natuurlijk Rick, maar ook de kinderen, vriendinnen en Facebook vrienden van dichtbij en ver weg. Het was de perfecte verjaardag!