Over donderdag

De flinke regens van gisteren hebben plaatsgemaakt voor zon en (natuurlijk weer) wind. Rick en ik zijn vrij vroeg vandaag, want na zijn douche en mijn ontbijt rijden we om kwart over acht al naar Starbucks. 

Daar worden onze koffies ons vrolijk overhandigd. Thuis maak ik eerst wat foto's van natte tulpen in de tuin. Ze zijn alweer bijna uitgebloeid, zo jammer! Dan zit ik nog voor negenen te trappen op mijn elliptische machientje. 

Als ik genoeg "stappen" bijeen heb, heb ik nog voldoende tijd om me klaar te maken voor personal training en erheen te fietsen. Ik kom zelfs te vroeg bij Sharon aan en sms even met Katja. 

Zij heeft haar glucose test vanochtend gedaan en die was helemaal goed. Gelukkig, want met Katja had ik nog net geen zwangerschapsdiabetes en moest me aan een strikt dieet houden. Gek genoeg gebeurde dat niet met de andere twee. 

Sharon komt naar buiten met de klant voor mij en vraagt mij even te wachten, zodat ze de garage, die haar sportzaal is, schoon kan maken. Het halve uur gaat daarna snel voorbij. Volgende week mag ik mijn voet weer helemaal gebruiken en kan ik staand gewichtheffen.

Op de terugweg maak ik een paar foto's van de bloeiende buurt. Het is zo lekker om wederom te kunnen fietsen! Ik vind het jammer dat het W&OD pad zo idioot druk is tegenwoordig. Vroeger fietste ik daar altijd kilometers op, maar nu voel ik me er niet veilig, veel te veel mensen op elkaar. 

Mijn lunch wordt vandaag opnieuw een Subway salade. Even overweeg ik een sla wrap van de Italian Gourmet te halen, maar Subway wint. Dit keer is het een salade met provolone, ham, kalkoen en bacon. Heerlijk!

Na het eten ga ik naar het Pan Am Center om een rij met prachtig bloeiende prunus serrulata te fotograferen. Die zachtroze bloesems zijn hier overal te bewonderen op het moment. Het waait heel hard, maar gelukkig zijn de bloesems nog niet zo ver dat ze eraf waaien. Ik probeer zo min mogelijk auto's op de foto's te krijgen, want deze bomen staan langs een drukke hoofdweg.

Daarna ga ik toch nog maar even naar het centrum van Vienna. Ook daar zijn de tulpen bijna uitgebloeid. Naar mijn gevoel waren er vorig jaar meer kleuren, niet alleen rode en gele. Nu staan er maar een paar anderen tussendoor. De narcissensoort hier bloeit nog wel mooi. 

Al meer dan een week heb ik enorme last van mijn nek, schouders en heupen. Eindelijk is het eens weer om in de hot tub te gaan. Rick zorgt dat het water goed is en dan bubbel ik een half uur. 

Eigenlijk wil ik er langer in blijven en ik blijf nog even van de zon genieten. Het is echter te warm in het water en nog te koud om er even uit en dan weer in te gaan. Dat halve uur heeft al veel goed gedaan. Zodra ik helemaal gevaccineerd ben, ga ik weer massages boeken. Dat is nodig voor mijn gezondheid. 

Donderdag, dus hebben we happy hour met Christine en Chuck. We hebben dit keer serrano ham als borrelhapje. Chuck en Christine zijn wat verlaat, want ze hebben net een hagelbui met stenen zo groot als golfballen gehad. 

Chucks en Mallory's auto's zijn ernstig beschadigd en hun irrigatiesysteem ook. Dat wordt weer verzekering opbellen met al het gedoe vandien. Ik zie dat Christine daar geen zin in heeft. Hun tweede coronavirus prik zou vandaag zijn en is ook uitgesteld door het weer. Ik ben af en toe maar blij dat wij in relatief rustig Virginia wonen. 

Voor we het weten is het half zeven en voor hen half zes geweest. We wensen elkaar een fijne week toe en tot volgende donderdag.  Hopelijk zijn we volgende week wel allemaal volledig gevaccineerd. 

Eigenlijk wilde ik van Red Galanga, waar we voor de pandemie onze happy hours hielden, bestellen, maar hun app werkt niet. Stiekem heb ik toch liever Passion Fin, omdat zij alles zonder rijst kunnen maken, waardoor er meer variatie is. 

Rick bestelt van een lokaal Italiaans/Grieks restaurant. Hij wil hen ondersteunen, want ze hebben het moeilijk. Helaas staat er niets op hun menu, waar ik voor op mijn dieet wil zondigen. Ik heb een regel dat als ik dat doe, het ook echt heel erg de moeite waard moet zijn. 

Grappig genoeg wordt mijn eten bezorgd voor Rick terug is met zijne. We eten samen, terwijl we het nieuws kijken. De VS zijn eindelijk strenger tegen Rusland, Poetin heeft vier jaar kunnen genieten van de corrupte Trump, maar dat is afgelopen. 

Verder gaat, ondanks de J&J pauze, het vaccineren in sneltreinvaart. Alle Amerikanen boven de 16 zullen vanaf zondag in aanmerking komen voor een vaccin. Ik ben wel blij dat wij voor die golf zitten, want het zal natuurlijk moeilijker worden een afspraak te krijgen. Aan de andere kant zie ik op Facebook allerlei tieners ook al ingeent worden. 

De dag eindigt helaas in een flinke huilbui. Ik mis opeens Kai, mijn zusje en mijn broers zoveel! Niet weten wanneer we elkaar weer zullen zien vliegt me opeens aan. 

Gelukkig heb ik Rick, die optimistisch is dat alles goed zal komen. We doen altijd alsof alles tof is, maar dat is het niet.