Over onze tweede Pfizer prik en een bliksembezoek van Saskia

Soms heb ik van die rare dromen, die de hele tijd maar door blijven gaan. Als ik wakker word herinner ik me geen details en vanochtend moet ik mezelf uit zo'n droom rukken. Ik zie tot mijn verbazing dat het al acht uur is en sta meteen maar op. 

Rick komt net naar boven en ik ga mijn ontbijt maken. Op vrijdag heb ik altijd veel paddestoelen over, want ik ben de andere dagen juist bang niet genoeg te hebben. Zo heb ik vanochtend een goed gevuld bord. 

We halen onze koffies van Starbucks en dan heb ik tijd om een half uur cardio te doen. Daarna maak ik me snel klaar, want Marielle komt koffie drinken. 

Mijn tweede amaryllis bloeit eindelijk! Zulke mooie bloemen!

Om klokslag tien uur belt zij aan en ik doe Orion gauw in zijn bench. Dan gaan Marielle en ik naar de basement, anders blaft Orion constant en dan kan Rick niet werken. Met ons in de basement wordt het inderdaad al snel stil. 

Marielle gaat volgende week naar Florida verhuizen en ik heb een afscheidscadeautje met spullen van Virginia en Vienna. Er is een Starbucks Virginia mok en koffie van het plaatselijke Caffe Amouri, die Blue Ridge heet, genoemd naar de bergen in het westen. 

Verder geef ik haar een blik met Virginiaanse pinda's, een zakje met chocola van Cocoa Vienna en een theedoek met van alles over Virginia erop. Marielle is er zo te zien heel blij mee. Ze gaan Virginia best missen, al is het Floridiaanse klimaat natuurlijk ook heel aantrekkelijk. 

We praten gezellig en Rick komt er ook nog even bij. Gelukkig komen Marielle en gezin eind mei nog een paar weken hierheen, dus het is nog geen definitief (ik ben wel van plan in Florida op bezoek te komen!) afscheid. Tegen die tijd zullen we allemaal gevaccineerd zijn en kunnen een gezellig avondje samen plannen. 

Marielle vertrekt en niet veel later merkt Rick op dat er nog een auto onze oprit oprijdt. Dat blijkt Saskia te zijn, die in een huurauto rijdt, omdat de hare (eindelijk) gemaakt wordt. Saskia is op weg naar Katja en Kevin en gaat lunch eten met haar vriendin Kaylee. 

Rick en ik bestellen lunch van Subway. Hun salades geven ons genoeg groentes voor de hele dag, want vanavond zijn we van plan om het gezonde eten even aan de kant te schuiven. 

Saskia komt nog even buurten en vertrekt dan tegelijkertijd met ons. Zij gaat naar New Jersey en wij naar het Fairfax County Government Center voor onze tweede Pfizer inenting. Ook vandaag worden 1401 mensen gevaccineerd met de tweede prik. Wij vinden het zo grappig dat het 1401 is en niet gewoon 1400. 

Dit keer gaat het sneller dan bij de eerste vaccinatie. Niemand zit in de wachtkamer en we worden na een paar minuten de vaccinatieruimte al binnen gestuurd. Dit keer maken Rick en ik duidelijk dat we samen zijn en mogen dus aan tafels naast elkaar plaatsnemen. 

Mijn vaccinator is Doug, die dit duidelijk als extra tijdens zijn pensioen doet. Hij legt me weer alles uit en dan zet hij de prik. Au!!! Iedereen zegt dat ze niets voelen en de eerste keer ik ook niet, maar deze doet pijn en brandt nog na. Ik weet niet wat de oorzaak is, maar ik benijd Rick, die weer nauwelijks iets voelde. 

We moeten nu nog een kwartier op een stoel plaatsnemen en krijgen daarna een sms dat we kunnen vertrekken. De tweede prik is een feit en over twee weken zullen wij dus zo beschermd zijn als we maar kunnen. Wat een vreemde gedachte is dat!

Om het te vieren gaan we naar Bear Branch Tavern. Daar vraag ik alvast een tafel op het terras, terwijl Rick zijn auto parkeert. Niet veel later komt Rick ontdaan terug. Hij had niet door dat een boom wat schuin hing en raakte die met de achterkant van zijn auto.

Gewoonlijk zou dat enkel een tikje met nauwelijks schade zijn, maar wat blijkt, de achterkant van de BMW i3 is van glas! Wie bedenkt dat nou??? Hij ligt helemaal aan diggelen. Gelukkig hebben we verzekering, maar balen is het wel. 

Rick besluit dat het ons plezier niet gaat bederven en we bestellen een cocktail en een quesadilla met biefstuk. Voor mij een dirty martini, die erg lekker is. Die quesadilla trouwens ook! Er zit heel veel kaas tussen, die zo lekker draden trekt. 

Ondanks de harde wind is het in de zon goed toeven en we genieten met volle teugen. Dan rijden we in Ricks gebroken (letterlijk) auto terug, onderweg steeds glas verliezend. 

Thuis belt Rick meteen onze verzekeringsmaatschappij en binnen de kortste keren heeft hij alles geregeld. Maandag gaat de auto naar de garage en krijgt Rick een huurauto mee. Zo rijden straks zowel Rick als Saskia in een door onze verzekering bekostigde huurauto. Wij hebben USAA, naar onze bescheiden mening het beste verzekeringsbedrijf in de VS.

Intussen heb ik gekeken naar restaurants, waar we al lang niet of nog nooit geweest zijn, voor een lekkere maaltijd. Die moeten ook een goed terras hebben, wat zeker niet meevalt om te vinden. De keuze valt uiteindelijk op Trio. 

Daar krijgen we geen spijt van! Hun terras is perfect met een fijne atmosfeer en de bediening is heel attent. De cuisine is Italiaans-Amerikaans. Ik bestel een charcuterie plankje, werkelijk heerlijk. Rick heeft de bison biefstuk met asperges, waar hij ook zeer over te spreken is. Hier gaan we vaker heen, een onontdekt restaurant vlakbij ons!

Nu wordt het afwachten of we bijwerkingen van het vaccin zullen ondervinden. Tussen onze bekenden varieert het van alleen een pijnlijke arm tot koorts met veel spierpijn. Hopelijk wordt het voor ons het eerste, maar we hebben niets gepland, zodat we op alles voorbereid zijn. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!