Om half zeven was ik eigenlijk al klaar wakker, maar probeerde nog een uurtje door te slapen. De pijn in mijn schouder en heup weerhouden me daarvan en net na zevenen volg ik Rick met opstaan.
Rick zet koffie en thee en eet zijn ontbijt. Ik neem mijn douche en ga dan mijn ontbijt maken. Als ik dat op heb laat ik Orion even uit. Niet veel later komt Rick voor zijn werk gekleed beneden.
Voor ik vertrek gaan we koffies halen bij de Starbucks in het Pan Am Center. Rond half negen ga ik met mijn nitro brew op weg naar Richmond. Het is prachtig weer en het verkeer is rustig. Halverwege stop ik bij een rest area voor een pit stop en rijd dan om kwart over tien bij Saskia voor.
Dit is de eerste keer dat ik haar "nieuwe" onderkomen zie, een pas gebouwd huis dat ze deelt met twee stellen. Ik merk aan Saskia dat ze, nu haar verhuizing naar Boston dichterbij komt, wat nostalgisch is.
Zonder de pijn van de verbroken relatie ziet ze dat Richmond eigenlijk wel een heel leuke stad is. Gelukkig is Boston dat ook, dus wat dat betreft hoeft ze niets te missen. Boston voelt wel heel groot voor haar, zegt ze, maar daar zal ze ook wel aan wennen.
Omdat Saskia weet waar we heengaan nemen we haar auto. Onze eerste stop is de Lewis Ginter botanische tuin. Ik heb online kaartjes gekocht, want dat kan niet in persoon vanwege COVID. Onze tickets worden van achter plexiglas gescand en we kunnen het park in.
Het is prachtig! Jammer genoeg zijn de tulpen aan hun einde en de pioenrozen nog niet helemaal uit. Het is koel, maar perfect weer om hier te zijn. Eerst zouden we dit alles woensdag doen, maar dan zal het dertig graden worden. Dit is veel aangenamer om te wandelen.
Na iets meer dan een uur hebben we alles gezien wat we wilden zien. Saskia rijdt naar de gezellige Cary Street. Daar gaan we een snuisterijen winkel in waar ik glazen met de skyline van Richmond voor Saskia koop. Dat is een leuke herinnering aan deze stad.
Aan de overkant moeten we even wachten tot andere klanten weggaan voor we een speelgoedwinkel in mogen. Daar vindt Saskia een erg leuk boekje voor haar toekomstige nichtje of neefje. Die gaat ze mee naar de shower nemen.
Voor de lunch gaan we naar The Daily Kitchen, het restaurant waar we vrijwel bij elk bezoek van mij hebben geluncht. Het is erg populair, maar we hebben geluk dat er net een tafel vrijkomt.
We nemen beiden de boerenkoolsalade. Voor mij met garnalen en kaas, voor Saskia met appel en granaatappel. Saskia bestelt ook een bloemkoolgerecht dat er lekker uitziet. Intussen praten we over van alles en nog wat.
Na het eten gaan we naar een tweede park, dit keer Maymont. Daar hebben ze een Italiaanse en een Japanse tuin. Ik leerde erover van de Exploring Virginia Facebook groep en Saskia is er al een aantal keren geweest.
De Italiaanse tuin is mooi en de rozen ruiken er heerlijk! Het lijkt wel parfum. Jammer genoeg zijn de narcissen uitgebloeid, dus het is verder vooral groen.
Terug bij de auto bedenkt Saskia dat zij wel zin heeft in een ijsje. Ze weet een heerlijke ijszaak en we gaan naar nog een leuke buurt in Richmond, waar de huizen allemaal van die typisch zuidelijk veranda's hebben.
We lopen naar Scoop, waar Saskia het kokosnoot ijs het lekkerst vindt. Ik houd van kokosnoot en kies dat ook. Ze hebben hier eindelijk het formaat ijsje dat ik op kan, de mini. Saskia weet een parkje aan de overkant, waar we van onze traktatie genieten.
Tijdens het ijs eten bedenken we wat we nu willen gaan doen. Saskia stelt voor naar de James rivier te gaan, waar zij vaak gaat zwemmen met vrienden. Dat gaat in Boston zeker niet lukken. Onderweg verandert Saskia van plan, want we komen langs de historische Hollywood begraafplaats.
Saskia vertelt dat hier heel wat bekende Amerikanen begraven liggen en dat we vanaf de heuvel heel mooi uitzicht over de rivier en Richmond zullen hebben. Op de kaart lijkt de begraafplaats heel compact, maar dat valt tegen.
Hij ligt op een aantal flinke heuvels, maar het is er prachtig en zo stil. We lopen door een oase in een drukke stad. Het eerste graf dat me opvalt is dat van J.E.B. Stuart, een beruchte Zuidelijke generaal uit de Burgeroorlog. Virginia R. Ellett stichtte de eerste school voor meisjes in Virginia in 1890.
Het graf van James Monroe, de vijfde president, is verreweg het mooiste op de hele begraafplaats. Virginia's bijnaam is ook "Moeder van Presidenten", acht van de 46 zijn hier geboren. Twee daarvan liggen hier. De tweede is John Tyler, de tiende president.
Nu staan we op de hoogste heuvel en van hieraf hebben we schitterend uitzicht over de James River. De vroegste kolonisten kwamen in 1607 al deze rivier op, al was het niet zo ver als Richmond. Het is de oudste door Europese kolonisten genaamde rivier. Jamestown, de eerste vestiging van de kolonisten, ligt eraan.
Gelukkig is de weg terug naar de auto allemaal heuvel af. Ik had niet gedacht mijn tienduizend stappen vandaag bijeen te krijgen, maar het worden er maar liefst 13000! Het langst dat ik op mijn voeten heb gestaan in maanden. Ik moet gewoon zulke dagen inplannen en dan ben ik binnen de kortste keren weer helemaal de oude.
De Richmond skyline, die op Saskia's glazen staat
Als laatste bezoeken we het kapelletje met glas in lood ramen en uitzicht op de rivier. Het graf van de president van het Zuiden tijdens de Burgeroorlog, Jefferson Davis, ligt hier ook ergens, maar wij hebben onze energie opgebruikt. Volgens mijn Fitbit heb ik 130 trappen gelopen!
We rijden terug naar Saskia's huis en na een toiletbezoek neem ik afscheid tot Katja's shower. Ik bedank Saskia voor de rondleiding door Richmond. Dit was een stad, waar we altijd maar langs reden op weg naar andere oorden.
Met Kai en Saskia, die hier beiden studeerden en woonden, heb ik deze hoofdstad van Virginia leren waarderen. Het is net te ver om er "even" heen te gaan als er niemand is, die ik er op wil zoeken, maar er is wel veel te doen en het is een hoofdstad om trots op te zijn. Ooit was het ook de hoofdstad van het Zuiden in de Burgeroorlog, dus er is heel wat geschiedenis.
De moed zinkt me wat in de schoenen als ik zie dat Waze de terugweg op bijna 2,5 uur schat. Ik heb zo'n hekel aan files, vooral als ik al moe ben. Maar goed, geen keuze, ik moet de bijna 180 kilometer terugrijden.
Het valt om te beginnen heel goed mee en Waze verandert de aankomsttijd, nu 11 minuten eerder. Helaas kom ik dichterbij Washington wel een aantal keren in langzaamrijdend en soms stilstaand verkeer terecht.
Het verkeer naar het zuiden, weg van de stad, lijkt net zo druk als voor de pandemie. Het spitsuur is terug, hoor ik op de radio. Gelukkig kan ik via de tolweg de ringweg rond Washington snel rijden. Om kwart over vijf ben ik na twee uur en een kwartier weer veilig thuis.
Rick wacht me al op met allerlei nieuws van hem. De keukendeuren zijn opgemeten en zullen binnenkort vervangen worden. De timeshare transfer is nu in de handen van het bedrijf dat dat gaat doen en onze vakantie in Rehoboth is helemaal bevestigd.
We hebben gisteren onze menu's vastgesteld voor vanavond, morgen en overmorgen, maar we hebben beiden geen puf vanavond. We halen eten van Istanbul Blue, Turks, dus. Zoals altijd is hun lever gerecht heerlijk!
En nu ben ik echt moe! Ik had deze dag met mijn jongste voor geen goud willen missen. Als ze eenmaal in Boston woont zal het niet meer zo makkelijk gaan, maar ik heb voortaan een dubbele reden daarheen te gaan, mijn zus en Saskia.
4 reacties:
Wat een gezellige dag met Saskia! Jammer van de drukte op de terugweg. Hier zie ik dat het ook drukker op de weg wordt.
En wat had Rick fijn nieuws.
Fijne dinsdag!
Wat een prachtige stad en wat is er veel te zien. Superdag met je lieve dochter.
Ook nog eens goed nieuws bij thuiskomst, een gouden dag.
Ik heb genoten van je blog met mooie foto's!
Wat een heerlijke dag met Saskia.
En wat een prachtige foto's van de parken.
Groetjes, Bea
@Anja - Het was een heerlijke dag.
@Sonja - Ik vind het wel een beetje moeilijk dat straks alle drie de kinderen tenminste een overnachting weg wonen.
@Bea - Er is nog zoveel te ontdekken in Virginia!
Een reactie posten