Over dinsdag

Het belooft vandaag een schitterende dag te worden en ik hijs mezelf om half acht uit bed om er volledig van te genieten. Het is fris buiten, maar in de zon voelt het warmer en ik ontbijt buiten. 

Rick is ook vroeger klaar dan gewoonlijk en zo rijden we om kwart over acht al naar Starbucks. Dat komt mij goed uit, zo kan ik lekker vroeg aan mijn cardio. Die doe ik op het deck en ben nog voor tienen klaar. 

Om half elf heb ik afgesproken om te gaan wandelen met Mary Ellen. Haar heb ik alweer maanden niet gesproken. Ik loop naar haar huis en vind het vreemd dat ik haar om vijf over half elf nog niet zie. Meestal lopen we elkaar tegemoet.

Bij Mary Ellens huis is er geen teken van leven en ik denk even dat ze niet thuis is. Dat is wel het geval, maar Mary Ellen was onze wandeling inderdaad vergeten en kan nu maar een kwartiertje lopen, want ze heeft een chiropractor afspraak. 

Natuurlijk voelt ze zich schuldig en maakt wel duizend keer haar excuses. Ik heb deze fout al vaker gemaakt en nu zet ik werkelijk alle afspraken, die ik maak, meteen in mijn agenda. Eigenlijk is het wel prima dat het een kortere wandeling wordt, want ik merk dat ik mijn conditie echt op moet bouwen.

Als ik weer terug naar huis loop, hoor ik een cardinaaltje vlakbij wel heel uitbundig zingen. Daar moet ik een filmpje van maken. Hij fluit uit volle borst! 

Verder neem ik een paar foto's van de straat naast ons huis. Morgen gaat het keihard waaien, dus ik vrees dat veel van de bloesems dan van de bomen gaan. We hebben voor ons doen een lange bloeiperiode vanwege de koele aprilmaand tot nu toe. 

Nu ik toch wat tijd over heb, besluit ik Orion eens onder handen te nemen. Die heeft daar duidelijk geen zin in, maar moet er toch aan geloven. Ik knip de klitten bij zijn oren weg, die vacht is zo zacht en dun dat het heel gauw klit. 

Dan knip ik de overbodige haren op en onder zijn pootjes eraf. Dat zal weer modder schelen als Orion daar doorheen rent. Als ik aan het nagel knippen begin moet meneer daar echt niets van hebben! Dat laat ik dus maar voor nu. Dan kam ik hem nog goed en hij ziet er weer prima uit. 

Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag en ik ga mijn steak and cheese salade van Subway halen. Vervolgens ga ik op het deck zitten en dit keer kan Judith zelfs even buiten zitten. Opeens zie ik een kolibrietje bij de voeder, ze zijn er weer, hoera!

Natuurlijk is het voor we het weten bijna twee uur. We nemen afscheid tot volgende week en ik ga wat boodschappen doen. Ik stop bij de seringen en wat een geur! De azalea's en dogwood maken dit deel van Ware Street erg mooi. 

Waarschijnlijk de laatste goede roze dogwood (cornus florida, de Virginia staatsbloem) foto dit jaar

Het is zo lekker, al 25 graden en overal genieten mensen van het mooie weer. Zo ook bij Greenheart en ik moet wat verderop parkeren. Met een fles Rooster sap vertrek ik weer. Ik vind het fijn om zo vers mogelijk sap te hebben. 

Dan ga ik bij Whole Foods kijken of ze champignons in blik hebben (Rick vindt die lekkerder dan vers). Tot mijn grote verbazing is dat het geval, biologische natuurlijk, anders zou Whole Foods ze niet hebben. Die zullen lekker zijn bij onze maaltijd morgen.

Eindelijk heb ik weer eens een leuk boek gevonden. Deze is van Jan Moran, ik denk dat ik deze schrijfster meer ga lezen. Gelukkig heeft ze een heel aantal boeken geschreven. Het is lang geleden dat ik me weer eens echt in een boek verdiep en verder alles vergeet.

Alles, want ik had zo graag live het vonnis voor Derek Chauvin gezien. Ik wist gewoon dat hij compleet veroordeeld zou worden en gelukkig is dat zo. Een grote stap naar gerechtigheid voor de zwarte slachtoffers van politiegeweld. Ik ben er emotioneel van, zoveel onnodige levens uitgesnuft, het is doodeng. 

Opeens hoor ik een insectgebrom vlakbij. Ik zie een hommel op zijn rug, proberend weer op te staan. Ik duw op zijn achterste en dan lukt het hem weg te vliegen. Mijn goede daad van de dag is weer gedaan. 

Rick gaat aan het avondeten, Marokkaanse kefta en worteltjes op de grill en bloemkoolrijst met een Tajine saus. Terwijl we eten kijken we naar de speech van onze vice president Kamala Harris en daarna president Biden over het vonnis van vandaag. Hoe anders zou dat een jaar geleden geweest zijn! We hebben weer mensen met gevoelens en empathie aan het hoofd van dit land. 

Hoeveel jullie in Nederland of elders meekrijgen weet ik niet, maar pas geleden is er een dertienjarig kind doodgeschoten in Chicago. Hij had zijn handen omhoog, het is gewoon onbegrijpelijk. Er is veel goed in dit land, maar ook zoveel dat om verbetering schreeuwt. 

PS: Ik kan nergens online het voorzetsel bij vonnis vinden. Is het vonnis voor, vonnis van of vonnis aan? Ik merk wel dat mijn Nederlands qua dingen waar ik vrijwel nooit over praat of schrijf wat afzwakt wat dat betreft.