Ook vandaag eet ik mijn ontbijt buiten, terwijl Rick zich klaarmaakt voor zijn werkdag. Om de een of andere reden smaakt het beter op het deck. Jammer genoeg gaat het er morgen waarschijnlijk geen weer voor zijn.
We maken onze dagelijkse rit naar Starbucks en met mijn koffie naast me doe ik mijn cardio op het deck. Gewoonlijk heb ik op donderdagochtend natuurlijk personal training, maar dat heb ik naar morgen verzet.
Om elf uur sta ik paraat om met Maria naar Maryland te gaan. Zij komt me ophalen en we rijden naar het gezellige oude plaatsje Frederick. Ik heb gisteren naar restaurants hier gekeken en Isabella's, een tapa's restaurant, zag er goed uit.
Dat is in het echt ook zo en we nemen plaats aan een van de tafeltjes op hun terras. Het menu ziet er super uit. We kunnen drie tapas kiezen voor $18 en die blijken heerlijk te zijn! Chris en ik nemen beiden de gefrituurde asperges, zoals we hier zeggen "sinfully delicious", maar het is het waard.
Daarna heb ik de garnalen met knoflook en wilde paddestoelen. Maria smult van de brie en stokjes met gegrilde kip. Dit restaurant is zeker een goede keuze. Jammer, dat we er zover vandaan wonen.
Als eerste rijden we naar de Utica Mills brug. Dit is de oudste van de overdekte bruggen in Maryland, stammend uit 1843. Maria rijdt over (of is het door in dit geval?) de brug en parkeert aan de andere kant. Deze brug spant de Fishing Creek.
Het is zo mooi hoe het hout al zo oud is en die brug toch heel stevig aanvoelt. We lopen er doorheen en omheen. De omgeving hier is ook zo mooi. We komen langs allerlei "Oma Duck" schuren. Degenen, die de Donald Duck gelezen hebben, weten wat ik bedoel.
Als we uit gefotografeerd zijn rijden we naar de Loys Station brug. Deze bruggen hebben dezelfde rode kleur als de schuren overal. De rode verf werd gebruikt, omdat die goedkoop te maken was en het hout tegen rotten beschermde. Een van de ingredienten was rode ijzer oxide vandaar de rode kleur.
Ook hier nemen we de nodige foto's. De binnenkant hier is heel anders dan van de Utica Mills brug. Dat maakt de bruggen uniek. Deze brug stamt uit 1848, maar is herhaalde malen herbouwd, dus niet zo authentiek als de vorige.
De laatste overdekte brug op ons lijstje is de kleinste in Maryland. We zien ook veel vervallen schuren en gebouwtjes onderweg. Het is hier echt het platteland en dat zo relatief dichtbij de hoofdstad van het land.
De Roddy Road brug ligt heel mooi. Hij spant Owens Creek en de oorspronkelijke brug is gebouwd tussen 1850 en 1860. In 2016 forceerde een man zijn truck er doorheen en beschadigde de houten balken, die zijn dus vrij nieuw.
Dit was de laatste brug op ons lijstje en we beginnen aan de terugtocht. Die zal ongeveer een uur en een kwartier duren. Deze bruggen zijn dus eigenlijk heel dichtbij. Ik neem me weer voor om met Rick meer excursies in onze interessante omgeving te gaan maken.
De route, die we terug nemen, hebben Rick en ik al vaak op weg naar Michigan gereden. We kwamen dan altijd langs de Catoctin Furnace en ik heb me iedere keer afgevraagd wat dat was. Maria ook, dus we gaan kijken.
Het blijken tijdens de Amerikaanse Revolutie ovens geweest te zijn, waar slaven wapens smeedden voor de "rebellen", de toekomstige Amerikanen, waaronder George Washington. Heel interessant weer, want ik ben dol op Amerikaanse geschiedenis. Maryland is sowieso interessant, want toch weer heel anders dan Virginia.
De oorspronkelijke kolonisten hier waren katholiek, weet Maria (die hier opgegroeid is) me te vertellen. De stichter van de staat, Baron Calvert, was een Britse katholiek en, al was de tweede naam van de toenmalige koningin Maria, het is vrijwel zeker dat Calvert de staat (of toen provincie) naar Mary, de moeder van Jezus, heeft genoemd.
Daarentegen is Virginia naar de "Virgin Queen" genoemd, koningin Elizabeth I. Maar goed, ik dwaal af in een les in Amerikaanse geschiedenis. We bekijken de ruine van de ovens en Maria laat zien dat haar achternaam van Amerikaanse oorsprong is. Collier klinkt Frans, maar het was een ambacht in Revolutionaire tijden.
De rest van de rit terug naar Vienna gaat voorspoedig. Maria zet me thuis af en we nemen afscheid tot zaterdagmiddag. Dan gaan we weer iets ondernemen, maar dichter bij huis.
Mijn kolibrie nectar is aangekomen en ik vul de voeder. Ik ben benieuwd of ze er al zijn. De vogeltjes zijn drie uur rijden hiervandaan al eind maart gesignaleerd dus de kans is groot. Verder vul ik de voeders voor de andere vogels voor het laatst dit seizoen. Als die leeg zijn kunnen ze muggen en andere insecten gaan eten.
Om half zes is het tijd voor ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Dat uur vliegt altijd voorbij! Zij krijgen hun tweede vaccinatie komende dinsdag en wij hopen de onze vrijdag te krijgen. Zoals altijd moeten we onze conversatie echt stop zetten, anders praten we tot diep in de avond.
Voor mijn avondeten bestel ik de sushi zonder rijst van Passion Fin. Rick gaat daar naar de overkant voor een Mexicaanse salade. Fijn van mijn maaltijd is dat Orion de wasabi een keer hoeft te ruiken en dan heeft hij geen interesse meer in mijn eten. Misschien moet ik gewoon altijd iets pittigs hebben om hem af te leiden.
Ook dit was weer zo'n leuke dag! Maria en ik zijn het erover eens dat dit soort excursies ons energie geven. Ondanks de pandemie kon dit gewoon. Ik denk dat we er daarom extra van genoten.
Nog altijd vind ik alle reacties erg leuk! Ik vind het dan ook interessant te lezen, wie mijn blog volgt en waarvandaan. Lees je hier mee en heb je nog nooit gereageerd, laat dan een berichtje achter.
5 reacties:
Zo te lezen hebben jullie een heerlijke dag gehad.
Wat een leuke manier om die asperges te presenteren, ziet er super uit.
Als ik covered bridges zie moet ik ook altijd aan het boek/de film Bridges of Madison County denken, zo'n mooi verhaal. Om de een of andere reden associeer ik die bruggen alleen met het oosten/zuiden van de USA. Toen ik op Google zocht blijken die toch ook in westelijke staten (o.a. Oregon) te staan. Zo heb ik in de vroege ochtend al weer iets bijgeleerd, ha ha.
Geniet van jullie vrijdag en alvast een heerlijk weekend.
Groetjes,
Reny
PS: ik hoop dat de hummingbirds snel de nieuwe feeder komen testen.
Wat een gezellige dag.
Ik had nog nooit van gefrituurde asperges gehoord, ze werden op en leuke manier opgediend.
Die bruggen zijn erg fotogeniek, waarschijnlijk doordat de kleur zo mooi afsteekt tegen het groen.
Fijne vrijdag!
Zo dicht bij huis en toch een hele andere wereld. Leuk om een vriendin te hebben die ook van dit soort uitstapjes houdt.
Lekker snel al, de tweede vaccinatie. Bij mijn ouders zit er een ruime maand tussen. Zij krijgen de eerste over twee weken ongeveer. Ik wou dat het bij ons zo snel ging als bij jullie. Een vriendin van mijn zoon studeert in Amerika en heeft de eerste prik al gehad.
Ik heb al wel een paar keer gereageerd, maar meestal lees en geniet ik zwijgend mee :) Zo'n oproepje is dan wel een trigger om weer eens een reactie te plaatsen.
Ik kom uit Zuid Nederland.
Het was een super interessant blogje, over de overdekte bruggen. Waarom zijn/waren ze eigenlijk overdekt? Ivm het weer? Sneeuw of zo?
Fijn dat het bij jullie zo snel gaat, de vaccinaties! Hier is het een lachertje. Ik heb mijn eerste ongeveer 4 weken geleden gehad, en mijn tweede krijg ik pas 20 mei. En dan hoor ik nog tot de "gelukkigen" die al een keer geent zijn.
Ik hoop dat je nog heel lang blijft bloggen. Als s'morgens mijn pc aangaat, is jouw blog het eerste wat aangeklikt wordt :)
Groetjes Carla
@Reny - Die bruggen waren iets van het midden tot einde van de 19e eeuw om te voorkomen dat het hout zou vergaan.
@Anja - Inderdaad, heel fotogeniek. Ik wil meer van zulke locaties vinden, die zijn er vast.
@Petra - Het vaccineren gaat hier inderdaad heel snel, ook veel jongeren al. Meer dan een kwart van de bevolking is volledig gevaccineerd.
@Carla - Ja, het was om ze tegen het weer te beschermen, omdat ze helemaal van hout zijn. Wat een lange wachttijd tussen je eerste en tweede vaccin! Dank je voor de leuke reactie!
Een reactie posten