Over Kai's verjaardag in den vreemde

Tot mijn verbazing schijnt de zon als ik wakker word. Dat werd niet voorspeld. Als ik tegen Rick zeg dat ik buiten kan ontbijten raadt hij dat af. Het heeft namelijk flink geregend vannacht en alles is drijfnat.

Dan eet ik mijn gewoonlijke heerlijke prakje maar binnen. Deze week is het me goed gelukt de paddestoelen gelijk te verdelen, want ik heb nog genoeg voor morgen, maar niet zoveel als vorige week.

Natuurlijk gaan Rick en ik onze koffies halen van Starbucks en Nick neemt onze bestelling buiten op. Hij zegt blij te zijn dat het bewolkt is, want hij is zijn zonnebrandspray vergeten. Ik vertel hem naar niet dat de UV stralen ook sterk zijn met wolken. Vrienden van ons zijn zo eens ernstig verbrand.

Alweer vanwege de natheid doe ik mijn cardio binnen. Dan rijd ik naar Sharons huis voor personal training. Morgen is het twee weken na onze tweede vaccinatie en Sharon heeft zaterdag haar tweede gehad. We besluiten de mondkapjes af te laten en dat sport toch wel veel prettiger!

Mijn schouder voelt een stuk beter en niet meer zo acuut ontstoken. Toch wil ik hem nog ontzien, want helemaal weg is de ontsteking niet. Sharon laat me wat arm- en borstspieren gewichten oefeningen doen en dan concentreren de oefeningen zich op mijn benen. Het halve uur vliegt weer voorbij.

Op de terugweg geniet ik van alle azalea's. Vrijwel iedere tuin heeft een aantal struiken en sommigen meer. Er is wit, paars, roze, rood en mengelingen daarvan. In de lente zijn ze een grote bloemenzee.

Het is vandaag Kai's 29ste verjaardag op de 29ste. Volgend jaar zal hij half mijn leeftijd zijn, want ik kreeg hem op mijn dertigste. Hij was zo'n schattig jongetje en is uitgegroeid tot een heel lieve man. Raquel heeft hem een grote wens cadeau gedaan, een nieuwe XBox. Dat kan nu ze een grotere kamer hebben. 

Tijdens mijn zoektocht naar een jurk voor de baby shower met Hawaiiaans thema heb ik wat jurken van Amazon besteld. Een aantal daarvan stonden me voor geen meter, maar deze wikkeljurk vind ik wel heel leuk en afkledend. Ik heb er meteen meer besteld met andere patronen, voor $40 is het te doen. 

Rick en ik eten lunch op het deck. Ik heb een salade van Subway en hij zijn koolhydraatarme brood met kaas en kip en een salade met olijf en augurk. Terwijl we daar zitten komt er een kolibrie vrouwtje langs. Het mannetje heb ik alweer een tijdje niet gezien, dus misschien was die op doorreis. 

Als Kai en Raquel klaar zijn met hun avondeten gaan we video bellen. Ze hebben lekkere taartjes als dessert en een kaars met de nummers 29. Die steken ze aan en we zingen met zijn drieen Happy Birthday voor Kai. Dat is toch wel erg leuk, al is het virtueel! Om drie uur moet Rick weer aan het werk en laten we Raquel en Kai genieten van hun lekkernijen. 

Bij Walgreens liggen weer medicijnen klaar en ik gooi ook gelijk de van vol bij het Shell station. Ik bedenk me dat ik morgen geen tijd zal hebben mijn Greenheart sap te halen en ga dat nu maar even doen. Dit keer is het sap tot 3 mei goed, dus gisteren geperst.

In de berm zie ik korenbloemen en die behoren tot mijn favorieten. Die kleur blauw is zo mooi! Ik kan niet laten er foto's van te maken. Als we ooit onze tuin weer laten doen, wil ik deze bloemen ook. Ik weet dat ik ze zelf zou kunnen planten, maar ik heb al sinds klein kind af aan een grondige hekel aan mijn handen vies maken met aarde of zo. 

De rest van de middag parkeer ik mezelf in mijn inmiddels weer droge hangmatstoel. Ik heb een nieuwe serie, die doorspeelt op de vorige en ben daar al gauw helemaal in. Ik schrik dan ook als Rick komt verkondigen dat het vijf uur is.

Ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine gaat vanavond niet door. Zij zijn op vakantie aan het strand in Texas. Dat betekent dat wij ergens kunnen gaan eten en de keuze valt op BarTaco. Eindelijk eens in het restaurant eten. Morgen is het twee weken sinds onze tweede vaccinatie, dus we zijn zo veilig als het kan (ook maar heel weinig gevallen hier meer). 

We zijn duidelijk niet de enigen en zetten onze namen op de wachtlijst. Intussen kijken we rond in het Mosaic District en kopen nieuwe theedoeken bij Williams & Sonoma. Die lijken heel erg op Nederlandse theedoeken, ongewoon voor hier. 

Als onze tafel vrijkomt treffen we een heel andere atmosfeer dan we gewend zijn. De bar, die voor COVID altijd helemaal vol zat, wordt niet gebruikt. Om de andere tafel is bezet en er hangt overal plexi glas.

Ook het bestellen is anders. Voorheen gaven we papiertjes met bestellingen aan de serveerders. Nu is het een QR code en bestel je via je telefoon. Dat vinden we eigenlijk een heel goede methode. Zo hoef je de aandacht van je serveerder niet te vragen, wat op een drukke avond lang kan duren. We hopen dat deze methode blijft. 

De taco's smaken veel beter als ze net bereid zijn dan thuis. We bestellen er eerst drie en dan nog eens drie. Zoals altijd zou ik willen dat meer restaurants taco's in slabladeren deden. De gefrituurde baja fish is niet in mijn dieet (maar te lekker om niet te bestellen), maar de rest allemaal wel.

Bijna euforisch gaan Rick en ik huiswaarts. Weer een enorme stap naar een normaal leven. We hoeven nu we gevaccineerd zijn ook buiten geen mondkapjes meer aan, tenzij we in een grote groep van vreemdelingen verkeren, zoals een concert. Toch liep iedereen vanavond nog met mondkapjes op in het Mosaic District en dan doe je natuurlijk automatisch mee.  

Het eten in een van onze favoriete restaurants was heerlijk en we zijn van plan dit weekend naar nog andere restaurants te gaan, die we voor we gevaccineerd waren niet durfden te bezoeken. Hopelijk zijn dit kleine stappen naar een "normale" wereld, al hoop ik persoonlijk dat sommige veiligheidsmaatregelen altijd zullen bijven.