Over een heel speciaal diner

Jongens, het maakt me zo vrolijk om wakker te worden met zicht op bloesems en zon! Ik probeer echt iets van de winter te maken, maar in de lente voel ik me gewoon herboren. 

Terwijl Rick doucht maak ik mijn ontbijt en peuzel dat langzaam buiten op. Ik heb zicht op onze kersenboom, die nu toch wel wat begint te "sneeuwen". Ik weet dat er in delen van Nederland vandaag echte sneeuw is gevallen, bizar. 

Dit keer gaat alles goed bij Starbucks en nog voor negenen zijn we weer thuis met onze koffies. Rick zet mijn elliptische machientje buiten en ik trap er een uur en kwartier op. Het voelt echt als een van die stationaire fietsen. Intussen luister ik naar het vogel concert en dat is mooi! Wie heeft nu muziek nodig met zulke liederen in de natuur?

Vroeg begonnen betekent ook vroeg klaar. Ik fris me op en ga dan naar Walgreens om weer eens medicijnen op te halen. Dan ga ik naar The Fresh Market, maar de mini brie kaasjes, die ze daar hadden, zijn uitverkocht. Ook hebben ze tot mijn teleurstelling geen boeketten, alleen maar geplante tulpen en hyacinthen. 

Mijn volgende stop is Greenheart voor een nieuwe fles met Rooster groentensap. Daar ziet Bree me al van verre aankomen. Zo grappig, door mijn frequente deelname aan de Vienna VA Foodies groep heb ik het gevoel dat heel veel mensen me daarvan kennen, al hebben sommigen me nog nooit ontmoet.

Bij Whole Foods vind ik mijn begeerde tulpen en neem, omdat ik er nu gewoon erge zin in heb, een stuk brie mee naar huis. Het loopt al tegen twaalven en ik kan net zo goed mijn Subway salade meteen meenemen. 

Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag. Zodra ik de tulpen in hun vazen heb gezet is het tijd voor onze video call. Ik zit lekker op het deck, maar in Maine is het nog berekoud. Het moet zo'n andere wereld voor Judith en haar man zijn na jaren in Georgia gewoond te hebben. Ze vinden de natuur daar in Maine wel prachtig en gaan regelmatig inspannende wandelingen maken. 

Voor we het weten is het twee minuten voor twee en moeten we snel afscheid nemen. Ik blijf nog even op het deck genieten van het prille lentegroen, mijn favoriete kleur dit seizoen. Daarna ga ik naar het centrum van Vienna om nog wat bloemen foto's te maken. 

Terwijl ik de magnolia fotografeer komen Matt en Bree van Greenheart net aanlopen. Matt is een Australier en zegt nog steeds te genieten van de andere flora en fauna hier. Ik kan me dat goed voorstellen. Voor ons is alles in Australie zo bijzonder, maar voor hen is het hier natuurlijk heel anders.

Als zij weer verder gaan haal ik mijn glazen bol uit mijn zak en gebruik die om wat bloesem en tulpen foto's te maken. Ik herinner me hoe ik hier vorig jaar zoveel van genoot en eigenlijk is het dit jaar niet anders. 

Thuis zoek ik mijn hangmatstoel op het deck op en vermaak me tot het tijd is om ons te verkleden voor het avondeten. Vanavond gaan we eindelijk naar Clarity. Daar wilden we onze Valentijnsdag maaltijd eten, maar toen serveerden ze niet buiten. Nu is het eindelijk warm genoeg. 

Rick en ik kiezen beiden het "tasting menu" met vier gerechten en twee verrassingen uit de keuken. Onderstaande foto laat zien wat we krijgen. De eerste verrassing is een drietal heel licht gefrituurde oesters met een heerlijke sla er op. 

Dan volgt het eerste gerecht met witte asperge, morel paddestoelen en meer. Deze chef weet zo goed met verschillende smaken te spelen. Niets is saai. Het volgende gerecht is rotsvis met alweer heel bijzondere puree en saus. Dan volgt hertenbiefstuk en ook nu zou ik mijn bord willen aflikken! Het is ook allemaal precies genoeg. 

De oester "verrassing"

Dan zijn we bij de tweede keukenverrassing beland. En wauw, alsof een engeltje op onze tongen piest! Het is een donker bier mousse met een sesamzaad toffee en chocolade kruimels. Het is helemaal niet te zoet en ik eet het helemaal op, want het is helemaal niet zoet. 

Het dessert op het tasting menu staat ons beiden niet aan. Gelukkig kunnen we van de hele toetjes lijst kiezen. We gaan beiden voor de Matcha, Pistachio & Mint bovenaan. Alweer kunnen we er niet over uit hoe lekker dit is!! 

Er is weinig zoets te bekennen, waardoor ik er heel wat van eet. Gewoonlijk heb ik al na een paar hapjes genoeg van een dessert. Deze is ook heel bijzonder, die vind je niet zomaar op elk willekeurig menu. Het restaurant stelt alweer allerminst teleur, alles is perfect en het is zo echt een avond uit. 

Heel tevreden gaan we huiswaarts. Ik ga van dat dessert dromen, want voor het eerst heb ik daar echt van gesmuld. Wat een geluk dat we dit restaurant vrijwel in onze achtertuin hebben, al is het er wel een waar je alleen voor speciale gelegenheden heengaat, wij althans.  Er zaten daar heel wat mensen, die duidelijk bekende gasten waren. 

Wat een heerlijke dag was dit weer. Een ander goed nieuwtje vandaag was dat de musea in Washington 1 mei weer met restricties open mogen gaan. Ik denk niet dat ik meteen zal gaan, maar het is een stap verder naar een normaal leven.