Over woensdag

Na wat ik denk was een goede nachtrust word ik rond half acht wakker. Mijn Fitbit is het daar niet mee eens en geeft me een score van 66 uit 100 punten. Ik snap er niets van en denk erover dat deel te verwijderen. Ik kan er toch niets aan veranderen en slaap volgens mij beter dan de meeste mensen van mijn leeftijd. 

Het is nog mooi weer dus ik eet mijn ontbijt op het deck. Het is letterlijk de stilte voor de storm, die vanmiddag verwacht wordt. Als Rick klaar is gaan we naar Starbucks en spelen wat Pokemon Go.

Als we terugkomen worden we zoals altijd door Orion begroet. Hij springt niet op ons of zo, maar neemt een van zijn speeltjes in zijn bek en loopt daarmee rond. Het is schattig en kennelijk iets wat andere Australische herders ook doen. Dit speeltje heeft Orion ergens opgeduikeld, want we hebben het al lang niet gezien. 

Mijn uur beweging begin ik met een half uur op de plaats hardlopen. Daarna verhuis ik naar mijn stoel en trap de rest van het uur op het elliptische machientje. Vroeg opstaan betekent ook lekker vroeg klaar zijn en dat ben ik nog voor tienen, heerlijk!

Tot de lunch doe ik mijn dagelijkse breinspelletjes en een aantal lessen Frans met Duolingo. Het gaat niet zo snel, maar ik denk zo tenminste een keer per dag in het Frans en dat is vast goed voor het deel van mijn brein waar mijn ooit helemaal perfecte Frans huist. 

Inmiddels huilt de wind om het huis en ik heb geen zin om erop uit te gaan. Ik laat pho en groene thee bezorgen van Roll Play. Rick maakt zijn gewoonlijke lunch en terwijl we eten zien we het kolibrietje ook lunchen. Ik zag hem tijdens het ontbijt ook al, jammer genoeg is hij zo snel, want met zijn rode keeltje is hij prachtig. Ik ben benieuwd of de vrouwtjes ook weer komen dit jaar. 

Het waait gevaarlijk hard met windstoten van meer dan 80 kilometer per uur. We krijgen allerlei meldingen van omgevallen bomen in Vienna en de stroom gaat een paar keer aan en uit. 

Geen weer om bloemen te gaan fotograferen, dus. Ik puzzel wat en schiet goed op, hoewel er nog veel te doen is. Terwijl ik dat doe valt mijn oog op wat miniatuur fotootjes, die we in een kastje hebben staan. Onderstaande past goed bij het maandthema "Klein/dichtbij". Deze foto moet uit 1992 of begin 1993 zijn. 

De rest van de middag breng ik door op de bank in de voorkamer en lees mijn boek uit. Gelukkig zijn er nog vier vervolgboeken in deze serie. Hij leest zo lekker weg!

Voor ons avondeten gaan we eens iets anders proberen: quesadilla's. We hebben koolhydraatarme tortilla's gevonden en Rick doet kaas, paprika, ui, champignons en garnalen tussen twee tortilla's.We hebben het met guacamole en pico de gallo. Het is heerlijk en het perfecte eten voor een gure dag als vandaag. 

 Het was een heel rustige dag, ook weleens lekker. En nu ga ik verder lezen, ik ben zo blij weer eens een leuke serie gevonden te hebben!