Dag 3 Rehoboth: Over een stranddag

Gisteravond hebben Rick en ik het laken en de deken van ons bed gehaald en ons meegebrachte dekbed erop gelegd. We zijn gewend onder een dekbed te slapen en het worstelen met dat laken droeg waarschijnlijk bij aan de slechte nacht gisteren.

Vannacht hebben we dan ook heerlijk geslapen en staan om kwart over acht op. We hebben gisteren dus gezien dat Rise Up nitro brew heeft en rijden daarheen om onze koffies te halen. Erheen lopen neemt ons teveel tijd in beslag.

Met de koffies lopen we terug naar de auto. Hoe ik het doe weet ik niet maar de hoek van de autodeur klapt tegen mijn voorhoofd aan. Au!!! Nu zit er een flinke bult, hopelijk wordt dat morgen niet blauw. 

Nu gaan we op zoek naar ontbijt. Dat vinden we bij Robin Hood. Daar is geen terras, dus we vragen onze omeletten om mee te nemen en eten ze op een bankje voor het restaurant op. Ik heb een omelet met spinazie, tomaat en champignons en Rick een met salsa. Ze smaken ons goed. 

We maken ons klaar voor het strand en daar zijn we een uur eerder dan gisteren. We zetten onze paraplu en stoelen neer en gaan dan een strandwandeling maken. Ik ben helemaal blij als ik een paar dolfijnen heel dicht langs de kust zie zwemmen, zo leuk altijd! Het lukt me zelfs met mijn telefoon foto's van ze te maken. 

Het strand heeft altijd zoveel dingen te fotograferen! Ik begin met de schaduwen, die de hekken om de duinen te beschermen, creeren. Ik maak de foto's  sepia, zodat de schaduwen beter uitkomen.

Dan ga ik op zoek naar bij dagelijkse Dora foto. Zij poseert vandaag met de verboden te zwemmen vlag. Die staat overal waar er stenen of buizen de zee ingaan. 

Natuurlijk moet ik het zeewater ook even proberen. Mijn sandalen mogen nat worden. Het is inderdaad flink koud, daar ga ik absoluut niet dieper in dan mijn voeten!

We lopen verder en ik maak hier en daar wat foto's. We zien heel veel aangespoelde degenkrabben. Hier heten die hoefijzerkrabben. Ik lees online dat die op maar een aantal plekken ter wereld worden aangetroffen, waaronder de oostelijke V.S.. Ook zijn het geen krabben, maar lijken meer op spinnen en schorpioenen. 

Dan komen we een prachtige spookkrab tegen. Die zijn meestal heel schichtig, maar deze blijft zo mooi poseren dat we ons afvragen of hij wel leeft. Dat is wel het geval, maar hij laat zich gewillig fotograferen. Echt een mooie krabbensoort is dit!

De laatste foto, die ik neem, is van een dame met een gele paraplu. Die kleur met de blauwe zee vind ik het waard om op de gevoelige plaat vast te leggen. Terug bij onze parasol blijven Rick en ik een tijdje op het strand lezen en genieten van het geluid van de branding. 

Dan is het lunchtijd en we lopen naar Nalu, een Hawaiiaans restaurant met een openlucht bar. Er zijn gelukkig nog stoelen vrij en we zitten zeker anderhalve meter van anderen. Ik weet meteen wat ik wil bestellen: een poke bowl met tonijn, zalm en garnalen en zonder mango en rijst. Wat een heerlijke lunch is dat! Hopelijk gaan we hier deze week nog eens eten. 

Naast ons appartement ligt een leuke winkel met allemaal vliegers, vlaggen en andere kleurrijke dingen. We kijken er even rond, maar vinden niets van onze gading. We hebben onze eigen vlieger al mee. 

Die laatste neemt Rick mee naar het strand en begint hem enthousiast op te laten, want er staat flink wat wind. Het vliegeren is echter niet van lange duur, want dat blijkt op dit strand niet te mogen zolang de lifeguards er zijn. Het mag alleen voor tienen en na half zes. Rick haalt de vlieger dus maar weer gauw naar beneden. 

De rest van de middag lezen we op het strand tot de wind ons teveel afkoelt. We besluiten om naar Dewey Beach te rijden. Dat ligt naast Rehoboth en ik heb gelezen dat er een mooie muurschildering moet zijn. 

Daar zoeken we ons werkelijk rot naar! Het moet op de muur van het Sea Esta III motel staan, maar wij vinden zelfs dat hotel niet. Uiteindelijk stoppen we bij The Little Store, waar de eigenaar net zijn winkel sluit. 

Hij is ontzettend aardig en vraagt of ik een foto heb. Wat blijkt, dat hotel is een paar jaar geleden verkocht en de nieuwe eigenaar heeft met witte verf over de muurschildering heen geschilderd, zo zonde! Kennelijk is het strandkrantje waarin ik erover las al een aantal jaren oud.

Op de terugweg stoppen we bij Ricks geliefde Dogfish Head restaurant. Hij haalt er een halve gallon "growler" met zijn favoriete bier van hen. Ze hebben in deze winkel werkelijk van alles met het Dogfish Head logo, inclusief hondenriemen. Ze zijn echter niet sterk genoeg voor Orions getrek. 

Terug in het appartement nemen we even pauze. Tegen kwart voor zeven maken we ons klaar voor het avondeten. We hebben wat restaurants op het oog, die weliswaar binnen loopafstand liggen, maar het is wel een lange wandeling van een half uur er naartoe.

We hebben daar beiden geen puf meer in en nemen de auto. Maandagavond is het gratis parkeren, dus dat is meegenomen. Alleen hadden we moeten reserveren, want de eerste twee restaurants, die we proberen, hebben pas na achten buiten plaats. Dan maken we meteen maar een reservering voor de komende twee avonden.

Gelukkig heeft Port 251 wel plek op hun gezellige terras. Hun menu heeft heel wat dingen, die Rick en ik lekker vinden. We delen de met kreeft gevulde eieren, heerlijk! Dan neem ik zoals zo vaak twee voorafjes, de garnalen ceviche en een verrukkelijke koude aspergesoep. Daar zou ik wel een bak van mee willen nemen! Rick bestelt de special van de avond, filet mignon met een crab cake. Ook hij is zeer tevreden. 

En zo eindigt weer een super dag. We ontspannen ons hier helemaal en het is leuk om deze omgeving eens goed te ontdekken.