Over woensdag

Het is altijd weer makkelijker wakker worden en opstaan als het prachtig weer is. Het is ongewoon koel voor hier met "maar" 26 graden als maximum temperatuur. Wij genieten er extra van, want volgende week komt de hitte terug.

Rick was veel eerder op dan ik en als ik beneden kom heeft hij al koffies gehaald bij Starbucks. Hij moet vanochtend vroeger dan gewoonlijk aan zijn werk beginnen. Ik maak mijn ontbijt en geniet daar op het deck van.

Daarna begin ik aan mijn stappen en als die klaar zijn lees ik mijn email bij. Ik merk wel dat ik op het moment een brein als een zeef heb, want ik trap bijna in een Ebay scam. Gelukkig merk ik het net op tijd op en verander mijn debitkaart nummer toch voor de zekerheid nog. 

Het ziet er altijd zo echt uit, tot je goed gaat opletten. Ik voel me wel dom, want gewoonlijk weet ik meteen dat het nep is. Het is zeer goed te begrijpen dat zeker oudere mensen vaak slachtoffers hiervan worden. Het leek zo echt, maar pff, op tijd opgemerkt.

De ochtend vliegt op de een of andere manier voorbij en opeens komt Rick verkondigen dat hij klaar is om lunch te halen. Ik bestel van Subway, maar als ik daar aankom blijkt mijn bestelling niet ontvangen te zijn. Oh ja, al mijn apps zijn opgezet met mijn net gecancelde kaart. Gelukkig heeft Rick ook een kaart mee. 

We eten samen op het deck. Het is heerlijk stil, want de cicaden zijn helemaal verdwenen. Het blijft vreemd dat ze er zo kort zijn en dan zeventien jaar later pas weer tevoorschijn komen. 

De schoonmaakploeg komt en ik ga wat boodschappen doen. Orions medicijnen staan klaar bij Walgreens. Ze zijn echter maar voor een maand en ik kon niet eerder met zijn gedragsdierenarts afspreken dan half september. Ik hoop niet dat ik iedere maand formulieren ga moeten invullen. Ik baal ervan dat ze sinds coronavirustijden de telefoon niet meer opnemen, alles gaat via email.

In het winkelcentrum aan de overkant ligt de Safeway. Daar haal ik mijn favoriete Nieuw Zeelandse sauvignon blanc en Dora is er om de wijnen van over de hele wereld te bestuderen. Ik ga haar dagelijkse gezelschap straks nog missen. 

Zowel bij Walgreens als bij Safeway keek ik naar 50-jarige trouwdag kaarten. Mijn jongste oom en tante zullen dat binnenkort zijn. Die winkels hebben niets leuks, dus ik ga naar de Hallmark winkel in Oakton. 

Ook daar vind ik het aanbod teleurstellend. De kaarten, die ik wel mooi vind, zijn religieus en dat zijn mijn tante en oom niet. Uiteindelijk kies ik de minst zoetsappige kaart dan maar. Hopelijk komt hij op tijd aan. 

De schoonmaakploeg is nog bezig en ik besluit mijn dorst te gaan lessen met een ijsthee van Caffe Amouri. Dit keer kies ik de limoen gember rooibos smaak. Ook die is weer erg lekker. Hier zie ik nog niet uitgebloeide korenbloemen, waar ik foto's van neem. Ik ben dol op die kleur blauw!

Terwijl ik mijn thee drink komt er een oudere man met een schattige hond. "Hazel," zegt hij tegen haar, "ik kom zo weer terug dus niet piepen!" Tja, daar heeft Hazel geen boodschap aan en huilt zo zielig dat ik haar maar ga aaien. Dat kalmeert haar wel, maar nog niet helemaal. Zo lief!

Via mijn Arlo app zie ik dat de schoonmakers klaar zijn en ga huiswaarts. Daar stelt Rick voor naar Bear Branch Tavern te gaan. Tot onze verbazing krijgen we zo een tafel buiten op het terras. Iedereen is vast bij de nieuwe pub. 

We nemen de Aperol Spritz happy hour cocktail, die erg lekker is. We delen het bloemkool voorafje en dan heb ik de "Nicoise" salade met zalm en Rick een biefstuk. Het is zulk heerlijk weer en zo buiten eten voelt als vakantie!

Vanavond heb ik allerlei kookshows om te kijken. En zo is er alweer een zomerdag voorbij, ik hoop morgen echt wel naar het zwembad te gaan!