Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, juni 18, 2021

Over een ellenlange reis naar Boston

 Mijn Fitbit wekker gaat om kwart over zes af en ik wek Rick ook meteen. We willen graag rond zeven uur vertrekken. Dat wordt altijd toch ietsje later, maar om kwart over zeven rijden we onze oprit af. Volgens Waze zullen we om half drie in Boston zijn. Daar geloven we niets van en dat zal later ook blijken. Was het maar zo!

Bij de Starbucks drive thru halen we ons ontbijt en gaan dan de Express banen gebruiken. Het is in ons gebied helemaal niet druk, want sinds gisteren is Juneteenth (19 juni) een Federale vrije dag. Omdat die datum op zaterdag valt dit jaar hebben de Federale werknemers vandaag vrij.

Zonder oponthoud komen we dan ook bij Baltimore aan. Daar rijden we door de Fort McHenry tunnel en dan voelt het pas echt of we op weg zijn, ons gebied uit. Rick voelt zich niet zo lekker en zodra we een afrit zien wisselen we en rijd ik verder.


Dat komt tevens goed uit, want Rick heeft om negen uur een vergadering, die hij bij moet wonen. Zoals zo vaak is er een ongeluk in Maryland, dichtbij de grens met Delaware. Waze leidt mij door het historische Havre de Grace en dan, ook met veel verkeer en stoppen en stilstaan, naar Elkton. 

Terug op de vermaledijde I-95 rijden we al snel Delaware binnen. Er is geen oponthoud op de grote brug en de hele New Jersey Turnpike gaat lekker. Ik heb besloten tot we New York City voorbij zijn te rijden. 

Wat missen we die stad, die zo dichtbij, maar ook ver weg is! Rick neemt een paar foto's voor mij en onderstaande is de beste. Flapjack en Pig zijn heel rustig, heel af en toe een miauw van Pig, maar Flapjack is stil.

Vlak na de stad stoppen we voor lunch en benzine bij de laatste plaza in New Jersey. Ik neem een echt vreselijke "biefstuk" salade van een winkeltje en Rick een paar broodjes van Pret A Manger. Helaas zijn bij hen de salades op, anders had ik die genomen. 

Het is maar goed dat we deze stop gemaakt hebben, want vervolgens gaan we door de Bronx en dat betekent New York verkeer. We zien de aankomsttijd van Waze steeds later worden. In Connecticut hebben we af en toe dat we lekker door kunnen rijden, maar meer files dan dat. 

Het is pas in Massachusetts dat we opschieten, maar nog komen we pas om vijf over zes bij Saskia's appartement aan. Dat betekent een rit van bijna elf uur, die met normaal verkeer acht uur zou moeten duren. We zijn dan ook behoorlijk gaar.

Arme Flapjack blijkt ook in zijn drager te hebben geplast. We hoorden al geluiden alsof een van de katers naar de kattenbak ging. Het arme dier is doorweekt en Saskia spoelt hem af onder de douche. Dat zal nog wel meer werk nodig hebben, maar eerst moet alles wat wij meehebben naar haar appartement op de derde verdieping gedragen worden.

Dat appartement is klein maar erg gezellig en Saskia is er duidelijk blij mee. De buurt waar ze woont is ook erg leuk. Het doet me een beetje denken aan Den Haag om de een of andere reden. Veel winkeltjes en ethnische restaurants, die Saskia kan ontdekken. 
Nadat we dankzij Saskia een parkeerplek voor onze auto hebben gevonden, lopen Rick en ik vast naar het restaurant dat Saskia heeft uitgezocht. Saskia stinkt naar kattenpis en gaat snel een douche nemen.

Vrijdagavond is populair en we willen onze namen bij Hopewell Kitchen and Bar alvast op de lijst gaan zetten. Tot onze verbazing is dat niet nodig, er is zojuist een tafel buiten vrijgekomen. Saskia komt niet veel later en we bestellen ons eten.

Er zijn hier nogal wat veganistische keuzes en Saskia gaat voor de pizza. Ik bestel een drietal oesters en Rick een garnalencocktail waarvan ik er ook een paar mag. Mijn hoofdgerecht is een salade met zalm. Lekker, maar de zalm is erg droog. Rick heeft een kipgerecht. Het is heerlijk weer en het is zo gezellig weer in persoon bij te praten met onze jongste!


Na het eten lopen we met Saskia naar haar appartement en nemen dan afscheid tot morgen. Dan gaan we, of althans Rick, haar met dingen aan muren hangen etc. helpen. We blijven nu zeker het hele weekend, want Katja wordt met argusogen in de gaten gehouden, maar is thuis en moet rust houden, Van opwekken is er op het moment nog geen sprake.

Rick en ik rijden naar de Courtyard by Marriot Cambridge en krijgen daar een kamer op de 16e verdieping met uitzicht op de historische Charles rivier. We ontspannen nog wat en ik schrijf dit blog, maar de lichten zullen heel binnenkort uitgaan. Ik hoop echt dat de terugweg voorspoediger verloopt!

7 reacties:

Sophie zei

Pfoe wat een rit! Fijn dat jullie er nu zijn. En fijn dat de bevalling van Katja nog niet ingeleid hoeft te worden.

Anja L. zei

Jemig, wat een lange rit. Wij kregen van de dierenarts van die absorberende pads voor in de kattenmand. Cooper plast ook altijd in de mand als we naar de dierenarts moeten. Misschien is dat wat voor een volgende keer.
Fijn dat Katja nog niet ingeleid hoeft te worden, ik blijf duimen.
Ik hoop dat jullie in ieder geval lekker hebben kunnen slapen.
Fijn weekend!

Petr@ zei

Dat was een flinke rit! Zeker het verkeer rondom New York is op vrijdag een drama, weet ik nog omdat wij op een vrijdag met de taxi naar de luchthaven gingen.

Veel plezier dit weekend!

Marion2 zei

Wat een rit, zeg. De I 95 herinner ik me als een een eindeloze weg en als het dan ook nog zo druk is, is het niet fijn rijden. Maar jullie zijn er en wat ziet Saskia's appartementengebouw er goed uit! Leuke stad en omgeving ook.
Veel plezier dit weekend!

Anoniem zei

Goed dat je dit niet van tevoren hebt geweten anders had je helemaal tegen deze rit opgezien.
Ik vond laatst hier 45 minuten al veel te lang om Leidschendam uit te komen . Normaal kost dit nog geen 5 minuten. Files aan alle kanten.
Ga je in dit weekend nog ff Boston verkennen, weinig tijd voor zeker. Ben benieuwd hoe Saskia d'r appartement eruit ziet.
Laat Katja maar goed haar rust nemen zodat er niet hoeft te worden ingegrepen.
Geniet van jullie weekend !!
Groetjes Wil.

Petra zei

@Sophie - heel fijn voor Katja, hopelijk hoeft het niet. Zij ziet daar enorm tegenop.

@Anja - Saskia gaat die pads ook gebruiken voortaan.

@Petra - NY was te verwachten, maar Connecticut vonden we heel vervelend.

@Marion - De I-95 is een vreselijke weg, altijd files, maar wel de kortste weg.

@Wil - we hopen morgenochtend nog wat tijd in het oude centrum door te brengen.

Sally zei

Pfff wat een monsterrit. Maar fijn dat jullie gearriveerd zijn. Succes met klussen