Dag 8 Rehoboth: Over nog een boardwalk wandeling en een bezoek aan Annapolis

Om kwart voor acht ben ik wakker en wek Rick. We moeten voor negenen uit het appartement zijn. Dat gaat ons met wat aanpoten wel lukken. Ik maak me als eerste klaar en draag dan, terwijl Rick zich doucht, alvast van alles naar beneden om in de auto te doen. 

We hebben als we een autorit maken altijd zoveel aparte tassen mee. Met de heel langzame lift neemt dat toch redelijk wat tijd in beslag. Gelukkig is het droog, want het is wel flink bewolkt. Keurig om kwart voor negen brengen we de sleutels naar het verhuurbedrijf. 

Ondanks het koele weer willen we nog een keer aan de boardwalk ontbijten. We halen eerst onze koffies van Starbucks en vragen dan een tafel bij Victoria's, waar we de eerste avond aten. Gelukkig is hun ontbijt beter dan het avondeten. 

We bestellen beiden een omelet, die van mij met cheddar kaas, spinazie en champignons. Rick heeft hetzelfde, alleen bacon in plaats van spinazie. Orville, de ober, is super aardig en attent. Hij heeft een Caribisch accent en doet ons inderdaad voelen alsof we op een Caribisch eiland zijn. Als hij ziet dat ik het koud heb, komt hij spontaan een deken voor mijn benen brengen. 

Dat was dus een goede laatste maaltijd in Rehoboth ervaring. We besluiten nog een keer de boardwalk op en neer te lopen. Ik neem foto's van het typische boardwalk eten en vertier. We kunnen van harte zeggen dat we Rehoboth net zo leuk vinden als de Outer Banks. De twee gebieden zijn bovendien zo anders, hier kun je vrijwel overal naartoe lopen en dat heeft grote voordelen. 

Terug bij de auto stellen we de GPS in op het centrum van Annapolis, de hoofdstad van Maryland. Daar willen we gaan lunchen, maar we moeten eerst de Chesapeake Bay Bridge over. Het is maar goed dat we hier voor het middaguur overheen rijden, want er staat nu al een file van meer dan een kwartier. 

In Annapolis hebben we geluk en vinden een plek op de parkeerplaats bij de werf, waar we vaker hebben gestaan. We zijn zo slechts stappen verwijderd van het bruisende centrum van het oude stadje. 

Er staat hier een herdenkingsstandbeeld voor Alex Haley, de auteur van Roots. Hij leest een drietal kinderen voor over Kunta Kinte. Dit maak ik mijn Dora foto van vandaag, zij luistert aandachtig naar de schrijver. Een paar kinderen, die wachten om foto's met het standbeeld te maken, vinden Dora prachtig.

Het loopt al bij tweeen en we gaan op zoek naar een restaurant om te lunchen. Dat wordt de 18e eeuwse Middleton Tavern. Ook hier hebben we mazzel, er komt net een tafel voor twee op hun terras vrij. 

We willen alle twee iets met krab, want Maryland staat bekend om zijn blauwe krabben. 

Rick neemt een salade met een krabcake en ik met een soft shell krab. Terwijl we eten wordt het weer steeds beter. Af en toe komt de zon zelfs tevoorschijn en ik ben blij dat ik een t-shirt aanheb en niet mijn trui. 

Na het eten maken we een korte wandeling door het supergezellige stadje. De huizen zijn in allerlei kleuren geschilderd en overal hangen Pride vlaggen, die het nog vrolijker maken. We lopen naar het capitool van Maryland, State House genoemd. Dit is de oudste van de VS. 

Via de hoofd winkelstraat lopen we terug naar het haventje. Daar gaan we nog een paar babyzaakjes binnen met ongewone spulletjes. Ik zie tot Ricks opluchting niets van mijn gading. Hij is bang dat ik Katja en Kevins huis opvul met mijn cadeautjes. Dat zal wel loslopen, want alles is maar klein. 

Dit was een leuke tussenstop, maar nu hebben we zin om naar huis te gaan. Kennelijk is het verkeer op de Beltway rond Washington heel slecht, want Waze zendt ons dwars door DC. Zo zien we het Capitool en Witte Huis en andere bekende punten. 

Als we ons plein oprijden zien we een paar buren. Charles en Ray willen weten wat we van hun favoriete Rehoboth vonden. Dat is natuurlijk allemaal positief. Het is altijd al mijn favoriete DelMarVa schiereiland badplaats geweest, maar we hebben het nu nog beter ontdekt.

We halen de auto leeg en merken dat we weer in cicaden land zijn. De oprit ligt bezaaid met lijkjes en ze vliegen nog steeds van hot naar her. Ik verbeeld me dat het lawaai iets minder is, al hoorden we het al rijdend zelfs boven het geluid van de motor.

We hebben geen van beiden zin om nog ergens heen te gaan. Orion vindt dat helemaal prima, natuurlijk. Rick haalt Grieks eten van Plaka Grill en we eten dat lekker op onze luie stoelen op. Het is een prima einde van de vakantie. Ook fijn dat er nog een dag over is in het weekend!