Over een sociale maandag

We worden allebei om klokslag zeven uur wakker. Alsof onze lichamen weten dat de werkweek weer is begonnen. Rick staat meteen op en ik blijf nog een kwartiertje liggen. Als ik beneden kom staat de koffie al te pruttelen.

Met een verse kop koffie maak ik mijn gepocheerde ei en roerbak een tomaat en wat paddestoelen. Buiten op het deck eet ik het op. Er zijn nog steeds af en toe cicaden op het deck, maar het lukt Orion er maar een op te eten. 

Rick gaat zich klaarmaken en ik begin aan mijn cardio. Als Rick om half negen weer beneden komt, heb ik al meer dan de helft van mijn stappen erop zitten. We halen onze gewoonlijke koffies en Rick zit keurig om negen uur achter zijn computer. 

Terwijl ik mijn stappen afmaak, zie ik dat ik weer vanuit de geraniums bespied wordt. Het cicaden tijdperk is duidelijk over het hoogtepunt. Het is weer te doen om op het deck te vertoeven. Ik zal de fotogenieke beestjes nog missen!

Even overweeg ik naar Sharons huis te fietsen, maar ik heb om kwart over elf ook een afspraak en ben bang niet genoeg tijd te hebben. Dan toch maar met de auto en Sharon wacht me al op. Het halve uur gaat zoals altijd snel en ik denk dat ik morgen wel goede spierpijn zal hebben.

Thuis maak ik me haastig klaar en rijd dan naar Caffe Amouri. Hier heb ik afgesproken met een Nederlandse, die ik via de Foodies groep heb leren kennen. Voor Huyen komt maak ik een foto met Dora, die het menu van de koude drankjes van Caffe Amouri bestudeert. 

Als Huyen arriveert, overhandig ik haar meteen de paar pakken beschuit, die ik haar beloofd had. Ik had via Amazon beschuit besteld voor beschuit met muisjes. Mijn broer stuurt de muisjes uit Canada. Ik dacht dat ik een pak met zes rollen had besteld, maar dat werden er per ongeluk twee. 

Twaalf rollen beschuit is teveel van het goede en Amazon neemt het niet terug. Gelukkig ken ik wat Nederlandse dames, waaronder Huyen, die ik er blij mee kan maken. Ik zal ook een paar rollen voor mijn zus meenemen.

Huyen en ik vonden dit dus een prima gelegenheid om elkaar in persoon te ontmoeten. Caffe Amouri is vandaag voor het eerst weer binnen open. Ik probeer weer een nieuwe ijsthee smaak, de pruimen kaneel thee. 

We nemen onze drankjes mee naar buiten en hebben elkaar van alles te vertellen. Zo is het opeens bij enen en mijn maag rommelt. We nemen afscheid met de belofte dit binnenkort nog eens te doen. Zo leuk ook dat Huyen hier permanent woont, want zoveel van de Nederlandse vrouwen, die ik leer kennen, vertrekken na een aantal jaren weer. 

Via de app bestel ik mijn Subway salade en ga die op het deck eten. Alleen draai ik me even om en dan heeft Orion hem al te pakken! Gelukkig alleen de bovenkant, dus ik kan het meeste nog eten, maar mijn hemel wat is die hond toch snel!

Eigenlijk had ik naar het zwembad gewild, maar de vrouw, die zich zondag en maandag over Orion en Zorro gaat ontfermen, zal komen om te zien hoe en wat met die dieren. Ik ga dus maar op mijn hangmatstoel lezen, terwijl ik wacht, zeker geen straf.

Katie komt net na drieen en ik weet meteen dat de dieren in goede handen gaan zijn. Ze heeft ervaring met voor dieren zorgen en Orion intimideert haar niet. Ik ben haar zo dankbaar dat ze op zo'n korte termijn beschikbaar is! 

Als ik alles heb laten zien en uitgelegd, vertrekt Katie met de sleutel. Ik ga naar Whole Foods om boodschappen te doen voor ons avondeten. Ik neem het hoofdgerecht met twee bijgerechten voor $24 weer mee. Daarmee besparen we $15 in vergelijking met elk gerecht individueel kopen. Toch meegenomen. 

Vanochtend zag ik een mooie foto van de achterkant van een hortensia. Dat bracht me op een idee. Nu kan ik natuurlijk niet zomaar iemands tuin binnenlopen, maar naast Greenheart staan een drietal prachtige hortensia's. Het is geen eenvoudige taak, maar ik ben best tevreden met onderstaande foto's. 

Thuis hoop ik nog een uurtje te lezen, maar Orion is vervelend bezig met de katten. Als het dan eindelijk eens stil is en ik rustig zit te lezen, merk ik dat Orion niet op het deck is. Ik hoor wat gekraak in de keuken, maar denk dat het Rick is. 

Als ik naar binnen ga, zie ik dat Orion de rol beschuit, die op het eiland stond, helemaal soldaat heeft gemaakt. Daarna heeft hij het plastic rond het tweede pak met zes rollen open gebeten en is begonnen aan een van die rollen. Gelukkig kan ik daarvan het meeste nog redden. Die houden wij dan maar. Zo heb ik van teveel rollen bijna te weinig!

Voor het eten puzzelen Rick en ik nog wat. Het gaat snel, want er zijn maar 500 stukjes en de plaatjes erg verschillend. Dat is ook weleens leuk en het doet ons aan ons geliefde Parijs denken. Ik vind het nog steeds zo jammer dat de reis van twee weken daarheen vorig jaar niet door kon gaan.

Het avondeten is heel makkelijk, want allemaal koud. Voor mij althans, Rick warmt zijn zalm en bonensalade op. We hebben blackened zalm met een salade van gegrilde boontjes, ui, kerstomaatjes en olijven, die we al eerder aten. Verder proberen we de boerenkool en spruitjes salade met Parmezaanse kaas. 

Die salade is helaas geen succes. Rick doet al voor hij het heeft geproefd mosterd op de salade. Dat doet hij altijd als hij verwacht iets niet lekker te vinden, ketchup of mosterd. Ik grap dat hij nog altijd het jongetje van vroeger is wat betreft spruitjes. Dit keer moet ik Rick echter gelijk geven. De salade is gewoon niet lekker, de plakjes spruitjes zijn rauw en keihard. Dat is dus geen herhaling waard.

Nu ga ik de kookshows, die ik vorige week heb gemist kijken. Hell's Kitchen en Master Chef zijn tegelijkertijd begonnen, dus we zien veel van Gordon Ramsay. De "chefs" van Hell's Kitchen zijn allemaal heel jong en een van hen zal de nieuwe Gordon Ramsay Steak in Las Vegas gaan runnen. Ik ben benieuwd!