Over een terugrit met een tussenstop

De airconditioning in deze hotelkamer werkt heel goed en daardoor hebben we heerlijk geslapen. Het is namelijk al 25 graden bij het opstaan en zal nog warmer worden. We pakken alles in en laden de auto vol, al is het een stuk minder vol dan op de heenweg.

We halen koffies en ontbijt van Starbucks, maar om de een of andere reden krijgt Rick een bagel in plaats van zijn bacon Gouda broodje. Dat moet hij bij een andere Starbucks straks even rechtzetten. 

Voor we Boston verlaten willen we nog twee plaatsen bezoeken. Als eerste rijden we naar het Boston University Wheelock College of Education & Human Development. We zien dat de groene T lijn meters van Saskia's appartement linea recta hierheen rijdt en praktisch voor de deur stopt. Saskia is heel blij met die intel.

Dan gaan we op zoek naar de Harvard University campus. We willen die oudste universiteit van het land (opgericht in 1636 en net zo oud als mijn alma mater de Universiteit van Utrecht) ook weleens bezocht hebben. We rijden er omheen, maar kunnen niet goed vinden waar de hoofdebouwen zijn.

Rick vindt in die buurt een Starbucks, die zowaar een eigen parkeerplaats heeft. Daar haalt hij zijn broodje met bacon and Gouda. Intussen kijk ik op Google maps waar die campus nu precies is. Dat blijkt zes minuten lopen verderop te zijn en het zijn gebouwen rond grasvelden, dus geen wonder dat we er niet met de auto konden komen. 

We lopen naar het standbeeld van de (belangrijkste) oprichter John Harvard. Daar zien we de bekende faculteiten omheen staan. Een ervan is filosofie en ik kan me zo voorstellen dat die studie in de 17e eeuw heel hoog in het vaandel stond. 

Na de nodige foto's genomen te hebben lopen we terug naar de auto, want het is hoog tijd om de terugweg aan te vangen. 

Zonder oponthoud verlaten we de stad en tanken er net buiten. Met wat koude drankjes kunnen we tot de lunch wel voort. Dora rijdt vandaag mee op het Eisenhower Interstate Highway System. Het netwerk van snelwegen in de VS is door een wet, die president Eisenhower in 1956 ondertekende, ontstaan. 

Alles gaat vlot en net voor New York stoppen we bij New Haven, Connecticut (waar Yale is, een andere "Ivy League" universiteit) bij een service plaza met een Subway en McDonald's. Ik neem een Subway salade en Rick een paar McDonald's cheeseburgers. Zo kunnen we er weer even tegenaan. 

Bij New York wordt het verkeer weer slechter en voor we het weten staan we in de file. Het is dan ook zeer verwarrend welke afslag we moeten hebben en Rick rijdt degene voor de George Washington Bridge voorbij. 

Dat brengt ons dan wel weer bij een bekende plek waar we nog nooit geweest zijn: het befaamde New York Yankees honkbalstadion. Heel snel neem ik er een foto van. Zo zie je nog eens iets als je verkeerd rijdt.

Tegen tweeen komen we bij Katja en Kevin in de buurt. Ik vraag voor de zekerheid of we ze nog ergens mee kunnen helpen als we hier nu toch zijn. Het blijkt dat Kevin het wel heel fijn zou vinden als Rick hem met het in elkaar zetten van de meubels van de babykamer kon helpen. 

Verder moet het huis schoongemaakt en dat kan Katja nu niet zelf doen. Pa en Ma to the rescue! Een uurtje later rijden we voor bij het blauwe huisje in Neptune. Katja heeft een bloeddruk controle afspraak bij de vroedvrouw en is er niet, maar Kevin ontvangt ons dankbaar. 

Rick heeft zijn gereedschappen mee, want die gebruikte hij voor Saskia's meubelen. Die komen nu heel goed van pas. Ik ga aan het afstoffen, stofzuigen en de badkamer schoonmaken. De mannen hebben om half vijf alles in elkaar gezet en we nemen weer afscheid van een heel dankbare Kevin, wie weet voor hoe lang. 

Al met al is dit alles dus in zo'n anderhalf uur gedaan en Waze schat dat we rond acht uur thuis zullen zijn. Dat valt dus alles mee. We besluiten in een keer door te rijden en thuis avondeten te halen. 

Er is nog even wat oponthoud doordat we een zwaar onweer over ons heenkrijgen, maar net voor achten zien we het oude vertrouwde "Welcome to Virginia, Virginia is for Lovers" bord. Niet veel later zijn we in het centrum van Vienna en haalt Rick zijn Griekse salade van Plaka Grill en ik mijn sashimi van Red Galanga daartegenover. 

Hongerig en moe komen we thuis. Orion and Zorro zijn duidelijk blij ons te zien, hoewel Katie heel goed voor ze heeft gezorgd. We smullen van ons eten en gaan dan met de voeten omhoog zitten. Het was een zeer productief maar ook vermoeiend lang weekend. Terwijl ik hier in mijn stoel hang zie ik de vuurvliegjes in onze tuin "dansen", zo bijzonder ook weer!