Over vrijdag

Hoewel ik wakker was toen Rick opstond, moet ik toch weer in slaap gevallen zijn. Ik doe mijn ogen pas weer open als Rick bovenkomt om te douchen. Het is net na achten! Dat is laat voor mij tegenwoordig.

Gauw maak ik ontbijt en heb het net op als Rick weer beneden komt. We rijden naar Vienna en gaan niet veel later met onze koffies weer huiswaarts. Ik zie op Pokemon Go dat er een nieuwe Pokemon bij het zwembad is. 

Rick wil op tijd zijn voor zijn vergadering en zet mij daar even af. Als ik terugloop voel ik me een beetje melancholiek. Al het groen aan de linkerkant op de foto zal binnenkort worden weggehaald om er drie huizen neer te zetten. Het enige voordeel is dat we verkeer aan zullen zien komen, nu is het een gevaarlijke bocht.

Natuurlijk zijn de krioelers ook vandaag weer hard in de weer om te paren. Het is uitkijken om niet op levende te stappen en de lijkjes te ontwijken. Ze komen nog steeds uit en ik lees dat de komende drie weken het hoogtepunt zijn. 

Dapper begin ik op het deck aan mijn stappen, maar daar landt de ene na de andere cicade op. Orion eet er weer heel wat en probeert ze te vangen. Als ik er een paar met een wit achterwerk zie, ga ik naar binnen. 

Mot je wat?

Die zijn besmet met een speciale schimmel, die alleen cicaden, die iedere 13 of 17 jaar uit de grond komen "aanvalt". Smithsonian heeft een interessant artikel over dat fenomeen. Het leven van een magicicada, zoals ze officieel heten, gaat niet over rozen. Heb je 17 jaar in de grond gezeten, wordt je achterwerk opgegeten. 

Als ik mijn stappen bijeen heb ga ik naar boven om in te pakken. Wanneer ik daarmee klaar ben is het lunchtijd. Rick komt uit zijn kantoor en merkt op hoe donker het in huis is. Hij heeft dat net gezegd als er een oorverdovende donderklap luidt met de bliksem vrijwel meteen daarna. Dat is dichtbij!

Onderweg naar onze salades stortregent het, dus we zijn al bang dat we doorweekt zullen worden. Maar net zo plotseling als het begon wordt het weer droog. Bizar, zo'n onweer uit het niets!

De zon is al gauw weer terug en het is heerlijk buiten. Op het deck zitten kan niet met al die zieke cicaden, dus ik ga weer naar mijn plekjes in het centrum. Het begint lelie tijd te worden en in een paar tuinen bloeien ze al mooi. 

Terwijl ik op mijn bankje bij Whole Foods zit, bedenk ik mijn Dora foto van vandaag. Ik heb een nieuwe roze met gele Pokemon gevangen en besluit dat Dora daar mooi bij kleurt. Zij ontdekt vandaag dus Pokemon in het wild. 

Tegen drieen krijg ik dorst en is het tijd voor nog een nieuwe smaak thee van Caffe Amouri. Michael, de eigenaar, vertelde me dat al die smaken natuurlijk zijn en niet met smaakstof zijn aangelengd. Vandaag wordt het de perzik abrikoos zwarte thee, ook weer super lekker en verfrissend. 

Op een bankje langs het W&OD pad drink ik het op en maak dan een korte wandeling langs het pad. Hoe het kan weet ik niet, maar er vliegt maar een enkele cicade, terwijl het decibel niveau op mijn geluidmeter 80 is. 

Thuis tref ik Rick aan het maaien van de voortuin. Hij stelt voor vroeg te gaan eten, want we zijn om half zeven uitgenodigd voor een graduation feestje op de oprit van onze buren twee huizen verderop. 

We proberen Bear Branch Tavern, maar dat is zo populair, er is om vijf uur al een wachttijd van een uur. Onze tweede keuze is Zenola, meer vanwege de atmosfeer, dan het eten, want dat is bij Zenola voortreffelijk. We bestellen onze gewoonlijke favorieten en smullen daarvan. 

We zijn op tijd terug voor het feestje. Drie van de jongvolwassenen in onze straat hebben hun high school graduation gehad en vertrekken in de herfst naar college. Ze gaan allemaal naar verschillende scholen. 

Een van de tweelingen van onze buren gaat naar Virginia Tech tot blijdschap van haar ouders, die ook Hokies zijn. Haar broer gaat naar de University of Indiana en Cole, onze buurjongen, naar de University of Tennessee. Zijn moeder Jennifer heeft leuke koekjes met de schoolkleuren en logo's laten maken (niet dat ik daar een van proef). 

Het wordt heel gezellig, maar na iets meer dan een uur dwingen Rick en ik onszelf afscheid te nemen. Rick moet al zijn spullen nog inpakken en ik heb ook nog het een en ander te doen. We hebben vanavond ook te horen gekregen dat onze buren niet voor Orion kunnen zorgen als we naar Boston gaan, dus daar moet ook een oplossing voor gevonden worden.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!