Over een weekend Boston en omgeving

Zaterdag

De zon wekt ons en al om half acht staan we op. Rick gaat ontbijt en koffies halen bij de Starbucks naast het hotel. 

We hebben uitzicht op een roeiclub en al die roeiboten doen mij aan mijn tijd bij Triton in Utrecht denken. Ik heb maar een paar jaar geroeid, maar ik heb er heel leuke herinneringen aan. 

Als we onze douches genomen hebben, rijden we naar Saskia's appartement. Daar meet Rick van alles op en laat Saskia hem weten waar ze plankjes aan de muur wil en wat ze van IKEA nodig heeft.

Er is welgeteld een IKEA in heel Massachusetts en die is zo'n half uur rijden naar het zuiden. Op weg erheen zien we een aantal Boston University gebouwen, maar niet dat waar Saskia heen zal gaan. Dat ligt aan de andere kant van de rivier.

We komen net na openingstijd bij IKEA aan. Saskia weet precies wat ze wil, dus nog geen uur later hebben we alles in onze karretjes. Behalve een plankje voor boven haar bed zijn er een ladenkastje, krukje, nog wat kleinigheden en twee lades voor onder Saskia's bed.

Nu wil Saskia nog wat plankjes voor aan de muur, waar ze platenalbums op wil zetten. Daar heeft ze vastomlijnde ideeen voor en IKEA had die niet. We zien dat er vlakbij ook een Home Depot is en daar vindt Saskia precies wat ze voor ogen had. 

Voor de lunch gaan we het centrum van Boston in. Vlakbij de befaamde Faneuil Hall vinden we Bostonia, waar we een tafeltje op het terras krijgen. Saskia heeft van tevoren gezien dat ze een veganistische Beyond Meat burger hebben. 

In Boston moet je kreeft eten en Rick neemt een broodje kreeft en ik een superlekkere salade, waar ik ook zonder kreeft van gesmuld zou hebben. We lopen heel even rond, maar willen zo snel mogelijk aan Saskia's kamer gaan werken. 

We sjouwen eerst alles naar boven, wat nog niet meevalt, want die IKEA dingen zijn zwaar! Rick wil aan de plankjes beginnen, maar hij heeft voor een van zijn apparaatjes een 9 volt batterij nodig. Ik werp me op die te gaan halen en zie zo ook wat meer van Saskia's leuke buurt.

Je ziet hier nog steeds veel "Boston Strong", wat na de bomaanval op de marathon hier in 2013 een veelgebruikte leuze is geworden. Zo ook op een muurschildering in Allston, waar Saskia woont. 

Terug in het appartement werken we hard. Ik maak Saskia's appartement schoon, want ze krijgt drie vriendinnen te logeren. Ook doe ik haar was en vouw die op. Saskia is bezig met een IKEA ladenkastje en Rick hangt plankjes. 

Het neemt allemaal nogal wat tijd in beslag. Intussen komen Saskia's vriendinnen een voor een uit Baltimore en Philadelphia. Zij moeten elkaar maar vermaken, want wij willen vanavond alles afkrijgen. 

Dat lukt uiteindelijk met letterlijk vereende krachten. Om half negen doen we eindelijk als laatste de lades in het kastje. Daar is iets mis gegaan en alleen de bovenste la werkt. We zijn allemaal zo doodmoe, dat we besluiten het voorlopig maar zo te laten. Bij een volgend bezoek kunnen we proberen het te maken. 

Aangezien Saskia morgen met haar vriendinnen op pad gaat, gaan we vanavond met haar uit eten voor Ricks vaderdag. Saskia heeft Mad Monkfish gevonden, een sushi en Aziatisch eten restaurant met een live jazz bandje. 

We hebben geluk dat er net een tafel buiten vrijkomt. Het eten is heerlijk! Ik heb een bord sashimi, Rick sushi en Saskia een kerrie gerecht. Het is gezellig zo met onze jongste. We zijn zo trots op haar hoe ze haar nieuwe leven hier opbouwt!

Rick zet mij na het eten bij het hotel af en daar knuffel ik Saskia even flink. Ik vind het moeilijk afscheid te nemen als ik niet weet wanneer ik de kinderen weer zal zien. Rick brengt Saskia terug naar haar appartement en dan gaan wij al snel slapen. 

Zondag

Alweer is het een prachtige dag. Rick en ik hebben besloten dat we in Boston willen ontbijten, dus Rick gaat enkel koffies van Starbucks halen. 

Intussen doe ik mijn ochtendroutine en bij het indoen van mijn contactlenzen valt er een van mijn vinger. Hij stuitert in de wasbak en gaat dan zo in het gat wat bedoeld is om overstroming van de wasbak te voorkomen!!!

Oh, wat baal ik! Gelukkig kan ik nog goed zien zonder die contactlens, maar ik had hem net nieuw en ze zijn superduur. Ik probeer mijn humeur er niet door te laten vergallen, maar het is maar goed dat niemand hoort wat er uit mijn mond komt. 

In Boston parkeren we in dezelfde garage als gisteren en lopen naar hetzelfde restaurant, want hun brunch menu ziet er erg lekker uit. Jammer genoeg zijn alle tafels buiten gereserveerd. Dan gaan we maar naar iets anders op zoek. 

Dat vinden we bij North 26 met zicht op Faneuil Hall. We bestellen beiden een virgin Mary, een bloody Mary zonder alcohol. En dan wachten we en wachten we. Pas drie kwartier later komt ons eten, een eenvoudige frittata voor mij en drie eieren met ontbijt worst voor Rick. Achteraf hadden we best dat uur op een tafeltje bij Bostonia kunnen wachten. 

Na het eten besluiten we een deel van het Freedom Trail te gaan wandelen. Dat is te volgen via een bakstenen pad, jammer genoeg niet geel geverfd grappen wij tegen elkaar. We beginnen bij Faneuil Hall met zijn sprinkhaan windvaan. 

Dan lopen we langs een heel aantal historische gebouwen tot we terug zijn bij ons startpunt. Het Freedom Trail is veel langer en mijn zus en ik hebben het een aantal jaren geleden helemaal gelopen. Daar hebben we vandaag geen tijd voor, maar vinden dat we heel veel interessants hebben gezien. 

Het oude State House

Meeting House

Oudste huisje, meer dan 300 jaar oud

Het oude stadhuis

The King's Chapel, het oudste gebouw in de stad

Granary begraafplaats met graven van o.a. Hancock en Paul Revere

Dora bekijkt het State House (equivalent van het Capitool in de meeste staten)

Rick wil nog graag een biertje drinken bij de Samuel Adams Tap Room. Het is Vaderdag en ik vind het ook prima om hier te lunchen als Rick dat wil. Helaas hebben ze slechts wat snacks, dus dat plan laten we varen. 

In plaats daarvan lopen we naar Union Street en vragen een tafeltje buiten bij het Union Street Oyster House and Bar. Dat restaurant bestaat al sinds de 18e eeuw en ze serveren al oesters sinds de vroege 19e eeuw. Heel historisch, dus. 

Wij bestellen beiden een salade met kreeft. Rick de Caesar en ik de gemengde sla met tomaat en komkommer. Het smaakt ons allemaal even goed!

Dan is het tijd om afscheid van Boston te nemen. We rijden naar het noorden, naar Newburyport waar mijn zus en gezin wonen. Het is warm weer en dit is een heel leuk plaatsje aan het water. We krijgen meteen een vakantiegevoel hier met al die boten op het water. 

Het is zo fijn om mijn zus en zwager en de kinderen weer te zien! Door de pandemie is dat alweer een paar jaar geleden. We gaan in de tuin zitten kletsen tot we naar het centrum van het plaatsje gaan voor het avondeten. 

Het is mijn zus ondanks de vaderdag drukte gelukt een tafel te reserveren op het terras van de Tuscan Grill, een ook voor hen nieuw restaurant. Het wordt super gezellig en het eten is voortreffelijk! 

Om de dag af te sluiten gaan we nog naar een gelato ijswinkel. Daar probeer ik de salted caramel gelato. Ik vraag een bolletje en nog krijg ik zoveel! Ik erger me daaraan. Zelfs mijn nichtjes vonden het zonde van het ijs, want hun twee bolletjes waren een super grote bak. 

We gaan langs de boardwalk hier aan het water zitten. Mijn zus ziet nog een vriendin en die ontmoeten wij ook. Ik merk echter dat ik echt doodmoe ben van de afgelopen dagen. Ik slaap ook slecht in dit hotel. 

We gaan nog even naar hun huis, maar nemen dan al gauw afscheid. Gelukkig is er weinig verkeer op de terugweg en rond half negen zijn we terug in het hotel. Daar schrijf ik dit blog en Rick kijkt een show. Morgen weer vroeg op om de lange thuisrit te maken. Allemaal een fijne week gewenst!