We hebben goed geslapen en staan om kwart over zeven op. Na de gewoonlijke ochtendroutine gaan we op weg voor het ontbijt. Rick zoekt en zoekt, maar vindt geen Starbucks dichtbij met al onze wensen. Of ze hebben geen nitro brew of Katja's cold foam koffie niet.
Uiteindelijk proberen we het met de Starbucks in een service plaza langs de snelweg. Die hebben weliswaar alles waar we naar zochten, maar het is druk en gaat langzaam. Rick en ik nemen egg bites als ontbijt en ik bestel het ontbijt voor Katja en Kevin van Joe's Bagels.
Alles duurt hier altijd zo lang en je rijdt al gauw bijna tien kilometer van het ene naar het andere en terug. Dat zijn wij niet zo gewend. Wij hebben eigenlijk bijna alles wat we nodig hebben binnen een straal van zo'n zes kilometer.
Tegen negenen zijn we eindelijk bij Katja en Kevin. Die hebben nog net tijd om van hun ontbijt te genieten, want ze moeten om tien voor half tien naar de kinderarts. Terwijl Katja eet mag ik het kleine hummeltje vasthouden.
Die ligt in heel diepe rust tot ze in haar autostoeltje moet. Dat vindt madammeke maar niets en ze protesteert luid tot Katja haar goed in haar dekentje wikkelt. Wij nemen afscheid tot de lunch.
Ocean Grove is een heel leuk plaatsje met oude Victoriaanse huizen
Dora ontdekt een nieuwe boardwalk. Ze heeft deze maand heel wat strand gezien
Precies als ik bij de auto aankom trilt mijn Fitbit dat ik de 10000 stappen heb gehaald. Het is zo warm, dat mijn haar druipt! Gelukkig hebben we koud water in de auto.
Rick moet om half een aan het werk en ik ga voor iedereen lunch halen. Ik bestel salades van Mr. Greek en ga op weg. Net als ik de hoofdweg opgedraaid ben komt er een hardrijdende auto aan, die in mijn baan slingert. Ik moet naar rechts om hem te ontwijken en daar staat een vangrail vlak op de weg en die gaat niet opzij. Kgggr, ik hoor mijn prachtige nog geen jaar oude auto erlangs krassen.
De andere auto racet verder en mij staan de tranen nader dan het lachen. Ik rijd door naar het restaurant en bekijk daar de schade. Die lijkt op het eerste gezicht niet zo erg als ik had gevreesd, maar bij nadere inspectie zijn de meeste delen aan de rechter kant van de auto beschadigd.
Als ik Rick bijna huilend opbel is die gewoon blij dat ik okay ben. Het is maar blik en we hebben verzekering is zijn nuchtere reactie. Hopelijk kunnen ze de auto weer als nieuw maken. Ik besluit het verder mijn dag niet te laten bederven.
Bij de Griek haal ik de salades op en breng eerst Katja en Kevin hun lunch en rijd dan naar het hotel. Daar geef ik Rick de zijne, maar hij heeft nog geen tijd om te eten, want is met een klant aan het praten. Ik eet mijn Griekse salade met garnalen en dat smaakt heerlijk.
Mijn volgende doel is Target. Katja heeft me een lijstje meegegeven. Het valt nog niet mee alles te vinden. Katja heeft vastomlijnde ideeen voor spullen in de babykamer. Ik stuur haar dus foto's en zij bepaalt wat ze wel en niet wil hebben. Uiteindelijk heb ik alles op het lijstje in mijn karretje.
En dan kan ik het niet laten. Ik zie een schattig jurkje met Minnie op een eenhoorn. Daar komen ook een roze tutu en een pakje bij. Katja wil niet teveel roze, maar ik ben Omi en mag mijn kleindochtertje verwennen. Gelukkig vindt Katja het ook allemaal schattig.
Terug in het hotel maken Rick en ik ons klaar om naar het kersverse gezinnetje te gaan. Ik besmeer wat beschuit met muisjes en neem die mee. Katja kende de traditie niet en Rick was het ook vergeten. Het is dan ook al tientallen jaren geleden dat wij dit voor het laatst aten. Gelukkig vindt iedereen het erg lekker.
Nadat we het eten hebben afgegeven, gaan we terug naar het hotel. Ook dit was een heel drukke dag en ik ben blij dat ik Katja met Target heb kunnen helpen. Morgen nog een volle dag hier, de tijd gaat veel te snel! Liever koekjes worden niet gebakken, zei mijn oma altijd, maar ik zou nu zo graag Kevins ouders zijn en om de hoek wonen!
Kleine Fiona zien we vandaag alleen maar lekker slapend. Rick helpt Kevin met een paar dingen en samen zetten ze de doos met onze autostoel, die Katja gratis van haar schoonzus kreeg, in de auto. Zo kunnen wij Fiona ook vervoeren, al zal dat nog maanden duren, zo niet langer.
Katja heeft vanavond enorme zin in biefstuk en we doen hetzelfde als gisteravond. Als Katja Fiona gaat voeden, rijden Rick en ik naar Asbury Park. Daar vragen we een tafeltje buiten met zicht op zee bij Stella Marina.
Bij dit restaurant zijn we al vaker geweest en het eten is er heel goed. Rick en ik delen wat charcuterie en dan heb ik de vissoep en Rick de filet mignon. Die laatste bestellen we ook om mee te nemen voor Katja. Kevin kiest een lekkere pizza.
15 reacties:
Aaaiii wat een pech van je auto! Maar fijn dat jij niks mankeerde inderdaad.
Leuk dat jullie de traditie van beschuit met muisjes hebben laten zien.
Fijn dat je katja kon helpen met je target trip. Hoe is het om je eigen dochter als moeder te zien? Vast heel mooi en bijzonder!
Fiona is een schatje, zo zoet, blij met al je foto's. Wat een leuk plaatsje is dat, gaaf die schilderijen. Vervelend van je auto maar zoals Rick zei, het is maar blik. Geniet vandaag van alles!
Ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent en dat je baalt van je beschadigde auto. Maar gelukkig is het alleen maar blikschade en heb jij niks.
Wat een poppetje lijkt Fiona zo gewikkeld in een dekentje.
Dar kunstproject is erg leuk om te zien.
Geniet maar lekker vandaag.
Leuk om Fiona ingebakkerd te zien, is hier ook helemaal in om ze rustig te laten slapen.
Voor mijn kleinzoon ook veel kleertjes gekocht, foto met telefoon en na toestemming moeder kopen, zo makkelijk tegenwoordig.
De badplaatsen hebben zo'n aparte sfeer , wij houden er ook veel van.
Wij zijn inderdaad heel blij met twee dochters met kleinkids 'om de hoek' , we passen veel op en genieten ervan.
Balen van je auto maar inderdaad is het maar blik.
Wat is Fiona een mooi kindje.
Jammer dat jullie zo ver weg wonen maar ik voorzie heel
wat ritjes naar New Jersey.
Wat een leuke wandeling heb je gemaakt. Leuk ook die kunstwerken.
Grrr, dat iemand gewoon doorrijdt! Ik kan daar zo boos om worden. Gelukkig heb jij niks en is het inderdaad slechts blikschade (waar ik ook flink van zou balen!).
Fijn om nog een hele dag te hebben met Fiona. Ik snap dat je nu graag dichterbij had willen wonen.
Fiona is een schat van een baby. Begrijpelijk dat je weer een leuk setje voor haar gekocht hebt. Wat een leuke omgeving waar Katja en Kevin wonen. Zo kleurrijk ook al die muurschilderingen.
Jammer van je auto maar gelukkig slechts blikschade.
Dat inbakenen van je baby heb ik nooit meegemaakt. Ik dacht dat het in Rusland de gewoonte was. En kraamhulp heb ik alleen bij de eerste gehad. En wat voor een. Werkelijk een uit duizenden. 14 dagen lang. Daarna werd het 10 a 14 dagen ziekenhuis na de bevalling.
Bij mijn weten ging je toen voor controle naar het consultatiebureau waar de baby werd gecontroleerd. Mijn schoonvader, die huisarts was, nam die taak op zich. Vond het veel te leuk.
Jammer dat ze niet in jullie directe omgeving wonen om ze regelmatig te zien. Ik vloog vlak na de geboorte van Noa, de oudste kleindochter naar Israel, na 14 dagen moest ik terug. Daarna heb ik haar maanden niet gezien.
Geniet nog van de hele dag Fiona.
Groetjes Wil
@Sophie - Het is heel bijzonder en Fiona is ook meteen zo "eigen".
@Sonja - Doen we!
@Anja - Vanochtend gebeurde hetzelfde bijna met Rick! New Jersey automobilisten, grr!
@Tineke - Dat inbakeren wordt hier al heel lang gedaan. Wij met onze kinderen in ieder geval ook.
@Anja - Dat hoop ik ook!
@Petra - Het zal weer moeilijk zijn afscheid te nemen!
@Wik - Dat inbakeren doen ze hier al heel lang. Met onze kinderen deden we het ook, dus niet alleen Russisch. Er zullen vast ook wel weken en soms maanden tussen het zien van Fiona zitten. Ik troost me maar met de gedachte dat elk bezoek intensiever is dan even aanwippen.
Wat een schatje is Fiona toch. Leuke foto’s van haar. En can het stadje en boardwalk.
Jammer van he auto. De tranen zouden bij mij ook hoog zitten. Maar idd het is maar blik en jullie zijn verzekerd. Fijne dagen nog met jullie kleindochter en t gezinnetje.
Een reactie posten