Tot mijn verbazing staat Rick pas om half acht op. Hij heeft zich verslapen, want eindelijk sliep hij eens goed. We staan tegelijkertijd op.
Ondanks de cicaden eet ik mijn ontbijt op het deck en begin dan vast aan mijn stappen. Ik vind het wel fijn ze al een heel eind gedaan te hebben voor Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. Dit keer heb ik er al bijna 4000 opzitten.
Onze oprit ligt bezaaid met cicadelijkjes en het is uitkijken om niet op een levende te stappen
Als mijn stappen klaar zijn ga ik aan Fairyville werken. Hoog tijd om de feeencamping op te zetten. De mythische bewoners van Fairyville hebben ook vakantie verdiend. Gelukkig hadden de feetjes geen last van een pandemie.
Na het eten blijf ik nog even buiten zitten, maar er vliegen steeds meer cicaden het deck op. Een paar blijven zelfs op onze windvaan zitten als die op en neer gaat. Als er tot twee keer toe een gillende op mijn schouder landt vind ik het mooi geweest.
Orion eet er zo ook veel te veel en ik vind het lawaai op een gegeven moment niet meer uit te houden. Op naar het centrum van Vienna!
Er is hier vrijwel nooit iemand en zo ook vandaag. Het is een kleine oase. De cicaden zijn hier ook luid in de bomen, maar om de een of andere reden niet in dit parkje. Ik zie vogels, bijtjes en vlinders, maar slechts een enkele cicade.
Na een paar uur gelezen te hebben, verplaats ik me naar Caffe Amouri. Daar ga ik verder met mijn doel om deze zomer al hun smaken ijsthee te proberen. Vandaag is het sinaasappelbloesem zwarte thee, erg lekker.
Dan vind ik dat ik nog wel wat beweging nodig heb en wandel een stukje op het pad. De korenbloemen zijn nog steeds mooi, al naderen ze wel hun einde. Ook hier vind ik een bankje in de schaduw en lees mijn boek uit. Ik bedenk me dat ik mijn rondleidingen zo mis! Ik hoop dat het volgend jaar weer kan.
Als ik thuiskom is Rick er niet. Hij blijkt een diet Mountain Dew Big Gulp te zijn gaan halen bij de 7-Eleven om succes te vieren. Zijn presentatie is (natuurlijk, maar Rick is toch altijd zenuwachtig) heel goed gegaan.
Het stukje natuur bij Whole Foods heeft een bankje in de schaduw. Ik maak eerst even mijn maandthema foto met Dora, die de flora en fauna van het W&OD pad onderzoekt.
We hebben allebei genoeg van de plaag voor vandaag en blijven binnen. Rick stelt voor Thais te bestellen en dat vind ik prima. We hebben dat al een tijdje niet gehad. Het wordt dit keer Natta Thai. Ik heb de Thaise sate en de knapperige boerenkoolsalade met garnalen, erg lekker.
Saskia's meubelen werden vandaag bezorgd en nu kan ze haar appartement gezellig gaan maken. Ze vindt de buurt waar ze woont erg leuk en heeft er helemaal zin in. Ik ben heel benieuwd als wij later deze maand daarheen gaan.
5 reacties:
Fijn dat er toch nog plekjes zijn waar je toch lekker kan gaan zitten lezen.
Fred moest pas een training geven, oh wat was hij nerveus, en het ging zo goed. Iedereen was enthousiast, maar misschien heb je die zenuwen wel nodig om alert te blijven.
Fijne donderdag.
Zo grappig om dit te lezen. Ik heb in totaal 36 jaar bijna wekelijks presentaties gegeven maar bleef tot de laatste dag zenuwachtig en heb altijd "proef gepraat" liefst voor wat collega's. Dat is zo nuttig en zorgt ervoor dat je als je eenmaal begonnen bent heel snel een zeker gevoel krijgt. Je boft met die mooie rustige natuurplekken in je omgeving
Fijn dat je plekjes hebt om het lawaai van de cicaden enigszins te ontlopen.
Mooi dat Saskia's meubels er al zijn zodat ze kan inrichten. Hopelijk vindt ze snel haar draai in Boston.
Niet normaal zo hard is het geluid van de cicaden. Ik kan me voorstellen dat dat irriteert.
Ik hoop voor je dat de rondleidingen dit jaar al weer kunnen. Dat zou betekenen dat de
grenzen weer opengaan :). Zo benieuwd of dat binnenkort gaat gebeuren!
@Anja - Ik zal de komende tijd veel in dat parkje te vinden zijn.
@Marijke - Inderdaad, ik ook, lessen aan reisagenten gegeven en altijd weer nerveus.
@Petra - Ze vindt haar buurt in ieder geval leuk dus dat scheelt al.
@Marion - We hopen heel hard dat Kai en Raquel eind deze zomer kunnen komen!
Een reactie posten