Dag 6 Rehoboth: Over een onverwachte stranddag

Tot mijn grote vreugde word ik gewekt door de zon. Die zou zich volgens het weerbericht van gisteren niet laten zien vandaag. Het weerbericht is veranderd en er is nu maar een heel kleine kans op regen en onweer. Helemaal goed, natuurlijk, daar gaan wij optimaal van genieten!

Om te beginnen bestellen we dit keer koffies van Starbucks. De parkeerplaats van Rise Up is overvol en we hebben geen zin om te wachten. Starbucks koffie is ook prima. Gelukkig hebben ze bij Egg wel plaats buiten en we krijgen een tafel op hun overdekte terras.

Dit keer neem ik de Paleo Pleasure en dat bevalt me heel erg goed. Het is roergebakken spinazie, kerstomaatjes en champignons met een gebakken ei er bovenop. Als we hier nog eens gaan eten bestel ik dat zeker weer!

We zijn fijn vroeg klaar en al om half tien lopen we het strand op. We zetten onze parasol en stoelen neer en gaan dan een wandeling maken. Dit keer lopen we de boardwalk af naar het zuiden en dan terug via het strand. 

Botsautootjes, dat is lang geleden!

Deze spookkrab was een stuk schichtiger, dan degene een aantal dagen geleden

 Zo heb ik bijna 7000 stappen bijeen en de  rest komt later wel. Ik ben deze week best "lui" geweest en heb niet echt gesport. Maar met al het lopen dat we doen heb ik bijna iedere dag minstens 14000 stappen gelopen. Thuis begin ik wel weer aan het echte werk. 

We lezen een tijdje en ik doe mijn dagelijkse Elevate oefeningen en twee lessen Duolingo Frans. Ik hoop tegen de tijd dat ik Raquel weer zie in het Frans met haar te converseren. De tijd vliegt zo en voor we het weten loopt het tegen half een. 

Nu deze dag onverwachts zo mooi is, willen we geen tijd verliezen en besluiten bij het dichtstbijzijnde restaurant te gaan lunchen. Dat is Obie's by the Sea, een eenvoudig restaurant vlakbij ons appartement. De tafels en stoelen zijn plastic, maar we hebben uitzicht op zee.

Het is ook maar beter niet op uiterlijk af te gaan, want ons eten is beter dan bij het sjieke Victoria's van de eerste avond. Ik neem de salade met kreeft en Rick het kreeftenbroodje. Allemaal even smakelijk! Deze salade zou ik zeker vaker kunnen eten. 

Met volle magen lopen we terug naar onze strandstoelen. Rick gaat er even vandoor, want hij wil de Tweede Wereldoorlog torens op het zand gaan fotograferen. Daarvoor moet hij naar Cape Henlopen State Park en een stuk over het strand daar lopen. Ik vind het wel genoeg om de toren gisteren gezien te hebben.

Wel mooi en bijzonder dat ze daar al decennia in weer en wind op het strand staan

Om mijn tienduizend stappen bijeen te krijgen, maak ik ook nog een korte wandeling op de boardwalk. Als ik weer terug naar het strand loop valt me al het blauw op en ik moet daar natuurlijk een foto van maken en mijn "blauw" filter erop zetten. 

Rick komt enthousiast terug van zijn toren escapade en het is nog steeds heerlijk weer. Op de radar zie ik dat het hooguit vijftig kilometer ten westen van ons flink tekeer gaat met onweersbuien en bij ons thuis in Vienna is er een overstromingswaarschuwing. Misschien is het omdat de wind van zee komt dat het de kust niet bereikt. 

We lezen een aantal uren en dan heeft Rick zijn tijdschriften uit. Ik vind mijn boek wel erg leuk, maar het is al vier uur en wordt wat koeler. Ik wil ook graag gaan kijken of ik wat warmere kleren kan vinden, want ik heb alleen maar korte broeken en korte mouwen topjes mee. Naar verluid wordt het morgen maar 18 graden en dan is die kleding me niet warm genoeg.

We lopen naar Rehoboth Avenue, het hoofdgedeelte van het plaatsje. Daar vind ik al gauw een leuke turquoise Rehoboth trui (zie sake foto). We kijken bij Snyder's Candies en zien daar dat ze inderdaad drop verkopen, zoals Lieke, die hier in Delaware woont, al meldde. Ik mag op het moment iedere dag een scheepstouw dropje van mezelf en daarvan heb ik een kilo, dus voorlopig hebben we niets nodig. 

Nu nog een wat langere broek, want mijn benen worden gauw koud in de meegebrachte bermuda's. Bij White House Black Market, de enige "normale" kledingzaak hier, zie ik meteen capri jeans, die ik leuk vind. Het past perfect en voila, geslaagd! Het gebeurt met niet vaak dat ik zo gauw succes heb.

Tevreden loop ik terug naar het appartement, terwijl Rick de strandspullen van het strand gaat halen. Die doet hij maar meteen in de auto, want we denken dat het morgen geen stranddag gaat worden. Misschien verandert dat nog, vooral nu we alles al hebben weggeborgen. 

We gaan op tijd op weg voor het avondeten, want we willen graag weer een tafel op het terras van Stingray. Als we daar aan komen lopen, reageert een mij onbekende man alsof hij ons kent. Het blijkt Ricks vroegere manager te zijn, die op hetzelde terras zit met zijn vrouw.

Wij krijgen het tafeltje achter hen. Rick bestelt een Sapporo bier en ik een sake flight. Rick gaat met zijn biertje even met Greg en Carol praten. Ik ken ze niet en luister van verre mee met het gesprek. Zij hebben een huisje hier in Rehoboth en zijn er dus regelmatig te vinden. 

De sake is erg lekker, behalve de de pruimensake helemaal links op de foto. Die is me veel te zoet! Gelukkig houdt Rick van zoet en hij drinkt die voor me op. Van Ryan, onze serveerder, leren we dat het onbeleefd is zelf je eerste glaasje sake in te schenken. Hij schenkt dus alles voor ons in. 

De grote trekpleister hier voor ons is dat alle sushi rollen met komkommer in plaats van zeewier en rijst gemaakt kunnen worden. Dat kost meer en duurt langer, maar is zo de moeite waard! Hun ingredienten en combinaties zijn uniek en het wordt een bijzondere maaltijd. 

Wat een bonusdag was dit! We hadden gedacht van alles te moeten gaan verzinnen om ons bezig te houden en met zo min mogelijk dingen binnen doen was dat best een uitdaging geweest. Nu kunnen we al die dingen naar morgen verschuiven als het weerbericht niet verandert. En we blijven ons verbazen over het goede eten hier!