Dag 3 Wildwood: Over de speeltuin en het strand

Rick en ik blijven dit keer beiden tot half acht liggen en vinden uit dat Fiona nog maar net wakker is. Ze slaapt hier zo goed dat Katja en Kevin zich afvragen of ze Fiona ook thuis beter op haar slaapzakje kunnen laten slapen. Daardoor slaapt ze hier zo goed. 

Dit keer laten we Starbucks voor wat het is. We gaan eten bij Lemma's Cafe dat aan het strand ligt. Daar krijgen we een tafel op het terras. We bestellen koffie's, ijskoffie voor mij en Katja, en ik moet zeggen, die is erg lekker. Vroeger was koffie hier net slootwater, maar gelukkig is dat tegenwoordig een heel stuk beter. 

Katja en Kevin nemen de typische New Jersey "pork roll", wat gewoon een broodje met ham en kaas is zover ik kan zien. Rick bestelt de Western omelet met paprika, ham, ui en kaas. Ik kies weer een eiwit omelet met veel groentes. Fiona eet roerei met tater tots en alles gaat op. Voor zo'n kleintje heeft ze een flinke eetlust! 

Het is warm, maar bewolkt en we besluiten Fiona eerst mee te nemen naar de speeltuin vlakbij ons appartement. Daar klimt en klautert ze erop los. Fiona kan heel goed los staan, maar lopen moet nog tenminste aan een hand. 

Fiona is duidelijk een kindje dat eerst de kat uit de boom kijkt en zich ervan verzekert dat ze het echt kan. Als het haar lukt de trap op en af te klimmen is ze dan ook heel trots op zichzelf. Zo schattig! 

Grandpa geniet ook van zijn kleindochtertje

Rond half elf begint het op te klaren en gaan we ons klaarmaken voor het strand. We zijn blij dat we onze bolderkar meehebben. Bijna alles kan daarin, alleen wel zwaar voor Rick om het door het water tussen ons en de zee te trekken. 

Vandaag droogde dat al een end op, hopelijk steeds meer. Kevin zegt het nooit eerder zo gezien te hebben. Dit is volgens mij het breedste strand dat ik ooit gezien heb. Zelfs van waar wij gaan zitten is het nog een stuk verderop naar zee.

Fiona vermaakt zich heel goed, maar neemt af en toe gewoon een flinke hap zand. Wij denken dat ze honger heeft, maar dat is niet het geval. We leiden haar snel af, want dat zand is niet zo schoon. Maar ach, vieze varkens worden niet vet zullen we maar denken. De anderen moeten lachen om die Nederlandse uitdrukking. 

Tegen half een gaan Katja en Kevin terug naar het appartement om Fiona eten te geven en dan haar middagdutje te laten doen. Ook Rick gaat terug en ik blijf op de spullen passen. Helemaal goed, even rust en alleen zijn vind ik prima. 

Rick komt niet veel later terug met onze lunch. Die haalde hij van een restaurant vlakbij, de Royal Grille. Ik heb een Griekse salade en de anderen wraps. Katja komt na een uurtje ook terug naar het strand. 

Er zijn weer heel wat gestrande degenkrabben

Af en toe gaan we het water in. De temperatuur is lekker en Katja en Rick gaan naar de hogere golven. Ik houd daar niet van en blijf tot net boven mijn middel. Opvallend is dat mijn voet geen pijn doet als ik op het zachte zand loop. 

Kevin brengt Fiona om vier uur terug naar het strand en daar speelt zij (wij) nog een uurtje in het zand. Zand en water zijn zo leuk voor kinderen. Fiona kan er geen genoeg van krijgen. Het is voor haar dan ook veel te snel dat we op moeten ruimen om op tijd te zijn voor het avondeten. 

We willen bij Beach Creek Oyster Bar gaan eten en denkend aan gisteravond gaan Rick en ik er vroeger heen om een tafel te bemachtigen. Alleen blijken de tijden online verkeerd te zijn en is het restaurant vanavond gesloten. 

Dat is het geval met nogal wat restaurants hier. Na het seizoen zijn er heel veel alleen van donderdag tot en met zondag open. Het Crab House, waar we zondagavond ook aten, is wel open. Ik bel ze en er is een wachttijd van twintig minuten. Dat is te doen, dus we rijden erheen. 

Eenmaal aangekomen blijkt er helemaal geen wachttijd te zijn, maar wij kunnen niet gaan zitten voor Katja, Kevin en Fiona er zijn. Gelukkig komen die al snel en we krijgen een rode picknicktafel in het gezelligste gedeelte van het restaurant. 

We delen de krab "ballen", mini krabcakejes, als voorafje. Dan neem ik weer eens twee voorafjes als avondeten, de sushi tonijn en met krab en worst gevulde champignons. Dat blijken goede keuzes te zijn, erg lekker. 

De anderen zijn ook tevreden met hun maaltijden en Fiona is helemaal happy met een maiskolf. Alleen vinden Katja en ik de muziek vreselijk. Country, jakkes! Verder is het allemaal perfect en niet te laat voor Fiona, zoals gisteravond. 

Terug in het appartement gaat het meiske meteen naar bed. Dan mag Omi oppassen, want de rest wil nog graag een ijsje. Dat is niet aan mij besteed, dus ik blijf met liefde achter. Dit is alweer de laatste avond met de familie Ayles. Morgenmiddag gaan zij huiswaarts. Morgen dus nog even veel genieten van het kleine zonnestraaltje!