Dag 5 Wildwood: Over zon en zee

Rick is gisteravond verhuisd naar het king bed waar Katja en Kevin in sliepen en ik had het queen bed dus voor mezelf. Ik heb gek genoeg niet denderend geslapen, maar sta rond kwart over acht op, denkend dat Rick vast al een tijdje op is.

Tot mijn verbazing is dat niet het geval en ik ga op het balkon van de zon genieten tot Rick klaar is om te gaan. We hebben besloten bij de Royal Grille aan het strand te gaan eten. Op weg daarheen maken we wat foto's van het afscheidsbord van Wildwood.

Er staat "See you later, Alligator" op en verderop, niet op de foto, nog een bord met "After a while, Crocodile". Het is leuke humor naar het liedje van Bill Haley and His Comets in de jaren vijftig.

Bij de Royal Grille krijgen we een tafel op hun gezellige terras. We hebben zicht op zee en bestellen beiden de florentine Benedict. Dat zijn twee gepocheerde eieren met kaas, tomaat en spinazie op een Engelse muffin. Het is licht en lekker.

Na het eten halen we onze bolderkar uit de schuur en lopen naar het strand. Dit is werkelijk het breedste strand dat ik ooit gezien heb. Vanaf het begin kun je de zee maar een beetje zien!

We kiezen dit keer een plek dichter bij het water. We zetten de stoelen en parasol op en gaan dan een wandeling maken. Ik heb die beweging zo nodig, want het helpt mijn fibromyalgie. Die is weer flink aan het opspelen nu ik niet iedere ochtend sport. 

Onderweg redden we een nog levende aangespoelde degenkrab van een zekere dood. Rick heeft voor we gingen wandelen de vlieger opgelaten en als we terugkomen drijft die in zee. Gelukkig had Rick hem niet heel hoog laten gaan en kan hij hem makkelijk uit het water vissen. 

We blijven tot na het middaguur op het strand en laten dan alles staan om te gaan lunchen. Dat gaan we doen bij Captain Jack's aan de boardwalk. Hun terras heeft uitzicht op zee. Helaas is het eten niet super, de tonijn op mijn salade is  droog, maar dit is echt zo'n restaurant waar je om het uitzicht heen gaat. 

We gaan terug naar het strand waar Rick nog een poging waagt met de vlieger. Die lukt ook niet, dus geen vlieger vandaag. Er is niet genoeg wind voor, hoewel er toch echt een koele bries is.

Er is dit weekend een grote bijeenkomst van allerlei New Jersey brandweerwagens en ieder hotel heeft vlaggen van de verschillende plaatsen waar ze vandaan komen. Rick wil naar wagens gaan kijken, maar ik blijf liever op het strand. 

Rick huurt een fiets en fietst naar de parkeerplaatsen waar alle wagens staan. Bij terugkomst zegt hij dat hij niet had gedacht dat er zoveel verschillende brandweerkazernes zouden zijn in een relatief kleine staat als New Jersey. 

Tot half vijf genieten we van de zon en zee en dan lopen we terug naar het appartement. Daar zijn we in een mum van tijd klaar om erop uit te gaan. 

Met al die brandweerlieden willen we vroeg naar ons restaurant om verzekerd te zijn van een stoel aan de bar. We gaan net als gisteren aan de buitenbar bij Beach Creek Oyster House eten. Dit keer delen Rick en ik op drie manieren bereide oesters.

De eerste is rauw met creme fraiche, kaviaar en ui, de tweede met spinazie en room en de derde met worst en kaas. Die laatste is absoluut geen succes. De kaas en worst horen niet bij oesters. De andere bereidingen vinden we wel erg lekker. 

Daarna delen we nog een charcuterie plankje en dan hebben we meer dan genoeg gegeten. Dit is zo'n leuke plek, maar we zijn het erover eens dat we hier niet nog eens willen gaan eten. We hebben alles wat we lekker vinden van het menu nu gehad. 

Langzaamaan is het flink druk geworden en we zijn blij dat we vroeg zijn gegaan. We zijn rozig van de dag op het strand en zullen het vanavond vast niet laat maken.