Over de laatste paar dagen in New Jersey en zondag thuis

Vrijdag

We staan bijtijds op en gaan eerst koffie's halen bij Starbucks. Een paar dagen geleden hebben we het Coastal Blue restaurant aan het strand gezien. Met onze koffie's rijden we erheen en het ziet er goed uit. Ook het menu is ietsje anders dan de andere restaurants waar we geweest zijn. 

Rick neemt een eggs Benedict en ik bestel het gerecht met eiwitten, quinoa, spinazie en edamame. Dat wordt aantrekkelijk met een orchidee bezorgd. Dit restaurant ligt dan ook in een van de chiquere hotels, die we hier gezien hebben. 

Na alle verhalen van uren wachten op Schiphol heb ik besloten mijn terugvlucht uit Nederland om te boeken naar de vroegste ochtendvlucht naar Newark. Het kost niets extra's, maar ik zit bijna een uur aan de telefoon met United. De eerste dame boekte me enkel naar Newark en niet door naar Washington. Nu is alles geregeld. 

Rick rijdt intussen door Stone Harbor en we zien het hotel waar ik vorig jaar logeerde, toen ik op Fiona paste. Katja en Kevin hadden toen een bruiloft. Stone Harbor is een leuk stadje, maar het is moeilijk Cape May te overtreffen. 

Op de terugweg naar het appartement komen we langs een bijzondere vuurtoren. Die is ontworpen door dezelfde architect als de Library of Congress. Een veelzijdige man was dat, want het Jefferson gebouw in Washington is wel heel iets anders dan deze Victoriaans aandoende vuurtoren. 

Na er even rondgelopen te hebben gaan we ons klaarmaken om naar het strand te gaan. We hebben geluk met dit schitterende weer. Alleen staat er weer niet genoeg wind om de vlieger op te laten. Rick vindt dat duidelijk jammer. 

Vanochtend toen ik mijn contactlens in deed voelde ik een scherpe pijn. Dat is wel vaker zo als er iets op zit en meestal gaat dat er na een tijdje vanzelf vanaf. Zo niet vandaag, de pijn wordt steeds erger en ik haast me terug naar het appartement om mijn contactlenzen uit mijn ogen te halen. Gelukkig heb ik mijn bril mee.

We gaan lunchen bij de Star Bar van hetzelfde hotel als waar we ontbeten. Hier zitten we compleet op het strand, heel leuk. We bestellen kiptaco's en intussen probeer ik heel hard een oogdokter te vinden, die me vandaag kan zien. 

Dat lukt maar niet, maar ik blijf proberen. Ik heb maar een keer eerder zoveel pijn in mijn oog gehad en dat was foute boel. Gelukkig vind ik eindelijk een dokter, die me vanavond kan zien. Ik weet dat ik hier niet mee door moet blijven lopen. 

Na het eten gaan we terug naar het strand voor onze laatste uren daar deze vakantie. Mijn oog traant steeds meer en kan het licht niet goed velen. Rond vier uur lopen we terug en ik blijf wat rusten. Rick gaat een nieuw snorkelmasker uitproberen in het zwembad dat eindelijk weer open is (in september alleen vrijdag, zaterdag en zondag).

We gaan vroeg eten, zodat ik op tijd bij de dokter kan zijn. De keuze valt op Urie's, door Katja en Kevin aangeraden en ook met een leuke buitenbar. Die etentjes aan het water gaan we zeker missen! 

We delen in spek gewikkelde garnalen en ik heb de krab ballen met komkommersalade. Rick heeft een hamburger met een krab bal, zeker een lokale specialiteit en ook komkommersalade. Dudley, de bartender, werkt hier al meer dan dertig jaar!

Bij het Atlantic Cape Eye Care Center voel ik me teruggaan in de tijd. De bejaarde receptioniste heeft alles in papieren folders. Iedereen blijkt een afspraak van kwart over zeven te hebben, dus ik vrees al een lange wachttijd. 

Gelukkig is dat niet het geval, want ze verwachten dat mijn consult niet lang zal duren. Dat is inderdaad het geval. De dokter is ook al op leeftijd en binnen twee minuten heeft hij met een oranje vloeistof, die ook mijn oog wat verdooft, en een blauw licht gezien dat ik een zweertje op mijn hoornvlies heb. 

Dat is hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een bacterie op mijn contactlens. De dokter schrijft een combinatie van antibiotica en pijnstillende druppels voor en met een papieren recept (komt tegenwoordig ook niet vaak meer voor) sta ik binnen het kwartier weer buiten. 

De CVS is vlakbij en Rick gaat de druppels ophalen. Ik druppel mijn oog meteen. Dit moet vier keer per dag voor een week en natuurlijk mag ik mijn contactlenzen tot dan ook niet dragen. Gelukkig heb ik een nieuwe bril en vind ik die ook leuk, want ik ben best ijdel!

Door de pijn is het moeilijk iets te doen. Mijn blog stel ik uit tot ik bijna geen pijn meer heb en naar een show kijken is ook geen succes. Ik zoek dan ook om half tien mijn bed al op.

Zaterdag

Oei, mijn oog zit helemaal dicht als ik wakker word. Ik was het en doe er meteen weer een druppel medicijn in. Het lijkt in ieder geval iets minder pijn te doen. Hopelijk betekent dat dat de druppels helpen.

Rick komt net terug van een wandeling, want hij was een stuk eerder op dan ik. We hebben beiden geen zin om uitgebreid te ontbijten. We halen onze koffie's en gewoonlijke ontbijt van Starbucks en gaan dan inpakken. 

We moeten om tien uur uit de condo zijn en dat halen we precies. We willen alles altijd achterlaten zoals we het aangetroffen hebben en dat duurt toch langer dan het gewoonlijke uitchecken bij een hotel. 

We waren zeer tevreden over dit appartement en zullen het wellicht in de toekomst nog eens huren. 

Mijn oog doet nog flink pijn, maar met een zonnebril over mijn bril gaat het redelijk. We willen nog heel graag de Cape May vuurtoren bezoeken. 

Daar is het druk, maar het is de moeite waard om het gebouw te zien en de geschiedenis ervan te lezen. Voor mij zijn de Amerikaanse vuurtorens de Europese kastelen. Ze hebben zoveel mensen gered. 

Het is zo druk dat we ons voornemen om terug te gaan naar het toeristische gedeelte laten varen. Ik vind het sowieso niet fijn in de volle zon met mijn pijnlijke oog. 

Rick stelt Waze in op de vliegerwinkel hier. Eerst vinden we die niet, maar opeens zien we de kleine winkel.

Ondanks de grootte (of kleinte) hebben ze heel veel te koop. Rick vindt er zijn vervangingsstaart voor de vlieger, maar de eigenaar en Rick zijn het er niet over eens wat een goede houder in het zand is voor een vlieger. 

Rick vergat zijn ijzeren "schroef" een paar dagen geleden en zoekt een nieuwe. Volgens de expert hier zijn die juist niet goed. Al met al vertrekken we met een van Ricks dingen op zijn lijst. 

We weten niet wat er in het stadje gaande is, maar er staat een flinke file die kant op. Gelukkig is het restaurant waar we willen eten in de andere richting. 

We gaan naar het Harbor View restaurant, waar we eigenlijk gisteravond heen wilden gaan voor mijn oog roet in het eten gooide. 

Achteraf gezien misschien maar goed ook, want zoals zo vaak hier is ook dit restaurant maar gedeeltelijk open tijdens het laagseizoen. Gelukkig is het wel het buitengedeelte, maar het menu is beperkt. 

We genieten van het uitzicht, want met een verse dosis druppels in mijn oog gaat het wel. Daar zit duidelijk ook een pijnstiller in, want het wordt weer pijnlijker naarmate het dichterbij de volgende druppel komt. Hopelijk gaat dat ook snel weg. 

Rick heeft een biefstuk broodje met frietjes en ik de gegrilde tonijn. We delen een portie gefrituurde uienringen, want dit is onze laatste lunch van de vakantie. In New Jersey zijn de uienringen super lekker. 

Na het eten is het tijd om Waze ons naar huis te laten leiden. Met een tussenstop bij het Biden Center om te plassen en wat langzaamrijdend verkeer in ons gebied (altijd weer hetzelfde) komen we om kwart voor vijf weer thuis aan.

Natuurlijk is Orion zo blij! Hij weet niet welke knuffel hij moet aanbieden en probeert er meerdere. Uiteindelijk wordt het Lammie. Het is altijd weer goed thuis te zijn. 

Voor ons avondeten stelt Rick voor om naar Passion Fin te gaan. Hij stelt zelden een sushi restaurant voor, dus ik ben er meteen voor te vinden. Rick wordt bij binnenkomst herkend door de hostess vanwege het vele afhalen dat hij doet. 

We nemen plaats aan de sushi en genieten daar van een heerlijke maaltijd. Terwijl we zitten te eten roept iemand opeens Ricks naam. Het blijkt een oud-collega van meer dan tien jaar geleden te zijn. Ze praten even bij en Rick staat versteld dat hij Rick nog herkende. 

Moe van de dag en de pijn in mijn oog lig ik alweer vroeger in bed dan gewoonlijk. 

Zondag

Hoewel mijn oog nog pijn doet ziet het er stukken beter uit dan gisteren. Het verschil met mijn linker oog is bijna niet meer te zien. De druppels helpen dus zeker, ik kan niet zeggen hoe opgelucht ik daarover ben!

We staan rond kwart over acht op en gaan natuurlijk als eerste naar Starbucks. Dan stoppen we bij Greenheart waar net verse sappen bezorgd worden. Ik krijg een fles Rooster zo uit het krat nog voor het de ijskast ingaat. 

Vervolgens bezoeken we de H Mart voor paddenstoelen en wat sake. Als laatste is de Mosaic markt aan de beurt. Daar zoek ik een drietal knalrode tomaten uit voor mijn lunch en neem een bakje maitake paddenstoelen mee van King Mushroom. 

Thuis gaat Rick een hele waslijst aan dingen afwerken en ik ga voor het eerst in een week weer eens serieus trappen op mijn mini elliptische machine. Het weer is lekker genoeg om dat buiten te doen. Na een uur vind ik het wel weer genoeg geweest.

Voor ik mijn douche neem pak ik uit en houd mijn tas maar in de kamer, want volgende week woensdag heb ik hem weer nodig. Als ik met alles klaar ben is het lunchtijd. 

Rick neemt een pauze van zijn besognes en we rijden naar The Boro. Daar haal ik mijn geliefde poke bowl. Ik was teleurgesteld dat er in New Jersey geen poke bowl restaurant was, maar nu smaakt deze extra lekker. Rick haalt een broodje van Subway en we eten op het deck aangezien het zomers warm is. 

De rest van de middag geniet ik op het deck van het weer. Rick maait het gras en is rond drie uur ook eindelijk bereid om wat rust te nemen. Die man is altijd zo druk in en rond het huis, hij gunt zichzelf weinig ontspanning. 

Tegen vieren gaan we naar Whole Foods voor wat boodschappen. Het wordt de hele week mooi weer, dus we nemen alvast iets om te barbecuen mee voor morgenavond. Verder heb ik heerlijke salami worstjes ontdekt als snack. 

Voor ons avondeten willen we eigenlijk naar Bushel & Barrel, maar het lijkt alsof hun terras niet open is. We willen heel graag buiten eten met dit weer en lopen dan maar naar Earl's. Daar hebben we ook al heel lang niet gegeten. 

Het eten is lekker en ze hebben wat nieuwe dingen op het menu. Rick en ik delen de spinazie en artisjokken dip en dan kies ik de zeebaars met paksoi, quinoa en edamame, super lekker! Rick neemt blackened kip, die hij ook erg lekker vindt. 

Voor we terug naar de auto gaan lopen we Bushel & Barrel nog even in om te vragen of hun terras weer open zal gaan. 

De jonge host weet dat niet, want hij werkt er pas. Rick hoort dat hij een Nederlands accent heeft en hij is hier inderdaad Nederlandse stagiaire voor een half jaar. We praten even en zeggen dan tot ziens, want wie weet is hij hier nog als we het restaurant nog eens bezoeken. 

En zo zijn de vakantie en het weekend ook weer voorbij. Mijn oog is nu goed genoeg om dit blog te kunnen typen. Een hele vooruitgang, want gisteren en vrijdag kon ik het nauwelijks open houden. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!