Over een volle vrijdag

Rick staat om zeven uur op en door Orions penningen aan zijn halsband word ik ook wakker. De regen klatert op het dak en ik heb absoluut geen zin om op te staan. Als Alexa's wekker afgaat doe ik dat toch maar. 

De koffie staat klaar en ik maak mijn paddenstoelen en spinazie op. Vooral op een dag als vandaag is dit ontbijt een genot. Mijn gepocheerde ei lukt ook nog eens perfect, dat gebeurt niet iedere dag (het ontploft nogal eens in de magnetron). 

In de stromende regen gaan we naar Starbucks. De overblijfselen van orkaan Nicole komen over ons heen. Het heeft in lange tijd niet zo hard geregend. We hebben het daarom ook wel nodig. 

Het sporten bestaat vandaag uit op de plaats hardlopen en de elliptische machine boven. Zo heb ik het gevoel veel harder te werken dan op de mini elliptische machine. Die heeft lang zijn werk gedaan, maar ik voel me beter met deze routine. 

Mijn zus belt en we hebben een goed gesprek. Geen van ons kijkt uit naar de uitvaart van mijn vader, maar wie doet dat wel. Ik ben heel dankbaar dat mijn broers, zus en ik elkaar allemaal heel goed begrijpen. 

Na mijn Franse en Spaanse lessen ga ik naar boven. Daar ga ik eens kijken hoe het met mijn broeken gesteld is. Ik heb een paar nieuwe gekocht en dan moet er altijd iets weg. Ik vind er meer dan ik dacht die ik al jaren niet meer draag. 

Voor ik het weet is het na twaalven. Rick komt vragen wat ik wil eten als lunch. Ik heb enorme zin in pho van Roll Play Grill. Die halen we op en Rick kiest dit keer chili van Potbelly. Allebei zijn het lekkere maaltijden voor een regenachtige dag. 

Er zijn plekken in ons huis, die me al een tijd een doorn in het oog zijn. Ik moet denken aan hoeveel wij moesten opruimen in het huis van Ricks vader en mijn broers en zus nu in het appartement van mijn ouders.

Ons huis zit propvol met spullen en dat is mede omdat ik een man heb, die zich aan dingen hecht. Ik ben het omgekeerde, maar respecteer zijn gevoelens. Feit is dat we teveel spullen hebben, dus het is beter dat ik opruim terwijl Rick aan het werk is. 

In de basement hebben we een kast, die uitpuilt van puzzels en spellen. Ondanks een zwak protest van Rick heb ik besloten daar langzaamaan plaats in te maken. Er zijn spellen, die nog nooit geopend zijn. We hebben spellen dubbel en ik weet niet hoeveel puzzels, die we nooit weer zullen maken. 

Die hele kast in een keer onder handen nemen is een onmogelijke zaak. Ik begin dus langzaam. Ik haal er een aantal puzzels en spellen uit, die er nog redelijk uitzien. Ik zet ze op de Vienna "marktplaats" op Facebook en de meesten zijn bij dit schrijven al geclaimd. De rest gaat volgende week naar Good Will. 

Opeens is het kwart over twee en moet ik me haasten op tijd bij de fysiotherapie te zijn. Vlasta laat me eerst mijn armen en schouders oefenen op een soort elliptische machine voor armen. Dat is best inspannend!

Daarna masseert ze mijn schouders en oefenen we strekoefeningen. Sommigen zijn heel moeilijk, want een zenuw aan de zijkant van mijn schouder zit vast. Daardoor "slaapt" mijn pink telkens. De strekoefening daarvoor is heel ingewikkeld, maar ik ga het zo vaak mogelijk doen. 

Het uur is zo heel snel voorbij. Volgende week heb ik nog een sessie en hopelijk daarna ook nog. Ik wil deze pijnen opgelost krijgen en Vlasta's begeleiding is heel bevorderlijk. Ik vind het nog te vroeg om het zelf te doen. 

Het plenst weer als ik naar buiten loop. Ik ben blij dat ik mijn paraplu mee heb. Het is ook bizar warm, 20 graden en heel vochtig (natuurlijk). Deze Nicole brengt alle warme lucht mee uit Florida. 

Thuis zie ik dat er meer interesse is in de puzzels en spellen, die ik op Facebook heb gezet. Van de twintig zijn er tien geclaimd. Ik wacht nog dit weekend af en dan gaat de rest naar Good Will. Ik voel me meteen een stuk lichter en wil zo af en toe meer uit die kast leeghalen en weggeven.

Opeens overvalt me een enorme vermoeidheid. Regenachtige dagen zijn sowieso pijndagen, maar door actief te blijven is het iets minder. Dat betekent echter wel dat mijn "lepeltjes" op zijn. Tijd om rustig op de bank te gaan lezen. 

Zodra Rick klaar is met zijn werk gaan we naar Hawk & Griffin, onze plaatselijke pub. Daar vinden we nog net twee stoelen aan de bar. We bestellen een Scotch egg en heerlijke Indiaas gekruide kippenvleugeltjes. 

Het is druk en er is maar een man achter de bar, die ook de drankjes voor het restaurant moet maken. Die is duidelijk zeer gestresst. Wij vrezen dat dit restaurant het niet gaat halen als ze niet genoeg barpersoneel kunnen vinden. De man doet wat hij kan, maar mensen gaan weg omdat ze niet snel genoeg bediend worden. 

 

Op een gegeven moment komt onze burgemeester Linda naast ons zitten met een vriendin. We praten even bij en dan wacht de burgemeester net zo lang als wij op de arme overwerkte barman. Als hij eindelijk komt bestel ik een steak and stout pie en Rick de fish and chips.

Het eten hier is echt lekker. Er komen nog een paar bekenden even een praatje doen, wat dat betreft is het hier net Cheers. In ieder geval een gezellig begin van het weekend. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!