Over een woelige woensdag

Om half acht, net nadat Alexa mij maande tot opstaan, komt Rick de kamer binnen om te douchen. Waarom zo vroeg? Nou, omdat de loodgieter al om acht uur voor de deur kan staan. Dat was ik vergeten, dus maar goed dat ik niet langer ben blijven liggen. 

Als Rick weer beneden komt heb ik maar de helft van mijn ontbijt op. De rest zet ik in de magnetron zodat we snel even naar Starbucks kunnen gaan. Dat is tegenwoordig echt een gekoesterd ritje samen. Onderweg krijgt Rick te horen dat de loodgieter om half negen zal komen. 

Na de rest van mijn ontbijt verorberd te hebben begin ik aan mijn uur cardio. Tegen de tijd dat de loodgieters onze wc's boven gemaakt hebben ben ik alweer klaar. Het is nog niet eens half tien, heerlijk!

Zo heb ik goed de tijd voor al mijn woord- en breinspelletjes en Duolingo. Ik heb er nog nooit zo goed voorgestaan. Ik ben benieuwd of een van de anderen me nog gaat inhalen. Ook al ken ik de anderen in het rijtje niet, het is toch leuk om eens op nummer een te staan. 

Voor mijn middageten maak ik de gerookte zalm van gisteren op en eet die op twee sneetjes bloemkoolbrood. Als groente (hoewel het bloemkoolbrood dat ook is) snijd ik een paar tomaatjes in stukjes. Rick maakt zijn gewoonlijke lunch en we eten weer gezellig samen. 

Na het eten pak ik mijn glazen bol en probeer er wat verschillende dingen mee. Het is moeilijk binnenshuis, maar onderstaande twee foto's vind ik wel leuk. 

Voor vanmiddag heb ik een heel lijstje af te werken. Ik begin bij Whole Foods waar ik mijn te kleine Dansko schoenen terug naar Amazon zend. De juiste maat komt hopelijk morgen. 

Vervolgens steek ik over naar Petco. Daar koop ik een heleboel biologisch afbreekbare poepzakjes voor Orion. Ook zie ik een paar grappige kerstknuffels voor Orion en Django. Ik neem er snel twee van mee, want de leukste zijn zo weg. 

Terug naar de auto lopend realiseer ik me dat ik moet plassen, Zo irritant! Gelukkig is Whole Foods zo vlakbij, dus ik ga daar terug om van het toilet gebruik te maken. Petco had er misschien ook een, maar ik wilde niet op zoek hoeven te gaan. 

Voor Ricks verjaardag is het intussen mijn traditie om hem behalve zijn cadeautje ook een fles van een van zijn favoriete bieren te geven. Eigenlijk ben ik op zoek naar Delirium Noel, maar die hebben ze bij Norm's Beer & Wine alleen in kleine flesjes. Gelukkig kent men Rick hier en ze kunnen speciaal voor mij morgen een fles laten komen. 

Een van de dingen, die ik ieder jaar doe voor Kerst, is speelgoed kopen voor Toys for Tots. Ik besluit dat vanmiddag te gaan doen. Vroeger ging ik naar de Disney winkel, maar die is helaas gesloten. Er zijn sowieso nog maar weinig speelgoedwinkels. 

Child's Play in McLean is daar een van. Daar ging ik vorig jaar ook heen, maar het blijkt dat ze pas geleden verhuisd zijn. Ze zijn wel open, maar het is een rommeltje. Ik zoek dan ook een tijdje naar geschikte dingen. 

Dit keer zijn het voornamelijk knutselspullen, die ik koop. Klei, tekenspullen, puzzels, boekjes, leren breien en haken, dat soort dingen zijn altijd populair. Als ik niets meer in mijn mandje kan passen ga ik afrekenen. Het is iets meer dan mijn voorgenomen bedrag bij elkaar, perfect. 

Met die zak vol speelgoed rijd ik naar Foster's Grille in Vienna. Ik voel me echt even de Kerstman. Ik gooi het speelgoed een voor een in de grote Toys for Tots doos. Ik stel me de blije gezichtjes van de kinderen, die zo weinig hebben, voor met Kerstmis. Een mooie organisatie is dit. 

Mijn laatste stop vandaag is Greenheart. Ik ga er met een wat verdrietig gevoel naar binnen. We kregen vandaag een heel onverwachte email dat het bedrijf er per 30 november mee ophoudt. Alles wordt ze te duur. Niet alleen zal ik mijn lekkere groentensap missen, maar we kennen de eigenaren en voor hen moet dit een harde slag zijn. 

Er zijn een paar andere verse sap winkels niet ver weg, dus die ga ik dan maar proberen. Zelden vind ik het echt erg als een restaurant sluit, omdat wij er meestal toch niet vaak kwamen, maar dit is natuurlijk wel een favoriet. 

Thuis maak ik me direct klaar voor het maandelijkse happy hour met mijn Vienna vriendinnen. Rick brengt me naar Lezzet, het Turkse restaurant vlakbij. Daar ben ik de eerste en wacht op de anderen.

Langzaamaan komen de dames binnendruppelen. Uiteindelijk zijn we met zijn zevenen. Het wordt zoals altijd heel gezellig en het happy uur wordt anderhalf uur. Het eten is ook erg lekker, hoewel de bediening, gezien wij de enige klanten zijn, wat te wensen overlaat. 

Maria brengt me thuis en niet veel later volgt Rick, die naar een nieuw bier restaurant is geweest. Het was weer een volle dag en ik heb een voldaan gevoel. Tijd om de nieuwste aflevering van Het rampjaar 1672 te gaan kijken.