Over een rondleiding door een versierd Washington DC

Als we opstaan maak ik me meteen klaar voor de dag. Mijn sporten zal door de stad lopen worden vandaag. Rick gaat daarna douchen en dan halen we onze koffies van de Starbucks in het Pan Am Center. 

Rick neemt die mee naar zijn kantoor in Reston en ik eet ontbijt voor ik naar de stad vertrek. Daarna rijd ik naar het metrostation waar ik met gemak een parkeerplek vind. Voor de coronatijd was deze garage propvol en had je geluk als je nog een plekje vond, nu kan ik op de begane grond parkeren. Niet goed voor Metro, maar ik klaag niet. 

Ook de trein is tijdens het spitsuur helemaal niet vol. Ik ben wel blij dat ik een mondkapje op heb (en met mij nog steeds een heel aantal mensen). Er hoest een man zijn longen uit zijn lijf. Helpt het KN95 mondkapje? Wie zal het zeggen, maar het geeft zeker bescherming.

Na ongeveer veertig minuten stap ik bij het Capitol South station uit. Ik krijg een berichtje van S. dat zij al bij de Library of Congress zijn. Niet veel later ontmoet ik S. en haar man M. daar bij de Neptunus fontein, die in deze tijd van het jaar uit staat.  

We sluiten aan in de rij voor bezoekers van de Libary of Congress. Die is vrij kort en al gauw staan we in het prachtige gebouw. Zoals altijd begin ik helemaal bovenaan met het uitzicht over de hoofdleeszaal. Daar leg ik uit wat ze zien, want er is heel wat symboliek.

Buiten die kamer hebben we goed uitzicht op het enige mozaiek van (Murano) glas. Dat stelt Minerva voor en een kleine Nike. Opeens spreekt een van de vrijwilligers ons in het Nederlands aan! Zijn naam is Coenraad en hij woont als zeventig jaar in de VS. Zijn Nederlands is nog prima en hij vertelt meer over het Minerva mozaiek. 

Na afscheid van Coenraad te hebben genomen bekijken we de rest van het gebouw, waaronder de bibliotheek van Thomas Jefferson, waar de bibliotheek mee is begonnen. Helemaal beneden blijkt dat op donderdag van half elf tot half twaalf de hoofdleeszaal toegankelijk is voor het publiek. 

Dat is voor mij ook heel bijzonder, want ik heb de zaal al die jaren alleen van boven gezien! Nu, na veertig jaar, kan ik eindelijk zeggen zelf ook in die zaal geweest te zijn. En wat een zaal is het! Veel indrukwekkender dan van boven en niet op foto's weer te geven, met open monden lopen we er doorheen. 

Eenmaal weer buiten zetten we onze tocht voort. Langs het Capitool en het Hooggerechtshof lopen we Capitol Hill af naar Pennsylvania Avenue. 

We komen o.a. langs de National Gallery of Art gebouwen en de Canadese ambassade. Bij 7th Street NW zien we de Nationale Archieven, ook zo'n mooi gebouw en slaan dan rechtsaf op weg naar Chinatown. 

Zoals ik wel vaker heb geschreven stelt dat op zich niet zoveel voor, maar de enorme Chinese boog met zijn bijna 300 draakjes wel. 

Zelfs de Metro palen zijn voor kerst versierd

Van daaruit lopen we naar City Center DC. Ik noem dat altijd de Fifth Avenue van DC. Hier vind je alle dure merken. De versiering boven de straten valt me een beetje tegen. Waarschijnlijk is die 's avonds veel mooier. 

We wandelen via Ford's Theatre waar Lincoln vermoord werd en het FBI gebouw terug naar Pennsylvania Avenue. Die leidt ons naar het Witte Huis waar de nationale kerstboom in de "achtertuin" staat. Die is niet zo imposant versierd als voorgaande jaren. 

Deze boom is een tijdelijke waarschijnlijk. De permanente boom kreeg een ziekte deze zomer en werd dus verwijderd. 

Deze boom kwam ervoor in de plaats maar waaide vorige week dinsdag om, twee dagen voor de officiele verlichting aanging. Gelukkig konden ze hem weer opzetten voor de president en first lady die ceremonie verrichtten. 

Er staan meer dan vijftig mini boompjes om de kerstboom. Iedere staat en grondgebied laat die van hen door schoolkinderen versieren. Dat is altijd een leuke traditie. 

We lopen de heuvel op naar de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik over de geschiedenis ervan. 

Dan is mijn rondleiding afgelopen, maar S. heeft een geldautomaat nodig, want het lukte haar eerder niet genoeg te pinnen. 

We lopen naar de Truist tegenover het Witte Huis en dat is ook onze bank. Als S. me betaald heeft kan ik het meteen op mijn rekening zetten. 

Dit ga ik voortaan doen na een rondleiding, die bij het Witte Huis eindigt. Soms loop ik met honderden dollars rond voor ik tijd heb om naar de bank te gaan. 

Na afscheid van S. en M. te hebben genomen loop ik naar de Old Ebbitt Grill. Daar is het super druk, maar ik weet dat de "oester" bar altijd plek heeft en dat is ook nu het geval. Ik smul van een quinoa en linzen "burger". 

Tijd om naar de metro te lopen en terug naar Vienna te gaan. Ik hoef maar vijf minuten te wachten en vanaf het McPherson station is het slechts vijfentwintig minuten terug naar Vienna. Ik ben blij mijn auto hier te hebben, want ik voel mijn voeten na 15000+ stappen. 

Thuis neem ik een uurtje rust en ga dan naar Pro Nails 3 waar ik om half vier een afspraak met Phuong heb. Dit keer kies ik rood en groen op mijn effen gekleurde nagels. Wit op de andere, want ik wil er kerstnagels van maken. 

Thuis haal ik de stickertjes naar beneden en kies degene, die ik leuk vind. Het past allemaal goed en zoals altijd vind ik het leuk om voor de komende drie weken thema nagels te hebben.  

Na deze drukke dag is het happy hour met Christine en Chuck extra gezellig. Christine en ik openen onze adventskalender wijnflesjes tegelijkertijd. 

Dan proosten we en proeven de Spaanse wijn van voornamelijk syrah en grenache druiven. We vinden hem allebei erg lekker. 

Voor we het weten is het uur meer dan voorbij en we nemen afscheid tot volgende week. Ik bestel eten van Lotus Garden en Rick van Taco Rock. 

Rick gaat het ophalen en dan eten we gezellig samen. Dit is een voordeel van eten halen, we kunnen beiden onze favorieten eten. 

Tijd voor de zoveelste Hallmark kerstfilm. Een ding is zeker: we zullen nooit genoeg tijd hebben ze allemaal te kijken!