Over Ricks eerste vakantiedag

Ondanks dat hij vrij heeft staat Rick om kwart over zeven op. Ik vind dat ook wel fijn, want dan hebben een lekker lange ochtend. Katja bericht dat ze ietsje beter is, dus dat geeft hoop.

Na ons ontbijt gaan we naar Starbucks en daarna naar Greenheart. Nu ze plastic flessen hebben is het sap veel langer goed, dus ik koop meerdere flessen. Ik vind dat plastic wel handig, het neemt ook minder plaats in in de ijskast. 

Voor mijn dagelijkse weerfoto loop ik even naar de overkant om een foto van de historische Freeman Store te nemen met de kerstliedjes zangers op de voorgrond en de kerstboom in de verte op de achtergrond. Church Street is altijd zo sfeervol met Kerst. 

Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om te sporten. Toch dwing ik me ertoe en na een half uur cardio en een kwartier gewichten ben ik blij het gedaan te hebben. Het is korter dan ik gewoonlijk sport, maar dat mag ook wel tijdens deze drukke dagen.

Rick en ik gaan boven de cadeautjes voor de kerstkousen sorteren. Rick heeft handige linen kersttassen gekocht waar alles in past. Dat is stukken handiger dan de plastic zakken, die we voorheen gebruikten. 

Tegen elven rijden we naar Wegmans. We hebben besloten om geglazuurde ham te eten als kerstdiner. We nemen er een van 7,5 pond, zodat ik de overblijfselen voor een van de Oud en Nieuw salades kan gebruiken. 

Na nog wat andere boodschappen in ons wagentje te hebben gestopt kies ik mijn lunch uit om mee te nemen. Dat wordt voor de derde dag achtereen een kop Italiaanse bruiloftsoep. Daar heb ik een sushi rol bij. 

Rick maakt zijn lunch van kalkoen van Thanksgiving, die hij ontdooit heeft. We zijn precies op tijd met eten, want niet veel later komen de schoonmakers. Tijd om ons middaglijstje af te gaan werken. 

Als eerste gaan we naar klokkenmaker waar Rick zijn vaders Zwitsere klok heen bracht. Een van de wijzers hing los en hij liep te snel. Ze hebben dat allemaal gerepareerd en willen er niets voor hebben! Wat een service is dat!

Rick wil graag piroshki's bestellen van Troika Gastronom, de Russische markt waar we dit weekend waren. Alleen spreekt de vrouw, die alles kookt, bijna geen Engels. Ze roept haar zoon en die kan goed helpen. 

Intussen kijk ik of ze iets leuks hebben voor in Fiona's kous. De leuke kinderdingen zijn gevuld met harde snoepjes en daar is Fiona nog net te klein voor. Dan zie ik onderstaande koekjes met gecondenseerde melk smaak. Die lijken me lekker voor Fiona. 

In de auto zeggen we tegen elkaar hoe we geluk hebben zoveel etnische supermarktjes vlakbij te hebben. Alleen een Nederlandse winkel zouden we er nog heel graag bij hebben. Ons volgende doel past ook in dit thema: de German Gourmet.

Daar hoopte ik ook wat lekker voor in Fiona's kerstkous te vinden, maar ze zijn al heel erg uitverkocht. Ik neem een zakje met Haribo yoghurt schuimpjes mee. Verder kopen we nog wat bier en mosterd en Rick worstjes voor Oudejaarsavond. 

Terug in Vienna gaan we nog even naar Cocoa Vienna voor wat meer chocolaatjes voor Katja. Als we thuiskomen gaan de schoonmakers net weg. Ze bedanken ons enorm voor het extra geld. Ik spreek zowaar wat Spaans met de man, maar ik moet nog heel wat leren. 

Rick en ik halen de mand met stroopwafels en kerstversieringen voor de buren op. We beginnen bij onze naaste buren aan de linkerkant en de stroopwafels worden altijd weer heel enthousiast ontvangen. Kloksgewijs lopen we het plein rond. Bij een viertal huizen is niemand thuis, maar bij de anderen praten we gezellig even bij.

Carole rechts naast ons nodigt ons binnen uit en we vertellen over onze reis. Zij zijn Libanees en ik heb mijn Arabisch al herhaalde malen op hun geoefend. Ze hebben ook een schattige puppy en heel leuke kinderen. 

Intussen zijn twee andere buren thuisgekomen. We brengen de stroopwafels naar Jeanne. Van Jeanne krijgen we haar kaart en doosje met koekjes. Haar oudste zoon heeft long Covid en duidelijk gaat dat nog steeds niet goed. 

Naast Jeanne wonen Mel en Jason. Mel heeft het nog te druk gehad voor iets voor de buren. Dat geeft niet, het is geen verplichting. Haar tiener Lily eet wel meteen een stroopwafel tot Mels ergernis, want Lily at ook al de baklava van de andere buren. 

Nu hebben we nog twee stroopwafeldozen en sneeuwpop boomversieringen over. Dat komt dit weekend dan wel. Verder heb ik drie dozen stroopwafels over. Eens kijken wie daar de gelukkige ontvangers van gaan zijn. 

We nemen een uurtje om wat uit te rusten en gaan dan naar Pazzo Pomodoro. Onderweg rijden we door de feestelijk verlichte buurt. Af en toe stoppen we zodat ik een foto kan maken. Er is zoveel dus ik fotografeer lang niet alles.

Bij Pazzo Pomodoro vinden we nog net twee barstoelen open. Mike, die we al jaren kennen, weet precies waar we zin in hebben. We delen een plankje met kaas en prosciutto en bestellen dan beiden een pizza. Die van mij is quattro stagioni en die brengt me terug naar de Italiaan in Amersfoort waar ik die pizza altijd bestelde. 

De man naast mij begint een interessant gesprek over het eten hier, want hij heeft veel in Europa gereisd en gewoond. Op een gegeven moment zegt hij dat hij een accent hoort in mijn spraak. Ik vertel hem dat ik van oorsprong Nederlands ben. Maar dat is niet wat hij dacht, hij plaatste mij in Australie of Nieuw Zeeland. Dat is wel een compliment, want dat zijn Engels sprekende landen. 

Dan stelt hij zich voor, Peter. Ik vertel hem dat ik Petra ben. Hij zegt dat hij ook weleens Retep is. Oh, antwoord ik, ik ben regelmatig Artep. Hij had duidelijk niet verwacht dat ik meteen wist dat dat zijn naam achterstevoren is. 

Al met al een leuk gesprek, maar Rick en ik zijn moe en nemen afscheid. Dit is wel een van de redenen dat we graag aan de bar eten.  De gesprekken zijn vaak interessant. 

Het was een leuke dag met ons tweetjes erop uit. Rick heeft nog energie om cadeautjes in te pakken. Ik zet een Hallmark film aan. Ik vind ze dit jaar veel leuker dan voorgaande jaren. Het zijn ook niet elke keer dezelfde acteurs.