Over de Homecoming Parade

Als ik mijn ogen opendoe is het licht buiten en naast me is het bed leeg. Ik heb zomaar tot half acht geslapen! Dat betekent tien uur in bed, ik had het kennelijk nodig. Het is ook de eerste nacht dat ik geen hoestbuien had. 

Rick is dus al beneden en de koffie staat klaar. Ik maak mijn ontbijt en geniet daar naast Rick op de bank van. Onderwijl kijken we naar de Today Show in New York en daar regent het zo erg dat er overstromingen zijn. Ook bij Katja en Kevin houdt die storm huis. Hier is het enkel somber en miezerig. 

De eerste herfstblaadjes zijn een feit

Na het ontbijt gaan we naar Starbucks. Daar helpt Frankie, een van onze favoriete barista's, ons bij de drive thru. Er zit weer eens geen kaneel op mijn nitro brew en Frankie merkt dat meteen op. Grappig, hoe dat zo vaak vergeten wordt. 

Na nog wat Pokemon Go spelen gaan we huiswaarts. Daar doe ik mijn cardio en ik was vast van plan er ook een korte krachttraining bij te doen. Ik voel me na het op de elliptisch machine trappen echter als een vaatdoek. Wellicht moet ik wat minder cardio doen om energie te hebben voor gewichten. 

De rest van de ochtend gaat snel voorbij met Duolingo lessen. Ik vind Grieks ook weer een uitdaging. Gelukkig kan ik het alfabet nog lezen en dat scheelt. Ik vlieg wel door de lessen heen daardoor, maar het wordt vast snel moeilijker. 

Tegen twaalven komt Rick uit zijn vergadering en stelt voor lunch te gaan halen. We hebben allebei zin in een Subway salade. Die zijn goedkoop en lekker met veel groente. We hebben beiden na de vitamineloze vakantie veel behoefte aan groente. Mijn salade is met ham en mozzarella en een schep guacamole, erg smakelijk. Orion eet altijd graag de overblijfsels.

Ieder jaar hebben de high schools hier in de VS "Homecoming". Dat is een week in september of oktober met allerlei festiviteiten. Tijdens die week komen oud-leerlingen ook en worden er reunies gehouden. Vanavond is de footballwedstrijd en morgen de Homecoming dans. 

Die ga ik niet bezoeken, maar vanmiddag is de Homecoming Parade en het lijkt me wel leuk die te gaan kijken. Ik parkeer bij het Community Center en loop via het W&OD pad naar de 123 waar de parade gehouden wordt. Onderweg fotografeer ik een paar herfstbloemen. 

Net op tijd steek ik over om goed zicht te hebben op de parade, die klokslag twee uur begint. Ik denk dat de automobilisten op deze helft van de hoofdweg door Vienna er niet bij mee zijn dat die opeens afgezet wordt. 

Als eerste komen er politiemotoren en een brandweerwagen voorbij, gevolgd door de high school muiziekband. Daarna rijden de Warhawk mascotte en een aantal cabriolets met de burgemeester, het hoofd van de school en de leden van het stadsbestuur erin langs. 

Mijn een na laatste Geest foto

De Warhawk mascotte

Vervolgens lopen of rijden de diverse clubs en sportteams voorbij. Ze worden flink aangemoedigd door het publiek, vooral hun schoolgenoten. Al met al duurt de hele parade een kwartier, dus niet te lang voor het gestopte verkeer. Het is alweer meer dan tien jaar geleden dat een van onze kinderen op deze high school zat. Ik vond het wel leuk dit weer eens te zien, het hoort bij het "dorpse" van onze voorstad. 

Via het W&OD pad en langs bloemen en besjes loop ik terug naar de auto. Op weg naar huis speel ik nog wat Pokemon Go en dan ben ik op. Ik heb gewoon geen energie deze dagen! Thuis ga ik in mijn luie stoel lezen. 

Als Rick klaar is met zijn werk stelt hij voor naar Yard House te gaan voor een drankje. Gelukkig hoesten we niet echt meer en voelen ons verder, behalve moe, goed. Yard House is een echt Amerikaans iets, zo tegenovergesteld aan wat we in het Midden Oosten zagen!

De muziek staat hard en dat vind ik altijd ergerlijk, maar het is tenminste muziek, die ik leuk vind. Munie kent ons en geeft mij een heerlijke mojito zonder suiker. Rick heeft zijn geliefde Chimay Blauw biertje. We delen wontons met tonijn en zoete aardappelfrietjes, die erg lekker zijn. 

Dat is niet helemaal genoeg voor ons avondeten, dus we steken over van de Tysons Galleria mall naar de Tysons Corner Center mall. Daar nemen we plaats aan de bar bij Seasons 52 waar we Sammy ook kennen. We delen flatbreads met kaas en biefstuk en met pesto kip. Het is erg lekker en precies genoeg. 

Gelukkig wordt het dit weekend beter weer en betekent dat minder pijn voor mij, want die maakt ook moe. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over donderdag

Dit keer duurt het voor mij lang voor ik over mijn jet lag heen ben. Gek genoeg is het maar een uur meer dan als we uit Europa komen, maar ik denk dat de nachtvlucht terug ermee te maken heeft. In ieder geval ben ik weer om zes uur wakker. 

Rick niet, of althans, niet dat ik kan zien. Ik lees nog wat op mijn telefoon, maar dan is die hinderlijke kriebelhoest er weer. Ik sta op, want iets drinken helpt altijd goed. Eenmaal beneden geef ik Zorro zijn snoepjes en Orion zijn medicijnen. 

Tegen de tijd dat ik mijn ontbijt begin te maken is Rick ook beneden. Hij eet zijn cereal voor het eerst in weken en ik smul van mijn paddenstoelen, spinazie en eieren ontbijt. Al die buffetten waren lekker, maar op een gegeven moment heb ik liever mijn eigen prakje. 

Vienna is nog niet helemaal wakker als we op pad gaan. Er is nauwelijks verkeer op de hoofdweg en dat is ietsje later op de ochtend altijd een file. We halen onze koffies van de Starbucks drive thru. Dan gaan we naar Whole Foods.

Daar is het ook uitgestorven en degene, die Ricks pakketje aan moet nemen is er nog niet. Rick heeft gisteren een damesblouse in plaats van een elektrische schakelaar van Amazon gekregen. Zijn verwarring was groot! Die moet natuurlijk teruggezonden worden. We gaan het vanmiddag nog eens proberen. 

Iedere dag voel ik me ietsje beter en ik besluit vanochtend wat meer cardio te doen dan gisteren. Dat gaat gelukkig goed. Ik wil er langzaamaan weer krachttraining bij gaan doen, maar daar wacht ik nog een paar dagen mee, denk ik.

Mijn hoofd zit op het moment vol talen. Ik ben benieuwd hoe lang ik het volhoud om drie talen te doen op Duolingo. Het is wel leuk en afwisselend zo en houdt me een uur bezig. 

Er werd gezegd dat het vandaag bewolkt zou zijn, maar opeens schijnt de zon uitbundig. Ik ga meteen buiten zitten en merk dan dat mijn lange broek en t-shirt met lange mouwen te warm zijn. Ik verkleed me met graagte in een capri en een topje met drie kwart mouwen. 

Zo komt het middaguur al snel en we gaan onze lunches halen. Dit keer bestel ik ook een salade van Cava, wel zo makkelijk. Het is mediterraans, maar lijkt niet op de gerechten, die we tijdens de vakantie hebben gegeten. Ik ben ook zo blij weer rauwe groente te kunnen eten!

Na het eten halen Rick en ik de hersftspullen voor binnen van zolder. De zomerspullen had ik gisteren al opgeruimd. Die passen op een gegeven moment gewoon niet meer. De herfstkleuren zijn warm en gezellig. 

De middag besteed ik o.a. aan het uploaden van Facebook fotoalbums van onze reis. Daar wil ik langzamerhand bijschrijven wat het was voor ik het vergeet. Ik wil ook wel graag een gedrukt fotoalbum hebben, maar daar moet ik de tijd en zin even voor vinden. Aan het aantal foto's van de vakantie kan ik zien hoe ontzettend veel we gezien en gedaan hebben!

Op een gegeven moment bedenk ik me dat ik nog een foto met Geest moet maken. Maar waar is Geest? Ik vind hem nergens en heb al een verhaal klaar dat hij, poef, weg is. Dan bedenk ik me dat ik gisteren een hoodie aanhad en jawel, Geest zit in die zak. 

Ver reizen we vandaag niet. De mooie chrisanten van onze buren zijn leuk om Geest in te poseren. Zoals vrijwel iedere maand zie ik uit naar het nieuwe thema van volgende maand. Daardoor blijft het een leuke uitdaging. De eerste dagen van een thema zijn makkelijk, maar naarmate de maand vordert wordt het meer nadenken. 

Christine en Chuck hebben Nederlandse vrienden te logeren, dus er is vanavond geen virtueel happy hour. Volgende week zal alles weer normaal zijn, wij incluis, hopelijk. 

Voor ons avondeten bestellen we van Pazzo Pomodoro. Ik heb de melanzane Parmigiana, die is werkelijk heerlijk. Rick heeft een kipgerecht. Dit blijft een goed Italiaans restaurant. 

Morgen is het alweer vrijdag. Vorige week gingen we naar de piramides, zo onwerkelijk! De tijd vliegt echt. 

Tot slot Fiona's schoolfoto's, ik moet er zo om lachen. Het is duidelijk niet haar favoriete bezigheid.

Over genieten van een zonnige dag

Dit keer ben ik het die om zes uur wakker is. Ik lees wat op mijn telefoon tot Rick om half zeven opeens opstaat. Een minuut geleden lag hij nog te ronken! Ik vind dat erg knap, want ik moet altijd even wakker worden. 

Het is dus weer heel vroeg als we op pad gaan. We gaan dit keer naar de Starbucks in Oakton en ook daar maken ze de nitro brew beter dan in Vienna. Mijn egg bites met boerenkool en champignons zijn weer erg lekker.

Dan rijden we naar de H Mart, maar die gaat pas om acht uur open dus we zijn een half uur te vroeg. We kijken wat rond en zien de Walmart. Die is wel open en ik ga er binnen om spinazie voor mijn ontbijt te kopen. Ik maak er meteen maar mijn foto met Geest. 

Het is even wachten voor de deuren van H Mart opengaan en dan loop ik meteen naar binnen. Ik kies een paar soorten paddenstoelen. Ik zie ernaar uit morgen mijn gewoonlijke ontbijt weer te eten. 

We gaan als laatste naar Vienna om sap van Greenheart te kopen. Voor het eerst sinds we terug zijn zien we de zon langzaam te voorschijn komen. Wat een verschil maakt dat toch altijd voor het gemoed.

Thuis probeer ik wat op de mini elliptische machine te trappen, maar ik voel me er eigenlijk niet goed genoeg voor. Ik houd het een half uur vol en dan geef ik het op. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter, want om de fibromyalgiepijnen laag te houden moet ik wel bewegen. 

De rest van de ochtend besteed ik aan Duolingo. Nu ik de cursus Arabisch af heb gemaakt en er alleen herhalingen zijn wil ik met een nieuwe taal beginnen. Dat wordt Grieks en ik ben van plan meer aan Spaans te gaan doen. Verder wil ik mijn Arabisch wel bij blijven houden, want volgens mij vergeet ik het alfabet anders snel. 

Als Rick komt voorstellen om lunch te gaan halen schijnt de zon uitbundig. Het is ook een lekkere temperatuur met twintig graden. Ik heb nog steeds zin in soep en haal een kaas met broccoli en wortel soep van Panera. Natuurlijk houdt Rick het bij zijn geliefde Cava. 

Na het eten ga ik in de zon op de oprit zitten lezen. Ook wandel ik wat rond om foto's van de herfstbloemen te maken. Onze asters bloeien voor de tweede keer dit seizoen. Er zijn heel wat bezige bijen en hommels en af en toe een vlinder. 

 

Buiten zijn doet me goed. Binnen zitten is echt helemaal niets voor mij, dus ik ben blij dat het vandaag kan. Gelukkig zijn de vooruitzichten voor volgende week warm en zonnig. 

Tegen vijven verdwijnt de zon achter de huizen en ik ga naar binnen. Daar maakt Rick mijn groene drankje voor me, het Detox sap met augurkensap. Dat laatste is gefermenteerd en smaakt niet zoals gewoonlijk augurkensap. In ieder geval is de combinatie erg lekker. 

Voor het avondeten bestellen we pizza in een bowl van Papa John's. Dat zijn de ingredienten, die gewoonlijk op een pizza gaan, maar dan in een bakje gebakken. Het is niet het gezondste, hoewel ik er veel groentes op heb, maar wel heel smakelijk. 

We zijn beiden weer doodmoe. Voor mijn gevoel hoest ik minder en Rick voelt zich ook iets beter. Nog een paar dagen rust en dan zijn we tegen het weekend hopelijk weer de oude. In ieder geval zullen we weer met de kippen op stok gaan. 

Over een miezerige herfstdag

Na een onrustige nacht, omdat we beiden veel hoestten, hoor ik Rick om zes uur opstaan. Ik blijf nog een half uurtje liggen en dan verlaat ik mijn heerlijke bed. Er gaat toch geen bed boven je eigen bed!

Nadat Orion is uitgelaten in de motregen gaan we naar de Starbucks in Vienna. Daar hebben ze geen nitro brew en daar heb ik vandaag wel heel veel zin in. Dan maar naar het cafe in het Pan Am Center, waar het gelukkig wel voorradig is. Ik heb er de boerenkool en champignons egg bites bij.

Rick en ik hebben het over het grote contrast tussen het hete weer in het Midden Oosten en dit miezerige, miserabele weer. Het is even een domper en natuurlijk helpt onze algehele malaise ook niet. 

Zodra alles wat beter wordt ga ik herfstfoto's maken. Vandaag stap ik even uit bij de Pumpkin Patch om mijn dagelijkse Weathershot foto te maken. De kleuren zijn altijd zo vrolijk. 

Even denk ik erover om te gaan sporten, maar dan lees ik dat dat bij een constante hoest niet aan te raden is. Mijn lichaam moet rust hebben, hoe moeilijk ik dat ook vind, zucht! Rick gaat wel werken, maar er is gelukkig voor hem niet veel gaande. 

Intussen heb ik allerlei medicijnen via Amazon laten bezorgen. Mucinex is een wondermiddel en na een uurtje merk ik al verschil. Het hoesten wordt er wat minder door, want ik werd er vannacht helemaal gek van.

Als we op pad gaan voor de lunch gaan we eerst even naar Walgreens om een heel aantal van mijn medicijnen op te halen. Ze lagen al twee weken klaar en gingen bijna weer terug op de plank.

Naderhand vraag ik Rick om nog even bij de pompoenen te stoppen. Nu ik nergens heen ga is het ook wat moeilijker een foto met Geest te maken. Hij past mooi tussen de oranje kalebassen. 

Rick haalt weer Cava voor zijn middageten. Met dit weer vind ik pho altijd het lekkerst. Voor het eerst in lange tijd haal ik een bak van de heerlijke soep van Roll Play Grill. 

In tegenstelling tot de afgelopen weken zijn dit maar saaie blogjes. Ik besteed de middag met het inhalen van Below Deck Down Under afleveringen. Daarna wil ik een National Geographic serie over Egypte op Disney Plus gaan kijken.. Rick vindt die heel goed en nu zegt het me wat. 

Omdat ik toch wel even naar buiten wil vervang ik de vlaggetjes voor het huis door herfstvlaggen en hang de herfstversieringen aan de voordeuren. 

Eigenlijk had ik de zomerspullen binnen ook willen opruimen en daar de herfstsfeer aanbrengen. Daarvoor ontbreekt me de energie, dus dat moet morgen of overmorgen maar. 

Ook vandaag heb ik zin in Chinese soep. We bestellen van Hunan Delight, want  die bezorgen. Tot mijn verbazing kiest Rick vanavond ook voor Chinees. Dat is een zeldzaam iets. 

Hopelijk kunnen we vannacht beter slapen en morgen is ons tenminste een aantal zonnestralen beloofd. 

Voor een vrolijke noot wat foto's en een filmpje van Fiona:

Ze deelt haar banaan met haar hondjes

"Do again!" 

Over een hangdagje

De vlucht is voorspoedig verlopen, we hebben zelfs allebei redelijk kunnen slapen. Ik word wel wakker met hoofdpijn en kan daarna de slaap niet meer vatten. Het is dan ook al half tien Egyptische tijd. We hebben nog drie uur te vliegen. 

We krijgen een lekker ontbijt van roerei, kippenworstjes, shakshuka saus en een bakje fruit. Ook de koffie is fijn sterk. Ik moet alleen enorm hoesten, dus ik zet maar een mondkapje op. Rick voelt zich ook niet optimaal.

Eenmaal geland zijn we in een kwartier door de paspoortcontrole en douane, want onze tassen zijn er ook heel snel. We nemen een taxi naar huis en komen daar rond zeven uur aan. Natuurlijk wacht er een heel blije hond op ons en Zorro komt ons ook begroeten. 

Op weg naar huis kreeg ik een sms van mijn bank of ik een bepaalde aankoop heb gedaan. Dat is niet het geval en als ik naar onze rekening kijk zie ik allemaal Uber Eats bedragen van over de hele wereld, Amsterdam, San Francisco en meer. Die zijn duidelijk niet van ons.

Er zit niets anders op dan de fraude afdeling van de bank op te bellen. Precies waar ik zin in heb na zo'n lange reis, maar het is niet anders. We gaan de Uber Eats bedragen teruggestort krijgen en natuurlijk moet ik een nieuwe kaart. Zo enorm irritant is dat! Gelukkig dat we het nu merkten in ieder geval.

We hebben zin in koffie en gaan naar Starbucks. Daar bestel ik ook de egg white egg bites en Rick een kalkoen bacon broodje. Dan gaan we nog even langs Greenheart voor mijn Detox groentesap en Rick koopt bij Walgreens een paar Corona testen. 

Volgens mij hebben we dat niet, want de symptomen zijn heel anders, maar je weet maar nooit. We doen beiden een test en die zijn inderdaad negatief. Dat is wel fijn om te weten, hoewel we met onze hoest ook niet in een restaurant gaan zitten nu. Hopelijk gaat het met wat rust snel over. 

We besteden de ochtend met wat uitpakken en gaan dan lunch halen. Ik kies een poke bowl en Geest gaat mee. Het is lang niet zo'n spannende excursie als de afgelopen weken. De poke bowl heb ik wel gemist. Rick haalt nota bene een broodje shawarma van Cava. Ik hoef even geen Mediterraans eten te consumeren. 

Onze energie is bijzonder laag en we gaan een middagje lezen en computeren. Orion is helemaal in zijn sas. Hij slaapt op zijn bed naast mij en gaat dan lekker op zijn botje knauwen. Zo kabbelt de tijd voorbij. 

Voor het avondeten heb ik zin in soep en bestel twee verschillende soorten van de Chinees. Rick haalt Grieks eten van Plaka Grill. Dat is allemaal erg lekker en nu proberen we het uit te zingen tot half negen. Dat is nog een uur opblijven en mijn ogen vallen dicht, dus we zullen zien. 

Dag 19 Jordanië, Israël en Egypte : Een deel van de terugreis

Geen wekker vanochtend en we staan om acht uur op. We voelen ons geen van beiden optimaal. Ik heb al een paar dagen een hinderlijke kriebelhoest en vrees dat ik Rick heb aangestoken. 

We pakken alvast wat in en gaan dan in alle rust ontbijten. Ik neem een beetje Egyptische ful, die lekker is maar net iets te dik voor mij. Verder schep ik mijn bord vol liflafjes. 

Als we klaar zijn gaan we naar boven om ons klaar te maken. De tijd gaat toch snel en om tien uur vragen we of we met de bagage geholpen kunnen worden. 

Karim en Ramy zijn er al en we gaan op weg naar het vliegveld. Daar zou iemand moeten zijn om ons verder te helpen, maar die is er nog niet. 

We nemen afscheid van Karim en krijgen van Ramy zelfs een hug. Dan leggen we zelf onze bagage op de roentgenmachine. 

Iemand die bij het vliegveld werkt legt onze koffers op een karretje en brengt ons naar de Royal Jordanian balie. 

Daar is het niet druk en onze koffers zijn snel gelabeld. Nu gaan we op die man wachten, die ons verder zou helpen, maar die komt maar niet. 

Dan gaan we zelf wel verder. De paspoortcontrole duurt vrij lang en dan moeten we nog door een tweede veiligheidscontrole. We zijn ervaren reizigers, dus hebben dat handhouden sowieso niet echt nodig. 

De vlucht met Royal Jordanian verloopt vlot. Voor $22 konden we de middenstoel reserveren zodat er niemand tussen ons in zat. Dat zouden meer maatschappijen moeten doen! 

We krijgen een lekkere wrap met rosbief en kaas en na anderhalf uur landen we in Amman. 

Daar sluiten we aan in de rij voor een visum, want we moeten onze bagage ophalen. We hebben negen uur voor onze vlucht naar Washington dus meer dan genoeg tijd. 

De bagage is er en als we alles naar de vertrekhal hebben gebracht blijkt dat de United balie pas om kwart over negen vanavond open zal gaan. 

Dat betekent vier uur in de vertrekhal wachten. Gelukkig zijn er stoelen en WiFi anders zou het helemaal erg zijn. Er is nergens iets te eten of drinken te koop hier. 

Langzaam tikt de tijd voorbij en dan is het eindelijk kwart over negen. We mogen onze bagage afgeven en dan na nog eens een paspoort - en veiligheidscontrole naar de Crowne Lounge. 

Wij vinden de VS altijd zo streng met alle controles, maar het is niets vergeleken bij deze landen! 

Het is fijn dat we naar de lounge kunnen, want Rick voelt zich belabberd en we zouden gewoonlijk allang in bed liggen. Kwart over een is absoluut de laatste (of vroegste) vertrektijd, die we ooit gehad hebben. 

Rick heeft geen trek, maar ik eet wat van het buffet. Verder bestel ik een lekker wijntje. De tijd gaat tergend langzaam, maar bij dit schrijven is het elf uur, nog anderhalf uur voor we aan boord mogen. 

Mijn volgende blog zal weer uit Vienna komen. Hopelijk kunnen we vannacht wat slapen. Allemaal bedankt voor de leuke reacties de afgelopen weken!

Dag 18 Jordanië, Israël en Egypte: Koptisch Cairo, mummy museum en bazaar

Op deze laatste dag van onze vakantie worden we om half negen beneden verwacht. We staan om zeven uur op, zodat we wat rustiger kunnen ontbijten. Dat smaakt weer heel goed. 

Keurig op tijd zijn we klaar en ontmoeten Karim en Hend in de lobby. Karim vertelt ons dat we morgenochtend om half elf zullen worden opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. 

Dan stappen we weer in Ramy's van en gaan eerst naar het Museum of Civilization. Daar komen we om kwart voor negen aan en het is nog gesloten. 

Hend besluit dan eerst naar Koptisch Cairo te gaan. Er wordt gezegd dat Jezus en Maria hier drie maanden voor de Romeinen geschuild hebben. 

Hend laat de overblijfselen van een Romeins fort zien en daar bovenop is in de derde eeuw een Koptisch Christelijke kerk gebouwd. Vandaar dat de kerk, toegewijd aan Maria, ook de Hangende Kerk wordt genoemd. 

Als we er aankomen blijkt er een mis gaande te zijn. Volgens Hend ongewoon op zaterdag. Als de communie gedaan is mogen we naar binnen. 

Zowel Rick als ik voelen ons wat opgelaten om als toeristen rond de kerk te lopen terwijl er een dienst gaande is. Er zijn natuurlijk nog veel meer toeristen, maar het lijkt me niet fijn dat die door je kerkdienst heen lopen. 

De kerk is werkelijk prachtig van binnen! Als er geen dienst gaande was geweest had ik meer foto's genomen, maar ik wilde privacy van de kerkgangers zoveel mogelijk respecteren. 

Na de kerk lopen we langs de muren van het oude fort en het doet ons wat aan oud Jerusalem denken. 

Onze volgende stop is de vrij recentelijk geopende synagoge. Hend vertelt dat men de Joden heeft gevraagd te helpen met de wederopbouw daarvan, maar die weigerden. Hierdoor heeft de synagoge ook veel islamitische invloeden. Het is een heel mooi gebouw van binnen. 

Als laatste gaan we naar de kerk van Sint Sergius. Ook die is mooi van binnen, maar alweer is er een dienst gaande, dus ik fotografeer niet veel. 

In de kelder van deze kerk is de ruimte waar Jezus en Maria drie maanden schuilden. Er is een vlakke steen waarvan gedacht wordt dat het een bedje voor Jezus was. 

Genie bezocht Koptisch Cairo ook

Nu is het tijd om naar het Museum of Civilization te gaan. Hend leidt ons daar rond voor we naar de mummies gaan bezoeken. 

Brood bewaard gebleven uit de oudheid

Meetinstrumenten 

De Schrijver en zijn pennen en inkt

Het eeuwenoude spel dat we in Nefertari's tombe zagen

Beeld van Akhenaten, die maar een god eerde 

Make up e.d.

Grote teen prothese 

Waterklok met voor ieder uur een gaatje

Islamitische preekstoel 

Als we alles boven gezien hebben, super interessant, gaat Hend bij Le Brioche d'Or op ons wachten. Wij dalen af naar het gedeelte met de mummies. Daar mag niet gefotografeerd worden. 

Wat ben ik blij dat we gevraagd hebben hierheen te gaan. Ik vind het allemaal fascinerend. Bij iedere farao staat wat ze betekend hebben voor hun land, hoe lang ze geregeerd hebben en wie hun ouders waren. Er zijn een aantal waar ik nog nooit van gehoord heb, maar de meesten zijn me bekend. 

We zien Ramses II en daaraan is te zien dat hij heel oud geworden is. Van Ramses IV hebben we de graftombe bezocht. Over Hatshepsut hebben we de afgelopen week heel veel gehoord en zij ziet er inderdaad als een man uit, in tegenstelling tot de paar vrouwen, die er liggen. Daarvan is het lange haar bewaard gebleven. 

Af en toe bekruipt me wel een vreemd gevoel dat we hier naar echte mensen lopen te kijken. Die leefden dan wel heel lang geleden, maar hadden ook gevoelens en zorgen. Het is toch een beetje voyeuristisch om hen zo te bekijken. Rick zegt later dat hij daar ook aan dacht. 

Tot mijn verbazing duurt het lopen door de tentoonstelling meer dan een half uur. We lezen alles en bekijken de mummies met veel interesse. Ooit, jaren geleden, zag ik mensen, die in het veen zijn gevonden. Zij hebben dezelfde leerachtige huid als deze farao's.

We treffen Hend weer bij Le Brioche d'Or en bedenken dat wij ook wel een hapje willen eten. Anders duurt het weer zo lang voor we kunnen lunchen. We delen een baguette met gerookte zalm, best lekker. 

Een grote moskee, die bovenop de stadsburcht is gebouwd

Onze laatste bestemming van vandaag en van deze vakantie is de Khan El Khalili bazaar. Dit is duidelijk een toeristische souk. Ik vind het een beetje jammer dat het niet meer authentiek is, maar het geeft ons de kans wat souvenirs te kopen. 

Hend loopt mee en helpt ons onderhandelen. De kameel, die ik voor Fiona wil kopen, kost om te beginnen 650 pond (20 euro). Natuurlijk is dat belachelijk. Ik zeg 150 pond en uiteindelijk betaal ik 200 (5 euro). 

Hend keurt mijn onderhandelen goed. Dan is Rick aan de beurt, hij wil een kettinkje voor zijn cartouche. We lopen een winkel met zilver binnen en Rick ziet wat hij zoekt.

Vijftienhonderd pond is veel te veel voor zo'n iel kettinkje. Rick vindt het onderhandelen moeilijker dan ik en Hend helpt hem. Hij betaalt nog 100 pond meer dan zij aanraadt, maar 800 pond is prima. 

Als laatste zoek ik een leuk t-shirt of zoiets voor Fiona. Ik zie een geborduurd jurkje. Helaas zitten er vlekken op het geel gestreepte jurkje. Dan is er alleen het bruin met wit gestreepte jurkje. Zeshonderd pond, ik dacht het niet. Hend vindt het ook idioot en krijgt hem naar beneden tot tweehonderd. 

We vinden dat we goede prijzen voor onze spullen hebben gekregen, maar zijn nu klaar met de bazaar. Er is niets authentieks aan. Ik vond die in Aswan wat dat betreft vele malen leuker en die in Jerusalem ook. 

Met een beetje melancholie stappen we weer in de van. Dit was ons laatste "avontuur" van deze vakantie. We hebben er heel veel gehad en zijn ook wel weer blij om naar huis te gaan. De volgende reis is al over twee weken, al is dat een autoreis. 

Ramy brengt ons terug naar het hotel en daar nemen we afscheid van hem en Hend. Hend was een heel goede gids. 

We hebben niets dan lof voor de gidsen, die we deze vakantie hebben gehad! Allemaal even leuk in alle landen, ik heb met hen hetzelde gevoel als met de meeste van mijn klanten. Zo jammer dat we ze waarschijnlijk nooit weer zullen zien. 

Op de kamer verkleden we ons in zwemkleding. De rest van onze laatste middag hier liggen we aan het zwembad. We bestellen een kofta broodje om te delen. Het is heerlijk om nog even te ontspannen. 

Tegen vijven gaan we naar boven om ons in droge kleding te hijsen. 

Dan gaan we naar de Char Bar. Daar is Fariq de barman en hij is super sociaal. Wij vinden het erg leuk om met de plaatselijke bevolking te praten. 

Zijn Engels is perfect, hij zegt de "p" en dat is moeilijk voor Arabieren hebben we deze reis meegemaakt. Met hem heb ik ook een leuk gesprek over het Arabisch dat ik heb geleerd. Het is me goed van pas gekomen. 

Na dit gezellige gesprek gaan we naar Aura voor ons avondeten. We krijgen een tafel buiten aan het zwembad. 

Mijn keuzes zijn de kaas sambousek (heerlijk), de Libanese kippensoep en dan tegen beter weten in ook nog de kippenlevertjes. 

Dat is teveel, maar wel heel erg lekker. Rick heeft de mixed grill en ook dat is een enorme portie. Het is heel goed eten in dit hotel, dat staat vast. 

Morgen is er volgens mij voor het eerst deze vakantie geen wekker. Wat hebben we deze weken genoten en zoveel dingen gezien, die op ons verlanglijstje stonden. We zullen er nog lang over praten.