Dag 6 Jordanië, Israël en Egypte : de Dode Zee

We lagen gisteravond heel vroeg in bed en worden dan ook uitgeslapen wakker als de wekker om zeven uur gaat. 

Gelukkig voel ik me vrijwel weer de oude, nog wat buikpijn, maar dat is het. Na onze douches gaan we naar het ontbijt buffet. Ik houd het bij een omelet met tomaat en champignons. 

Terug op de kamer zijn we al gauw gereed om de bagage op te laten halen. We zijn ook snel uitgecheckt. 

Voor het hotel wacht ons een verrassing:onze gids van de eerste dag, Ramiz, staat er. Hij gaat andere mensen door Petra leiden. We praten even en dan komt Nael aanrijden. 

Hij brengt ons vandaag naar de Dode Zee. Daarvoor neemt hij niet de snelste, maar wel de mooiste route. We rijden dwars door de bergen (deel van de Atlas). 

Dat betekent prachtige vergezichten en nog wat ruïnes van vroege bevolkingen. Er is hier werkelijk niets behalve af en toe een bedouienen kamp. Onvoorstelbaar dat die mensen zich zo afgelegen in leve kunnen houden. 

We stoppen een aantal keren voor foto's. Opeens is er midden in de wildernis een cafeetje met WiFi. Hier parkeren we ook voor foto's van het uitzicht. 

Langzamerhand dalen we af en rijden nu op het laagste niveau ter wereld, bijna een halve kilometer onder zeeniveau. 

We komen langs de grot waar Lot gewoond zou hebben en later wijst Nael naar een formatie, die zijn vrouw zou moeten voorstellen. Volgens mij is die niet van zout, maar goed. 

Dit is duidelijk een van de vruchtbare gebieden in het land. We rijden langs dadel en banaan plantages en verderop allerlei groenten. 

Opeens rijden we langs de Dode Zee. Daarvan verdampt ieder jaar een meter in diepte. Er worden nu stappen ondernomen om er weer meer water in te pompen. 

Zogenaamd de vrouw van Lot

Overal staat hoe gevaarlijk het is om te zwemmen, maar volgens Nael klimmen toch veel mensen naar beneden om het water in te gaan

Na precies drie uur rijden we bij het Mövenpick Dead Sea resort voor. Daar blijkt dat we onze meegebrachte wijn en snacks niet mee naar binnen mogen nemen. 

Daar balen we natuurlijk van, want wij is zoals overal een stuk duurder in de bars en restaurants. 

Na veel gedoe krijgt Nael het toch voor elkaar. De veiligheidsbeambte laat Rick duidelijk weten dat dit hoogst on gewoonlijk is. Natuurlijk krijgt hij vijf dinar voor zijn hulp. 

Bij het inchecken krijgen we een betere kamer dan voor ons was gereserveerd. Deze is namelijk al klaar en zo hebben we de hele middag om van het resort en de zee te genieten. 

We hebben een semi-prive zwembad en zien in de verte de Dode Zee liggen. Mohammed brengt ons met een golf karretje naar onze kamer. 

Het hotel is tegen een steile heuvel gebouwd. Nadat we ons in badkleding hebben gekleed moeten we dan ook heel wat trappen af om bij de "infinity pool" te komen. 

Daar krijgen we stoelen en baddoeken. Het water is helaas heel warm en koelt niet echt af. We bestellen beiden shawarma in een heerlijk dunne pita, want we hebben flinke trek. 

Na het eten gaan we de plons of althans drijf wagen. We lopen de trap af naar het strand en ik zet mijn zwembril op. 

Dan ga ik als eerste het water in. Dat is zeker 38 graden, zo warm! Het is een heel vreemd gevoel om zomaar te kunnen drijven. 

Rick neemt wat foto's met zijn fototoestel en haalt dan zijn telefoon. De lifeguard biedt aan foto's van ons tweeën te maken. 

Het gekste vind als ik weer op probeer te staan. Dat lukt bijna niet! Ook Rick heeft er moeite mee dus het ligt niet aan mij. 

Dit is een ervaring die we niet hadden willen missen! Echt zwemwater is het niet en ik had de modder wel willen proberen, maar het is veertig graden en meer in de zon. 

We lopen dus terug naar het zwembad en besteden daar een heerlijk ontspannende middag. Het uitzicht is prachtig en aan de overkant zien we Israël. 

We fotograferen de zonsondergang en nemen dan een golf karretje de heuvel op. Van daaruit lopen we naar ons Viva huisje. 

Onderweg komen we langs een man, die zand tekeningen in flesjes maakt. Natuurlijk zijn er allerlei flesjes met Petra erop, maar allemaal met kamelen en palmbomen. 

Rick vraagt of ze die ook met de Schatkamer erop hebben. Dat zijn alleen heel grote flessen, maar de man kan speciaal voor mij een kleinere maken. 

Dat vind ik natuurlijk super en veel leuker dan de al klare flesjes. We betalen van tevoren en kunnen de fles over een uur ophalen. 

In de kamer douchen we en lopen dan naar het Mediterraanse restaurant, The Grill. Het is heel warm, maar toch eten we buiten. 

Mijn keuze is galaya, volgens de ober het favoriete gerecht van de koning. Die heeft een goede smaak! 

Het gerecht met gestoofde tomaten, vlees en ui is heerlijk. Rick smult van zijn mixed grill. Tijdens het eten kijken we naar een buikdanseres. 

Op de terugweg halen we mijn flesje op en dat is werkelijk heel leuk geworden. Wij hebben zelfs een soortgelijke foto van de Schatkamer. 

Dit was onze laatste dag in Jordanië, morgen gaan we naar Israël. We hebben het hier fantastisch gevonden met super vriendelijke mensen.