Dag 7 Jordanië, Israël en Egypte : Bethlehem en Jeruzalem

Onze wekker gaat om kwart over zeven en ik geniet nog even van het uitzicht hier terwijl Ricks zich klaarmaakt. 

Dan lopen we naar het hoofdgebouw voor het ontbijtbuffet. Dat is gelukkig anders dan in Petra. Ik kies roerei en hetzelfde als ik gisteren als avondeten had, galaya. 

Op de kamer pakken we alles weer in en laten de tassen met een golf karretje naar de lobby brengen. 

Als we uitgecheckt hebben staat Nael al klaar. Dit wordt de laatste rit met hem naar de grens. We zullen hem missen en hij krijgt dan ook een riante fooi van ons. 

We hebben VIP service en hoeven behalve onze losse bagage laten scannen en ons paspoort laten controleren bij de Israëlische immigratie werkelijk niets te doen! 

We waren beiden een beetje nerveus over deze grensoversteek, maar na een uur zitten we al in de van in Israël op weg naar Bethlehem.

Onderweg  komen we langs de plek waar Jezus gedoopt is en dat willen we toch graag zien. Het is echt een bedevaartsoord. 

Onze chauffeur vertelt trots dat het aan deze kant van de Jordaan rivier gratis te bezoeken is, maar aan de overkant, meters verderop in Jordanië, niet. 

Mensen worden in de rivier gedoopt en er zijn heel veel priesters en nonnen. Al zijn wij geen Christenen, het maakt toch indruk. 

Dan gaan we verder naar Bethlehem en dat ligt in Palestina. We gaan de grens over en onze chauffeur, Gazi, merkt op dat we vandaag niet twee maar drie landen bezoeken. 

Eenmaal in Bethlehem komt onze gids Ghassan ons halen voor ons bezoek aan de Geboortekerk. 

Dat wordt een heel avontuur, want Ghassan loodst ons langs honderden wachtenden naar de ingang van de grot waar Jezus geboren zou zijn. 

Wij voelen ons een beetje ongemakkelijk, maar Ghassan heeft daar ondanks duidelijk boze andere gidsen geen last van. 

Binnen een mum van tijd staan we in de grot en zien we waar het stalletje geweest moet zijn. Iets verderop is er een zilveren ster op de plek waar Jezus geboren is. 

Mensen zoenen de ster en het is een gedring van jewelste. Het lukt mij om de ster aan te raken, maar Rick probeert het niet eens. 

Oneerbiedig doet het me opeens aan de Blarney Stone denken. Alleen staat hier niemand om de ster te ontsmetten na iedere kus. 

We zijn net op tijd de grot uit, want hij wordt voor een uur gesloten. Ghassan hield er interessante methodes op na, maar heeft ons wel uren wachten bespaard (hadden we sowieso niet gedaan). 

Nu vertelt Ghassan over de Geboortekerk. Die stamt uit de derde eeuw. De oorspronkelijke kolommen en een aantal van de mozaïeken zijn er nog. 

We zijn daas van de snelle rondleiding. Ghassan neemt afscheid en Rick geeft hem een, in mijn ogen, belachelijk hoge fooi. 

Rick is zo bang te weinig te geven dat hjj soms de andere kant op doorslaat. Ghassan kan vanavond luxe gaan eten denk ik zo. 

Nu gaan we terug naar Israël en zien de muur, die de grens afschermt. Het doet me aan de Berlijnse muur denken. Erg toch dat dit zo'n eindeloos conflict moet zijn. 

Eenmaal in Jeruzalem zet Gazi ons af bij het Bezalel hotel. Dit is een klein hotel in het centrum van de stad. 

We brengen onze bagage naar boven en alles past precies. We waren al gewaarschuwd dat de kamers hier kleiner zouden zijn. Geeft niets, we slapen er enkel. 

We hebben beiden enorme honger en gaan op zoek naar een restaurant. Eerst komen we alleen bagel en burgers fast food dingen tegen.

Wel zie ik een zaakje met haar spullen en ga kijken of ze iets hebben om mijn uitgroei te bedekken. Kennelijk groeit mijn haar hier sneller. Gelukkig hebben ze daar een spray voor, want ik wil niet de hele tijd met een grijze streep op mijn hoofd rondlopen. 

Dan is er eindelijk een leuk terras van Josef Rimon en we vragen daar een tafel. We zitten er een half uur en worden compleet genegeerd. 

In het Engels is het zo'n mooie uitdrukking: hangry. Ik ben dat werkelijk heel erg en we vertrekken. Ik had Zuni gevonden en dat blijkt een uitstekende keuze. 

De bediening is super vriendelijk en het eten heerlijk. Ik heb toast met kippenlevertjes en champignons en Rick een lamsburger. 

Helemaal opgeknapt gaan we op zoek naar een geldautomaat. Voor het eerst heeft Rick moeite er een te vinden, die onze kaart accepteert. 

Het is heel leuk hier, boven de straten hangen ballonnen, paraplu's, vogels en meer. Geen straf om rond te lopen, dus. 

Eindelijk vinden we een bank met een automaat, die wel onze kaart accepteert. We kunnen weer vooruit. 

Het is ons opgevallen dat het hier heel duur is in vergelijking met Jordanië. De prijzen zijn meer zoals we die thuis gewend zijn. 

Nu weten we hoe we Orion ook in het Hebreeuws kunnen schrijven (Arabisch wist ik al) 

We gaan even terug naar het hotel en lopen dan naar de Mahuneh Yahuda shuk. Dat is een grote markt met van alles en nog wat te koop. 

Dit is mijn ding, al die kleuren en geuren. Ik fotografeer erop los. Je kunt dingen proeven en ik geniet van o.a. halwa. Daar hebben ze hier hele taarten van. Rick heeft het nog nooit gegeten, maar heeft geen trek. 

Als we overal langs geslenterd hebben nemen we plaats aan een barretje met zicht op de shuk. Hier kan ik echt uren zitten. 

Er lopen veel Orthodoxe joden. Katja werkt met veel Orthodox joodse vrouwen en van haar heb ik veel geleerd. 

De getrouwde vrouwen dragen bijvoorbeeld een pruik. Dat zie je niet meteen, maar als je goed kijkt is het wel duidelijk. Katja heeft nog meer over de rituelen verteld en die fascineren mij. 

De "gewone", bij gebrek aan een beter woord, joden dragen enkel een kippa. Daar zijn hele winkels van, echt een mode artikel.

Geest ontmoet een andere geest

Halwa

Als we de markt gezien hebben wil Rick nog heel graag naar de Jaffa poort van de Oude Stad. 

We hebben op aanraden van onze reisagent de Gett app gedownload. Dat is een soort Uber en ik roep er een om ons erheen te brengen. 

Dat gebeurt en als we uit de auto stappen voel ik het. Ik heb mijn muur bereikt en ben helemaal op. Waarschijnlijk ben ik toch nog niet helemaal de oude na mijn voedselvergiftiging. 

We kijken even rond en dan heb ik het gehad. Morgen krijgen we hier een rondleiding. Er staan een aantal taxi's te wachten en die nemen we liever dan op een Gett te wachten. 

Zeventig shekels zegt de chauffeur om ons naar ons restaurant te brengen. Rick protesteert, want de Gett taxi bracht ons veel verder voor 50 shekels (1 shekel is ongeveer een kwartje) . 

Er wordt ernstig gediscussieerd en onze oorspronkelijke chauffeur keert ons de rug toe. Een meer diplomatieke chauffeur zegt dat hij het wel voor 60 shekels wil doen. 

Die nemen we dus maar en het is werkelijk geen afstand dat hij ons brengt. Les geleerd, vanaf nu altijd de Gett app gebruiken. 

Sea Dolphin is een visrestaurant en een goede keuze (aangeraden door ons reisbureau). De bediening is vriendelijk en de vis spiesjes met gemengde groentes heerlijk. 

Het is een gezellig centrum 

Dit keer roepen we een Gett taxi en die zet net mensen af voor het restaurant. Ideaal, dus, en de chauffeur is aardig. Dit is de tweede echt vriendelijke Israëliër van vandaag. 

We zijn verwend door de vriendelijkheid van de Jordaniërs, maar die was dan ook opmerkelijk. Morgen gaan we de oude stad ontdekken.